Κανιβαλισμός αλλά... πολιτισμένος

Έσπασε η νύχτα δυο κομμάτια, τραγουδά ο Ρέμος. Για μας στη Σύρο, που έχουμε σπάσει σε πολλά περισσότερα, θα γράψει κανένας τραγούδι ή δεν αξίζουμε μια θέση στα Top 10;

Κάθε καλοκαίρι, ζούμε με αυτό το άγχος. Πώς να αντέξω το ίδιο χαστούκι; Όλες οι τέχνες σε μία βραδιά. Έξι εκδηλώσεις πω, πω τι παλούκι. Τόση κουλτούρα θα πέσει βαριά.

Πώς γίνεται να παίρνουμε το πλεονέκτημα και να το κάνουμε να φαίνεται μειονέκτημα… είναι άξιο θαυμασμού.

Θα έπρεπε να χαιρόμαστε που στο νησί μας υπάρχει τέτοιος πολιτιστικός οργασμός, αλλά με τόση αυξημένη λίμπιντο, φοβάσαι ότι στο τέλος ο πολιτισμός θα σου βγει από τα αυτιά. Κι άλλες χρονιές ήταν έντονο το φαινόμενο, αλλά φέτος έχουμε δώσει ρέστα. Ο κόσμος έχει αρχίσει να παραμιλάει. Και με το δίκιο του φυσικά γιατί ακόμα δε γνωρίζει πώς να βιώσει μία εξωσωματική εμπειρία, ώστε -για παράδειγμα- το αστρικό του σώμα να βρίσκεται σε θεατρική παράσταση στην Πινακοθήκη και το υλικό του στη συναυλία της Ορχήστρας των Κυκλάδων στην πλατεία.

Ο μέχρι σήμερα προγραμματισμός των πολιτιστικών εκδηλώσεων θυμίζει κάπως την Ελληνίδα μάνα όταν της λες ότι έχει καιρό να φτιάξει γλυκό. Το παίρνει προσωπικά, μπαίνει στην κουζίνα, φτιάχνει μονοκοπανιάς είκοσι διαφορετικά γλυκά και μετά, προσπαθεί να στα μπουκώσει όλα μαζί σε μία επίσκεψη.

«Φάε cheesecake, είναι δροσιστικό. Δοκίμασε το σορμπέ καρπούζι. Δεν έχει κουκούτσια. Θέλεις φρουτοσαλάτα; Πρόσθεσα και κερασάκια μαρασκίνο. Να σου βάλω παγωτό; Δε συγκρίνεται με του εμπορίου. Πού πας χωρίς… δούκισσα; Το μωσαϊκό, όχι την τραγουδίστρια. Δεν θα πεις νιετ σε ένα κομμάτι πάβλοβα. Τι θα ‘λεγες για ένα ζελέ φρούτων; Να χωνέψεις και λίγο».

Φτάνει καλέ, φτάνει. Τι να πρωτοφάω και πόσο πια να φάω; Άσε που όταν μείνουν τα περισσότερα, έχεις να ακούς και τη γκρίνια της. «Εγώ για σας τα κάνω όλα και δεν αγγίζετε τίποτα. Αχάριστοι, ε, αχάριστοι». Ορίστε, πάρε και τα ρέστα.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τον πολιτισμό στο νησί. Φορτώνεται υπερβολικά το πρόγραμμα μίας ημέρας και μετά παραπονιόμαστε που οι εκδηλώσεις δεν έχουν την επιθυμητή προσέλευση. Μα πώς να έχουν; Αφού η μία τρώει την άλλη. Κανιβαλισμός, αλλά… πολιτισμένος, με επίπεδο.

«Εντάξει, δεν θα διαφημίστηκε αρκετά».

Να τα, εμείς θα την πληρώσουμε πάλι. Μια χαρά διαφημίστηκε, όμως τι να κάνει και το κοινό; Να διακτινιστεί από τη μία εκδήλωση στην άλλη; Δεν είναι εφικτή η τηλεμεταφορά. Και στο κάτω κάτω… για ψυχαγωγία μιλάμε, όχι για μαραθώνιο. Δεν παραβγαίνουμε στο ποιος θα καταφέρει να περάσει από όλες τις εκδηλώσεις. Σημασία έχει να κάτσουμε να τις ευχαριστηθούμε. Αν όμως αυτές που μας ενδιαφέρουν και διεξάγονται παράλληλα είναι παραπάνω από δυο, τι να κάνουμε; Κλήρωση;

Δεν θα χώλαινε το πράγμα, εάν εξ’ αρχής ακολουθούταν ένα σύστημα. Είναι κατανοητό ότι το Τμήμα Πολιτισμού του Δήμου δεν επιθυμεί να χαλάσει χατίρι σε συλλόγους και διοργανωτές που αιτούνται την παραχώρηση ενός χώρου, ωστόσο φέτος η κατάσταση έχει ξεφύγει. Οι εκδηλώσεις ξεφυτρώνουν σαν ραπανάκια, ακόμη και μετά την ανακοίνωση του αρχικού προγράμματος. Δε φτάνει που συμπίπτουν χρονικά δυο και τρία φεστιβάλ (Αιγαίου-Akropoditi-SIFF, Κιθάρας-Ακορντεόν κλπ.), κάθε μέρα υπάρχουν και δυο τρεις άλλες εκδηλώσεις που δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο το κοινό. Το πρόγραμμα επίσημα διαρκεί από Ιούνιο έως αρχές Οκτωβρίου κι όμως, αυτοί οι τεσσερισήμισι μήνες φαντάζουν πολύ μικρό διάστημα για να χωρέσει όλο το πλήθος των εκδηλώσεων. Σε άλλους τόπους προλαβαίνουν να πάρουν μία ανάσα και εμείς εδώ, δεν θυμόμαστε τι παρακολουθήσαμε πριν από δύο ημέρες. Εκδηλώσεις μεγάλης εμβέλειας και άλλες μικρότερης ανακατεύονται στο μυαλό των θεατών και γίνονται αχταρμάς.

Επαναλαμβάνω πως, δεν πρόκειται για καινούριο φαινόμενο. Εδώ και αρκετά χρόνια, αυτό υπάρχει. Αλλά δε θα το συζητούσαμε τώρα, αν δεν σχολιαζόταν και από επισκέπτες του νησιού που από τη μια έδιναν συγχαρητήρια στο νησί για την ποικιλία των εκδηλώσεων και από την άλλη εξέφραζαν αντιρρήσεις σχετικά με τον τρόπο οργάνωσης.

Η κατάσταση κορυφώθηκε το περασμένο Σάββατο. Εκθέσεις, συναυλία στην πλατεία, ομιλία στο Πνευματικό Κέντρο, Φεστιβάλ Ακορντεόν στον πεζόδρομο και παράσταση στην Πινακοθήκη. Όλα στην Ερμούπολη. Όπα… φρένο.

Από τη μία οι εκλογές που προκάλεσαν αλλαγές στον προγραμματισμό, από την άλλη η διάθεση των υπευθύνων να μην αφήσουν κανέναν παραπονεμένο πάλι λόγω εκλογών… ήρθε η θηλιά στο λαιμό και μας έπνιξε.

Ελάτε να βάλουμε μια σειρά σε αυτό το τουρλουμπούκι γιατί στο τέλος, οι κόποι όλων μας θα πηγαίνουν χαμένοι.