Ανώνυμες υπογραφές

Όταν η σοβαρότητα ή η γελοιότητα αποτελούν βασικά στοιχεία του χαρακτήρα ενός ανθρώπου, με κανέναν τρόπο δεν γίνεται ούτε να κρυφτούν, ούτε να περάσουν απαρατήρητα.

Παραμένουν ορατά και γίνονται άμεσα αντιληπτά από τον τρόπο που εκφράζεται όταν διατυπώνει δημόσια άποψη, είτε με εμφανή τα στοιχεία της ταυτότητας του είτε επιλέγοντας την σκιά της ανωνυμίας.

Τα τελευταία χρόνια το διαδίκτυο αποτελεί το πλέον πρόσφορο μέσο για τη δημόσια έκφραση θέσεων και απόψεων, από όποια σκοπιμότητα ή μη αυτές εκπορεύονται ή όποια στόχευση αυτές κι αν έχουν.

Έγινε ένας τεράστιος καμβάς επάνω στον οποίο ο κάθε ένας είτε ζωγραφίζει είτε μουτζουρώνει.

Σχολιαστές, με άποψη επί παντός επιστητού, αυτοί που οι σοβαρές και επί της ουσίας τοποθετήσεις τους ανοίγουν διαύλους διαλόγου και αυτοί που οι φαιδρές και παροξυσμικές τους εξάρσεις προκαλούν την απαξίωση.

Κρίσεις, γνώμες, απόψεις, θεωρίες, αντιλήψεις που ποικίλουν, αναλόγως του επιπέδου, της γνώσης και της νοημοσύνης του καθενός.

Δημόσιες συζητήσεις που κυμαίνονται μεταξύ επιχειρηματολογίας και παραληρήματος, μεταξύ τεκμηρίωσης και χυδαιότητας, μεταξύ αξιοπρέπειας και λασπολογίας, μεταξύ σημαντικότητας και αρλούμπας, όμως πάντοτε με τη διαφοροποίηση της υπογραφής ή της ανωνυμίας.

Σαφώς και όλοι μπορούν και δικαιούνται να εκφράσουν την άποψη τους, με τον τρόπο που ο κάθε ένας ξέρει και μπορεί.

Αλλά γιατί αντί μιας γόνιμης ανταλλαγής απόψεων να χρησιμοποιείται η ανωνυμία που δίνει το ελεύθερο στην εκτόνωση της κακοήθειας;

Πόσο ντροπή μπορεί να είναι για κάποιον να υποστηρίξει με το όνομα του τις απόψεις του;

Γιατί να είναι για κάποιους τόσο βαριά η ανάληψη της ευθύνης των λόγων τους;

Ίσως γιατί η σκιά που προσφέρει η ανωνυμία επιτρέπει στα «παπαγαλάκια» να παίξουν τον κομματικό τους ρόλο, δεν επιφέρει συνέπειες στη συκοφαντία ή ακόμα και την απειλή, παρέχει προστασία στη διατύπωση κατηγοριών.

Κι όλα αυτά είναι στοιχεία που κατά κύριο λόγο αποτελούν τον πυρήνα των λεγομένων κάθε ανώνυμου σχολιαστή.

Κι όλων αυτών πολύ μακράν η τήρηση της δεοντολογίας στην εκφορά δημόσιου λόγου.

Συγχέεται εντέχνως το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα και το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης με την ανωνυμία.

Μία ανωνυμία που επιχειρεί να διασφαλιστεί στο όνομα της δημοκρατίας, δίνοντας άλλοθι σε όσους επιθυμούν να κρυφτούν πίσω της και πάντοτε υπό το πρόσχημα της προάσπισης της ελευθερίας του λόγου.

Αυτή η ελευθερία που χρησιμοποιείται ως συγκάληψη υβριστικών σχολίων, δημοσίων κατηγοριών και υστερόβουλων εξάρσεων.

Στο όνομα αυτής οι όψιμοι επαναστάτες των δημοκρατικών δικαιωμάτων κουνάνε το δάχτυλο πουλώντας μαθήματα ηθικής, με αρκετές δόσεις υπέρμετρου φιλοπατριωτισμού, σε αμφισβητούμενα όρια δημοκρατικότητας.

Πόσο δύσκολη η υπογραφή με ονοματεπώνυμο!