Ευτυχία γραμμένη με κιμωλία

Την πρώτη φορά που επιβιβάστηκα σε φουσκωτό, κατάφερα να ζαλιστώ και να σκορπίσω το DNA μου στο Αιγαίο, είκοσι με εικοσιπέντε λεπτά μετά την αναχώρησή μας. Και το σκάφος ήταν σταματημένο. Αυτό για μένα ήταν ρεζιλίκι. Για τα έμπειρα μέλη του Ομίλου Φουσκωτών και Ταχυπλόων Σκαφών Σύρου ήταν φυσιολογικό.

Όταν το πλεούμενο αυξάνει ταχύτητα, δεν νιώθεις ναυτία. Όταν πάλι κουνιέται πέρα δώθε, το στομάχι σου χορεύει χάλι γκάλι. Βέβαια, με είδα και σε επόμενες αποστολές που ήμασταν εν κινήσει. Απλά τότε, δεν προλάβαινα να ενημερώσω το πλήρωμα: «όλα μέσα μου γυρίζουν, φρέντο, ύδωρ, πίτες, όλα». Έκανα τη δουλειά μου ήσυχα-ήσυχα και δεν με έπαιρνε χαμπάρι κανείς, παρά μόνο όταν ζητούσα λίγο νερό για να ξεπλύνω το στόμα μου.

Οι αναταράξεις, η ανακατωσούρα και η επανατοποθέτηση των σπονδύλων σου, μόλις πατήσεις στεριά, είναι μέσα στο πρόγραμμα. Αυτά έπαψαν να με απασχολούν από το δεύτερο κιόλας ταξίδι, γιατί το έργο που επιτελεί ο Όμιλος στα μικρά νησιά των Κυκλάδων είναι πολύ πιο σημαντικό. Επομένως, αξίζει να κουνηθείς έστω και λίγο για να το δεις και να το ζήσεις από κοντά. Άλλωστε, όταν εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους που γνωρίζουν καλά το αντικείμενο, δε σε σκιάζει φουρτούνα καμιά. Κάθεσαι στη δεξιά γωνίτσα και ακολουθείς πιστά τις συμβουλές τους: «κοίτα ψηλά κι αγνάντευε».

Έτσι έγινε για μία ακόμη φορά και όλα πήγαν πρίμα. Η 5η αποστολή του Ομίλου στο νησί της Κιμώλου πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, όπως και οι προηγούμενες. Μπορεί το κάθε ταξίδι να διαφέρει σε κάποια σημεία από τα υπόλοιπα, ωστόσο το αποτέλεσμα είναι ένα.  Η ευχαρίστηση των παιδιών που ανυπομονούν για τις δράσεις.

Ο ενθουσιασμός των μικρών κατοίκων της Κιμώλου ήταν ένα από τα στοιχεία που υπερίσχυσαν στο τελευταίο ταξίδι. Υπάρχουν νησιά, όπου η άφιξη εθελοντικών οργανώσεων είναι πιο συχνή και τακτική. Κάποιες φορές μάλιστα, μπορεί να λαμβάνουν παράλληλα δράσεις που απευθύνονται στο ίδιο κοινό. Αυτό έχει ως συνέπεια τη μικρότερη ή τη σταδιακή προσέλευση στις εκδηλώσεις.

Στην περίπτωση της Κιμώλου, όμως, η συμμετοχή των παιδιών ήταν εξ’ αρχής μαζική και ένθερμη, φανερώνοντας τόσο την ανάγκη τους για περισσότερες παρόμοιες πρωτοβουλίες, όσο και τη χαρά τους για το γεγονός ότι ο Όμιλος της Σύρου ενδιαφέρθηκε για τον τόπο τους. Τα παιδιά έλαβαν μέρος με ιδιαίτερο ζήλο και αμείωτη ενέργεια σε όλες τις προγραμματισμένες δράσεις και η παρουσία τους ήταν αισθητή και δυναμική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι έντονες και αυθόρμητες αντιδράσεις τους κατά τη διάρκεια της θεατρικής παράστασης στο Δημοτικό Σχολείο, όπου κρίθηκε απαραίτητη η -ενώπιον των θεατών- μεταμόρφωση του κακού και μοχθηρού πειρατή σε καλοκάγαθο πρίγκιπα, προκειμένου να αποφευχθεί ο προπηλακισμός του.

Πέρα από την πλάκα, η χαρά και η ικανοποίηση των παιδιών αντάμειψε και σε αυτή την αποστολή τα μέλη του Ομίλου, που χρόνο με το χρόνο αποδεικνύουν ακόμη περισσότερο πόσο δεμένη ομάδα είναι. Μια ομάδα οργανωμένη, πειθαρχημένη, καλοκουρδισμένη και ανοιχτή σε νέους φίλους με το ίδιο όραμα. Μια ομάδα που θέτει στόχους και τους πετυχαίνει, βρίσκοντας πάντα τον τρόπο να περνά ταυτόχρονα καλά, όπου κι αν βρίσκεται. Με τα αστεία της, τα πειράγματά της, τα τραγούδια της, τις εκπλήξεις της και τις μικροπέριπετειές της. Κάθε αποστολή είναι και μια διαφορετική κινηματογραφική ιστορία, εξίσου μοναδική χάρη στο πάθος, τη διάθεση και την όρεξη των μελών της για προσφορά.

Πριν ξεκινήσει το ταξίδι δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις, τι θα ζήσεις. Αλλά για ένα πράγμα είσαι σίγουρος. Ότι θα επιστρέψεις πίσω με ένα σάκο γεμάτο όμορφες αναμνήσεις: ένα ζευγάρι παπούτσια που περιόδευσαν, ξεχάστηκαν και εκτέθηκαν σε διάφορα μέρη του νησιού, η πολύωρη περιπλάνηση μέσα στα σοκάκια μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου, που στην πραγματικότητα απέχει τρία λεπτά από το αρχικό σου σημείο, η ονομασία μίας καφετέριας που παραφράστηκε, δυσκολεύοντας τον εντοπισμό της και δίνοντας αφορμή στους ντόπιους να υποθέσουν ότι δε γνωρίζεις αγγλικά και πολλές ακόμη στιγμές.

Συμμετέχοντας με τον δικό μου ρόλο σε αυτή την αποστολή από την πρώτη χρονιά, μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά ότι οι Κυκλάδες θα πρέπει να νιώθουν πολύ τυχερές που έχουν στην αγκαλιά τους μια τόσο άξια και αφοσιωμένη ομάδα, μια ομάδα που κάνει τη διαφορά και ξεπερνά συνεχώς τον εαυτό της.