Η ντροπή του Μεγαλέξανδρου

Την αφορμή την είδαμε και φέρει το όνομα Γ. Μουζάλας.

Την αιτία θα πρέπει επιτέλους να παραδεχτούν όσοι προκάλεσαν τις εξελίξεις, μήπως τελικά καταφέρει κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα, έστω και ένας πολιτικός να μιλήσει ειλικρινά και να πει τα πράγματα με το όνομα τους.

Το μεγάλο βάρος θα το σηκώσει για ακόμα μία φορά η ιστορία, ως καταγραφέας γεγονότων, να διαφωτίσει τις επόμενες γενιές για τα αίτια των κρίσεων και να αποτυπώσει την πραγματική διάσταση των πολιτικών χειρισμών.

Ο κυβερνητικός εταίρος παίζει σίγουρα κάποιο ρόλο.

Ποιόν ακριβώς, θα τον κατανοήσουμε από τις εξελίξεις.

Όμως το να σηκώνεται βαρύς αχός για την λέξη και να αγνοείται το μέγιστο γεγονός, αυτό παραπέμπει ευθέως σε μεθόδευση, η οποία εξυπηρετείται με την «θυσία» του ενός!

Από κοντά και τα εύθικτα ΜΜΕ, πιστοί εργάτες των βαρέων και ανθυγιεινών επιδομάτων, βρήκαν μία καλή ευκαιρία να προπαγανδίσουν, προς τέρψη των αφεντικών τους και προς εξυπηρέτηση των πολιτικών τους σκοπιμοτήτων.

Η ενόχληση για τη λέξη ξενίζει τόσο για την πρόδηλη πρόθεση δημιουργίας αναταραχής, όταν μία παραίτηση κρίνεται αρκετή για να «ξεπλύνει» την προσβεβλημένη περηφάνια του κυβερνητικού εταίρου, ασχέτως εάν ο ίδιος μόλις πριν από λίγο καιρό είχε ονομάσει Μακεδονία τα Σκόπια σε τηλεοπτική του συνέντευξη (Mega 25-1-2016).

Από ποιές αλήθειες θα πρέπει να μεταστραφεί η προσοχή του κόσμου;

Από ποιούς κερδοσκόπους της αγωνίας των προσφύγων επιβάλλεται να αποστραφεί το ενδιαφέρον;

Και η πολυτέλεια του πολιτικού λόγου που περικλείεται στη λέξη «συγγνώμη», που είχε την ευπρέπεια (πρωτοφανής πολιτική πράξη) να ζητήσει ο υπουργός, αποδείχθηκε άγνωστη πρακτική, οπότε με ποια κριτήρια να γίνει αποδεκτή;

Ο εκβιασμός ωμός, προετοιμάζει τον δρόμο για αλλαγή σκυτάλης, με τους προθύμους να καταλάβουν την καρέκλα του συγκυβερνήτη, ψυχορραγούντες της πολιτικής.

Με ποια αριστερή ηθική θα υποστηριχθεί ο ακτιβιστής υπουργός και θα αποκλειστούν οι προοπτικές προσχώρησης σε νέα διευρυμένα σχήματα προς τα οποίους ανοίγει τις πόρτες ο μέχρι χθες κυβερνητικός υποστηρικτής;

Η θυσία στοχευμένη στο πρόσωπο του πλέον ουσιαστικού υπουργού της κυβέρνησης, με τον πρωθυπουργό να αντιμετωπίζεται ως όμηρος ενός πολιτικού χώρου, που με προπαγανδιστικές πρακτικές επιχειρεί να διατηρηθεί στο πολιτικό στερέωμα.

Πέραν του εταίρου, η γελοιότης της αντίδρασης θριαμβεύει στις δηλώσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που διαρρηγνύει τα ιμάτια της για την λέξη «Μακεδονία», όταν ο ίδιος ο πατέρας του τωρινού αρχηγού, την περίοδο που ξεπουλήθηκε η υπόθεση του ονόματος, την είχε απαξιώσει τόσο που υποστήζε ότι σε 10 χρόνια κανείς δεν θα το θυμάται;

Τι κι αν ο πατέρας του έχασε την εξουσία από τον μετέπειτα αρχηγό, που το έριχνε από τη κυβέρνηση το 1993, ξεπουλώντας το θέμα της ονομασίας και δίνοντας το ελεύθερο στα Σκόπια να βαφτιστούν «Μακεδονία»!

Πόσο κοντή τελικά η μνήμη του γόνου και νυν αρχηγού!

Στο όνομα ποιού Μεγαλέξανδρου τελικά παζαρεύεται η ίδια η Ελλάδα;

Μήπως κι αυτή σε 10 χρόνια θέλουν να μην τη θυμάται κανείς;