Και η βρόχα έπεφτε

Είναι κάποια πρόσωπα που πρωταγωνιστούν την πολιτική σκηνή του τόπου, όχι απαραίτητα γιατί έχουν τη στόφα του σταρ ή κατέχουν αξιώματα τέτοια που τους επιτρέπουν την αναγωγή στη δημοσιότητα, αλλά απλά και μόνο επειδή η δημόσια παρουσία τους είναι τόσο κραυγαλέα προβληματική, που εκ των πραγμάτων προκαλεί το κοινωνικό ενδιαφέρον.

Ποιός δεν αντιλαμβάνεται ή ποιός μπορεί να αρνηθεί τον κατήφορο της πολιτικής ζωής, της πολιτικής έκφρασης, της πολιτικής παρουσίας;

Πόση ανοχή να επιδειχθεί έναντι των εμμονικών με την εξουσία, που κάθε αποτυχία των πολιτικών του επιδιώξεων εκδηλώνεται με παροξυσμικές συμπεριφορές;

Μέσα σε ένα τέτοιο πολιτικό πλαίσιο, ακραίες αντιδράσεις εκθέτουν τους εκφραστές τους, με τις κυρίες να χάνουν αυτό τον τίτλο τιμής και να αρκούνται πλέον σε αξεσουάρ απαραίτητα σε τέτοιες υγρές, σαν τις σημερινές, καιρικές συνθήκες, για να περπατούν χωρίς να βρέχονται τα τακούνια τους. 

Τα έντονα καιρικά φαινόμενα που φέρνει ελαύνοντας η «Πηνελόπη», διαμορφώνουν ένα βροχερό τοπίο, μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία μίας γυναίκας, που ούτε οι ριπές της βροχής ή ακόμα και οι κατακλυσμιαίες εξάρσεις, δεν αρκούν για να «ξεπλύνουν» τους «λεκέδες» που προκαλούν οι χειρισμοί της και οι δημόσιες αντιδράσεις και ενέργειες της. 

Την ιστορία δεν θα την πω εγώ. Θα αφήσω να τη διηγηθεί ο Ζαμπέτας. Τα είπε τόσο επιτυχημένα άλλωστε.

«Χειμώνας βαρύς, κρύο πολύ κι εκείνο το βράδυ το φεγγάρι δε βγήκε, τα σύννεφα χαμηλώσανε και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου.

Εκείνη μονάχη της, έψησε ένα καφεδάκι, άναψε ένα τσιγαράκι, πήγε στη βιβλιοθήκη της, πήρε τον πρώτο τόμο από τ’ απομνημονεύματά της, ξάπλωσε στη ντιβανοκασέλα της κι άρχισε να τα διαβάζει ένα-ένα.

Ο πρόλογος δεν έλεγε και πολλά πράγματα. Μα σαν έφτασε στη σελίδα 96.473.826, κάθετος, παύλα και κάτι ψιλά, έγραφε ότι συνεδέθη με νεαρόν, αλλά το ειδύλλιο δεν εκράτησε παρά μόνον τρία εικοσιτετράωρα διότι ούτος εκ των υστέρων απεδείχθη ακατάλληλος.

Κι έτσι "καθαρίσανε" ένα βράδυ που το φεγγάρι δεν βγήκε και η βρόχα έπεφτε, ράιτ θρου.

Σελίδα 9 του 74ου τόμου.

Έγραφε ότι ήτανε καλοκαιριά κι ότι είχε βγει στην παραλία να κάνει το μπάνιο της.

Εκεί γνώρισε ένα νεαρό, τον επλησίασε, ανταλλάξανε μερικές κουβέντες και τον ρώτησε για τ’ όνομά του.

Εγώ, της λέει αυτός, ονομάζομαι Φριτς. Τον αγάπησε τρελά. Αλλά σαν μπήκε το φθινόπωρο, αυτός την πούλεψε για την πατρίδα του και κείνη ξέμεινε μόνη της, ένα βράδυ που το φεγγάρι δεν βγήκε και η βρόχα έπεφτε ράιτ θρου.

Σελίδα 6, Άρθρο Βου, Παράγραφος Ξου, Κεφάλαιο Θου.

Έγραφε ότι πήγε και τον εσυνάντησε και του είπε ότι θα έπρεπε να γίνει ο γάμος.

Αυτός δεν έφερε αντίρρηση και προσδιορίστηκε Πέμπτη ώρα μηδέν

και τριάντα τρία πρώτα και σαράντα εννέα δεύτερα.

Η μέρα πλησίασε, εκείνη για να πάει να παντρευτεί, μπήκε στο μπάνιο της, έριξε τα αποσμητικά της, τα απορρυπαντικά της, ντύθηκε, φόρεσε το νυφικό ενώ απ’ όξω το φεγγάρι δεν βγήκε και η βρόχα έπεφτε, ράιτ θρου.

Αυτή είναι η ιστορία μιας κυρίας».

Οι παραλληλισμοί δικοί σας. Ναι, εκεί ακριβώς που πάει το μυαλό σας.