Προ των ευθυνών

Σε κάθε προεκλογική περίοδο φτάνουν οι αντοχές στα όρια τους.

Η φτήνια της πολιτικής ζωής, ακόμα και αυτού του μικρόκοσμου της γεωγραφικής μας «κουτσουλιάς», δύο νησιωτικών συστάδων στο αρχιπέλαγος,  εκδηλώνει όλη της την μικροπρέπεια.

Από τη μία οι διοικήσεις που ασκήθηκαν κατά την τελευταία θητεία, με όλη την αποδεδειγμένη ανεπάρκεια, με την αλητεία να καθιερώνεται ως ο μοναδικός τρόπος αντιμετώπισης των πολιτικών αντιπάλων, με την μαγκιά να έχει αντικαταστήσει τον πολιτικό λόγο, με πεζοδρομιακές πρακτικές της νύχτας να αποτελούν το κύριο συμπεριοφρικό στοιχείο των ηγητόρων.

Το ήθος, η χρηστή διοίκηση, η συναίνεση, η διαφάνεια, η αποτελεσματικότητα…να είναι τα απόντα στοιχεία από την εικόνα του προφίλ των διοικούντων.

Από την άλλη, όσοι ψάχνουν κάπου να ακουμπήσουν την ανάγκη τους για προσφορά στα κοινά, που αντιτάσσουν στην πολιτική χαβούζα την αξιοπρέπεια, που με ρητορική ήθους αντιπαρατίθενται στο υβρεολόγιο που έχει αντικαταστήσει τον πολιτικό λόγο.

Ξαφνικά λερώθηκε τόσο πολύ η δημόσια ζωή των μικρών μας τόπων, που η αποφορά της βρωμιάς έχει γίνει πνιγηρή.

Πρέπει να βρεθούν διέξοδοι, να φυσήξει καθαρός αέρας, να δροσίσει τον χώρο για να φρεσκάρει από τη δυσοσμία που αναδύεται από παντού, να δυναμώσει και μανιασμένα να πάρει και να σηκώσει τα σκουπίδια, να τα στροβιλίσει και να τα πετάξει μακριά μήπως και καθαρίσει το πολιτικό τοπίο.   

Επιτέλους, να ξεβρομίσει ο τόπος, γιατί πραγματικά οι αντοχές έχουν φτάσει στα όρια τους και δεν αντέχονται άλλο οι ηγεμονικοί παροξυσμοί των σκυβάλων.

Ίσως ευτυχώς, ίσως δυστυχώς, στην προεκλογική περίοδο που ήδη έχει ξεκινήσει και θα μας ταλαιπωρήσει για το επόμενο επτάμηνο, η πολιτική χυδαιότητα θα κορυφωθεί.

Δυστυχώς, γιατί το ήδη χαμηλό επίπεδο της πολιτικής ζωής θα φτάσει έως τον πλήρη ευτελισμό, διασύροντας τις τοπικές κοινωνίες σε φθηνές πολιτικές αθλιότητες.

Ευτυχώς, γιατί πλέον θα διαφανεί με απόλυτη διαύγεια και καθαρότητα το ποιόν των πολιτικών διεκδικητών, που πλέον καμία δικαιολογία, κανένας ρητορισμός και καμία παραπλάνηση δεν θα μπορεί να πείσει για τις «αγνές» τους προθέσεις.

Απέναντι σε όλα αυτά θα πρέπει να σταθεί το εκλογικό σώμα.

Πόσο ικανό είναι όμως να απεγκλωβιστεί από κομματικές καθοδηγήσεις, από προσωπικές εξυπηρετήσεις, από ρουσφετολογικές υποσχέσεις, από στενοκέφαλους προπαγανδισμούς, από συναισθηματικούς εκβιασμούς;

Πόσο έτοιμο θα φανεί αλήθεια να κρίνει αμερόληπτα, να ζυγιάσει με καθαρότητα, να κατανοήσει σε βάθος και να αποφασίσει με ωριμότητα;

Το βάρος πέφτει εξ ολοκλήρου στο ανώτερο αυτό όργανο του κράτους, που θα κληθεί με την ψήφο του να εκλέξει τον καταλληλότερο για να αναλάβει δημόσιο αξίωμα και την υποχρέωση άσκησης διοίκησης.

Ποια δικαιολογία και ποιο ελαφρυντικό θα μπορέσει μετά να δοθεί για το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα;

Το εκλογικό σώμα προ των ευθυνών του.