Περιορισμένων προσόντων

Όσο πιο κοντά πλησιάζουμε στις εκλογές τόσο περισσότερο αναδεικνύονται τα χαρακτηριστικά των υποψηφίων, μέσω του τρόπου που λειτουργούν προεκλογικά και του πως αντιμετωπίζουν την εκλογική αναμέτρηση.

Εκεί που το κυνήγι της επιτυχίας, ο αγώνας για επικράτηση είναι το ζητούμενο, ο κάθε υποψήφιος δρα σύμφωνα με τον χαρακτήρα του, με όσα είναι, με όσα κουβαλά, με όσα ορίζουν την προσωπικότητα του.

Οι κάλπες φιγουράρουν στο τέλος του δρόμου της προεκλογικής περιόδου και όσο καθαρότερα διαγράφονται τόσο τρέχουν αλλόφρονες προς το μέρος τους όλοι οι επίδοξοι μνηστήρες των θώκων.

Η θέση, το αξίωμα, ο τίτλος, η εξουσία πόσο μα πόσο ποθητά είναι, καθώς τους προσδίδουν μία άλλη δυναμική, τους κάνουν να νιώθουν «κάποιοι», ικανοποιώντας έτσι τους μύχιους πόθους τους για αναγνώριση.

Επιστρατεύουν κάθε θεμιτό αλλά κυρίως αθέμιτο, μέσο για να επικρατήσουν, με φτηνιάρικες προπαγάνδες, που δεν έχουν καν την πολιτική ευφυΐα να τις εξελίξουν, θριαμβολογούν για ένα ανύπαρκτο έργο το οποίο επιχειρούν να το παρουσιάσουν παραμορφωτικά ως υπαρκτό.

Οχετολογούν κατά των αντιπάλων, αλλά και όσων θεωρούν ότι τους στέκουν εμπόδιο στην πολιτική τους διαδρομή, προβάλλονται αυτοθαυμαζόμενοι σε βαθμό αυτοϊκανοποίησης, για να τραφεί η έπαρση και η αλαζονεία τους και προσπαθούν να καλύψουν με μεγαλόστομες δηλώσεις, χωρίς όμως καμία επιτυχία, την ανεπάρκεια και την αναποτελεσματικότητα τους.

Στα χρόνια που από σπόντα βρέθηκαν σε θέση ευθύνης, που μπήκαν «φυτευτοί» σε καρέκλες, αυτοί οι επί χρόνια αποτυχημένοι διεκδικητές ψήφων, έδωσαν τα διαπιστευτήρια της ανυπαρξίας τους, με πλήρη απουσία έργου και απόλυτη ανικανότητα στη διαχείριση των κοινών, έχοντας επιδείξει μόνο δονζουανισμούς της συμφοράς και επιδειξιομανείς ωραιοπαθείς γελοιότητες, αντί του όποιου ουσιαστικού αποτελέσματος.

Έστω και η στοιχειώδης πολιτική γνώση, απέχει μακράν του δικού τους γνωστικού πεδίου, το οποίο θυσιάζει κάθε ουσιαστικό πολιτικό σχεδιασμό στο βωμό του χαζοβιολισμού με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα κοινά, μεταφέροντας την άσκηση διοίκησης στα δικά τους μέτρα, που αρχίζουν και τελειώνουν στην επιβεβαίωση του ανδρισμού τους, δείγμα περιορισμένων προσόντων, που υποδηλώνει έναν πολιτικό - και όχι μόνο - μικροτσουτσουνισμό.

Άλλωστε αυτό αποτελεί και το κύριο χαρακτηριστικό που αιτιολογεί τις ανασφάλειες και τα κόμπλεξ, που επιχειρούν να καλύψουν από τη δύναμη που δίνει η εξουσία, επιβεβαιώνει την εικόνα του ξερόλα και του «ειδήμονα» επί παντός επιστητού, με παντελή απουσία επιχειρημάτων, όταν έχουν με τη στάση τους αποδείξει ότι ως πολιτικές προσωπικότητες δεν είναι ικανοί ούτε τα βρακιά τους να σηκώσουν, πόσο δε να σταθούν στον πολιτικό στίβο και να βγουν νικητές στη διεκδίκηση ψήφων.

Ήδη τα χρόνια που κατείχαν θέσεις στα κοινά στάθηκαν ικανά για να πέσουν οι μάσκες και να αποδείξουν την «γύμνια» των δανδήδων της πολιτικής, δίνοντας σε όλους μας τη γνώση για τις πραγματικές τους δυνατότητες και οπλίζοντας μας με υπομονή για έναν ακόμα μήνα. Που θα πάει ζυγώνουν οι εκλογές.