Στο ίδιο έργο… θεατές!

Αλήθεια πόσες μα πόσες χιλιάδες λέξεις έχουν γραφτεί για το ίδιο πρόβλημα; Αλήθεια πόσες ώρες έχουμε αναλώσει όλοι όσοι ασχολούνται με το αθλητικό κομμάτι αυτού του νησιού; Αλήθεια πόσο άσχημα πρέπει να νιώθουμε που κάθε φορά βρισκόμαστε στο… ίδιο έργο θεατές; Αλήθεια τι πραγματικά μπορείς να πεις για ένα θέμα που είναι το… ίδιο; Μία βροχή, και η Β’ κλειστή αίθουσα του αθλητικού κέντρου μετατράπηκε σε… πισίνα. Ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να το λύσει κανείς τα τελευταία περίπου 10 χρόνια. Ένα πρόβλημα που κάθε χρόνο γίνεται και μεγαλύτερο. Ένα πρόβλημα που κανείς δεν μπορεί να το λύσει.

Πάνω από όλα όμως είναι ένα πρόβλημα το οποίο έπρεπε να είχε τη δική του προτεραιότητα. Έπρεπε τα πάντα να αρχίζουν και να τελειώνουν με την επιδιόρθωση επισκευή του συγκεκριμένου χώρου. Να μην έπρεπε να περάσουν τρία χρόνια για μία μελέτη η οποία δεν μπορείς να υπολογίσεις το πότε και πως θα ξεκινήσουν ότι έργα είναι να γίνουν. Έπρεπε όλα αυτά τα χρόνια οι υπεύθυνοι να αναζητούν τρόπο βελτίωσης αυτού του προβλήματος. Όμως με τα… ψέματα δεν λύνεται ένα πρόβλημα που σε κάθε βροχή το βλέπουμε μπροστά μας. Μία ακόμη χρονιά η Β’ κλειστή αίθουσα μπάζει νερά από παντού. Ταυτόχρονα αυξάνεται ο κίνδυνος τραυματισμών, καθώς μην ξεχνάμε πως εντός αυτού του κτηρίου προπονούνται καθημερινά εκατοντάδες παιδιά. Επίσης σ’ αυτόν τον χώρο γίνονται αγώνες που κι όμως έχουμε ζήσει την αναβολή αγώνων λόγω… βροχής. Ένας χώρος όπως και όλο το αθλητικό κέντρο έπρεπε να είναι σε μία καλύτερη κατάσταση. Έπρεπε από… προχθές να έχει ξεκινήσει μία διαδικασία πραγματικής επίλυσης του προβλήματος και όχι να περιμένουμε το πότε και πως θα βρεθούν οι πόροι που έτσι κι αλλιώς έχει καθυστερήσει αυτή η περιβόητη μελέτη.

Δεν θα πω, πως το ίδιο πρόβλημα σε μικρότερο βέβαια βαθμό το είδαμε αυτές τις μέρες και σε άλλο κλειστό των Κυκλάδων, γιατί αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία.

Κλείνοντας, κύριοι δείτε το πρόβλημα ως… πρόβλημα και προσπαθήστε να βρείτε τις λύσεις και όχι με μικροεπεμβάσεις να προσπαθείτε να το περιορίσετε. Είναι πραγματικό, το βλέπουμε συνεχώς και είναι κρίμα να πάει χαμένος ένας ακόμη αθλητικός χώρος. Γιατί όσο το αφήνομε ξέρετε μας αφήνει κι αυτός. Σε λίγο δεν θα είναι μόνο η οροφή, έτσι κι αλλιώς δεν είναι αλλά θα ξεκινήσουν και τα μεγαλύτερα προβλήματα στο παρκέ αλλά και στις εξέδρες. Ένα παρκέ που όλα αυτά τα χρόνια έχει φάει πολύ νερό και φυσικά δεν κάνει.

Δείτε πως πραγματικά πρέπει να λυθεί το πρόβλημα κι όχι να τα περιμένουμε όλα από κάποιο… θαύμα. Δεν γίνεται και δεν πρέπει να βλέπουμε αυτές τις δυσάρεστες εικόνες. Πάνω από όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην άθληση και φυσικά να κάνουν την προπόνησή τους κάτω από ανθρώπινες κι όχι από αντίξοες συνθήκες.