Βγες από την εφαρμογή. Μπορείς.

Είσαι με τα καλά σου; Τι πας να κάνεις; Θα αναρτήσεις κι εσύ κάτι μελιστάλακτο στο Facebook; Θα γράψεις κι εσύ λόγια γλυκανάλατα για τη συμπατριώτισσά σου που πήγε σε talent show; Θα μας πρήξεις κι εσύ με συχαρίκια και ευχές για «καλή επιτυχία», λες και είναι υποψήφια για Grammy; Θα γίνεις κι εσύ ένας από το σωρό που εκμεταλλεύεται το όνομα της κοπέλας για να εξοικονομήσει καμιά κατοσταριά like; Θα ακολουθήσεις κι εσύ το ρεύμα, προσποιούμενος ότι χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου ή θα παραστήσεις τον υποστηρικτή και φίλο για να λάβεις κι εσύ μερίδιο από τη δόξα του;

Γιατί αποκλείεται να έχεις αγνά κίνητρα. Αποκλείεται ο ενθουσιασμός σου να είναι ειλικρινής. Αποκλείεται να νιώθεις πραγματικά υπερήφανος για έναν ταλαντούχο νέο που κυνηγά το όνειρό του, μακριά απ’ την Ψωροκώσταινα.

Δεν έχεις λόγο να πανηγυρίζεις. Δεν έχεις λόγο να αφιερώνεις χρόνο και χώρο στο timeline σου για κάτι που δε σε αφορά. Δεν έχεις λόγο να υπερπροβάλεις ένα πρόσωπο που δεν είναι ούτε συγγενής σου, ούτε κολλητός σου. Δεν έχει σημασία η κοινή καταγωγή, ούτε η ευρύτερη αναγνώριση ενός ταλέντου, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν συντοπίτη σου.

Υποκρίνεσαι. Γιατί στην πραγματικότητα δεν σε ενδιαφέρει το επαγγελματικό μέλλον του άλλου. Δεν σε ενδιαφέρει αν τραγουδάει σε ταβέρνες και πανηγύρια ή αν του δοθεί η ευκαιρία να ανέβει σε μουσική σκηνή της Αθήνας. Δεν σε ενδιαφέρει αν θα εκπληρώσει τους στόχους του, γιατί εσένα δεν σε χειροκρότησαν ούτε σε θαύμασαν κατά τον ίδιο τρόπο για την εκπλήρωση των δικών σου.

Δεν μπορεί να χαίρεσαι στ’ αλήθεια για τους δρόμους που ανοίγονται σε κάποιον, έξω από τον στενό σου κύκλο. Κι ας γνωρίζεις τα χιλιόμετρα που έχει διανύσει μέχρι να φτάσει εκεί. Κι ας γνωρίζεις τι είναι αυτό που γεμίζει τη ζωή του και τον κάνει ευτυχισμένο. Κι ας γνωρίζεις πως παλεύει με τα θηρία για να λάμψει το άστρο του, εκεί όπου δεν θα πλακώνει κάθε τρεις και λίγο η αστυνομία μετά από καταγγελίες μυγιάγγιχτων ή μικρόψυχων επιχειρηματιών που αφήνουν χωρίς δουλειά καλλιτέχνες εξαιτίας των προσωπικών τους συμφερόντων.

Δεν ασχολείσαι με το θέμα γιατί νοιάζεσαι ειλικρινά. Ασχολείσαι γιατί έγινε viral. Γιατί όλοι γράφουν και μιλούν γι’ αυτό. Γιατί κανείς δεν θα δώσει προσοχή σε μια κωμική ατάκα ή μία selfie σου, ενώ μόλις δουν μία φωτογραφία ή ένα βίντεο από την τηλεοπτική εμφάνιση της συμπατριώτισσάς σου, όλοι θα λιώσουν σαν βούτυρο.

Ουσιαστικά δεν καμαρώνεις γι’ αυτήν, αλλά τη χρησιμοποιείς για να ενισχύσεις τη δημοτικότητα, τη δική σου και του νησιού σου. Την χρησιμοποιείς ως τουριστική ατραξιόν. «Η Κρήτη και η Καλαμάτα βγάζουν καλό λάδι, αλλά η Κύπρος, η Θεσσαλονίκη και η Σύρος βγάζουν καλές τραγουδίστριες».

Αν δεν είχε γίνει της μόδας, δεν θα έγραφες ούτε λέξη. Γιατί στην πραγματικότητα δε συμφωνείς με την έκταση που πήρε το θέμα. Δε συμφωνείς με την πρώτη θέση της είδησης σε όλα τα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Για σένα δεν αποτελεί καν είδηση. Σημαντικά θέματα, κατά την κρίση σου, είναι μόνο μια πυρκαγιά, ένα τροχαίο ατύχημα, μία «πατατιά» αυτοδιοικητικών ή ένα μεγάλο έργο στο νησί. Γιατί λοιπόν να διατυμπανίσεις στο Facebook κάτι που δεν είναι επουσιώδες; Γιατί να δείξεις ότι πίσω από τόσα δυσάρεστα πράγματα, κρύβεται και μια φωτεινή πλευρά; Γιατί να βγεις από τη μιζέρια σου και να μας πείσεις ότι υπάρχει «ελπίδα»; Αφού εσύ δεν έχεις να περιμένεις κάτι. Αφού εσύ δεν θα κερδίσεις τίποτα παρά μόνο μερικούς φίλους παραπάνω.

Δεν υπάρχει περίπτωση να συναινείς σε όλο αυτό το πανηγυράκι. Δεν υπάρχει περίπτωση να νοιάζεσαι για τίποτα άλλο πέρα από τον εαυτό σου. Γίνεσαι πρόβατο εις γνώσιν σου, για να θεωρηθείς in, για να έχεις λόγο ύπαρξης, για να κολυμπάς στον αφρό. Και χωρίς να το καταλαβαίνεις, διαιωνίζεις το μαρτύριό μας, τον εφιάλτη που ζούμε το τελευταίο διάστημα. Είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια οθόνη, η οποία κατακλύζεται από post για το Συριανό ταλέντο. Και υποφέρουμε. Βασανιζόμαστε. Νιώθουμε αφόρητη δυσφορία και δεν έχουμε ιδέα πώς να το σταματήσουμε.

- Σου ‘χω νέα. Μπορείς να βγεις από την εφαρμογή.