Η ομορφιά του “θέλω”

Θέλω να μετακινούμαι δωρεάν. Δε θέλω να πληρώνω. Θέλω να παίρνω το αυτοκίνητό μου για να μετακινούμαι παντού, αλλά θέλω και την αστική συγκοινωνία τσάμπα, για όταν αποφασίσω ότι δεν θα πάρω το αυτοκίνητο, ή όταν υπάρξει ανάγκη.

Θέλω να μετακινούμαι ό,τι ώρα θέλω εγώ. Θέλω πολύ συχνά δρομολόγια. Αλλά δε θέλω να επιβαρυνθώ με το ελάχιστο μέρος του κόστους, που μου αναλογεί, για τα καύσιμα και τη συντήρηση των οχημάτων. Άλλωστε δε θέλω να παίρνω τη δημόσια συγκοινωνία. Θέλω όμως να υπάρχει. Αλλά θέλω να πηγαίνω παντού με το αυτοκίνητο.

Δε θέλω κίνηση. Θέλω άπλα στο δρόμο, να πηγαίνει το αυτοκίνητό μου σχεδόν μόνο του. Δε θέλω να περιμένω πίσω από το λεωφορείο όταν κάνει στάσεις. Δε θέλω να προσπερνούν τα αυτοκίνητα το λεωφορείο και να το καθυστερούν, όταν όμως είμαι μέσα σε αυτό.

Θέλω να υπάρχουν δημόσια πάρκινγκ. Δε θέλω να τα χρησιμοποιώ. Θέλω να υπάρχουν δημόσιοι χώροι στάθμευσης έξω από την πόλη, αλλά δε θέλω να παίρνω την αστική συγκοινωνία, για τους λόγους που προανέφερα, για να πάω από το περιφερειακό πάρκινγκ στην πόλη.

Δε θέλω να πληρώνω κάποια λεπτά του ευρώ στο λεωφορείο. Θέλω να πληρώνω κάποια ευρώ στη βενζίνη. Θέλω ο Δήμος να κόψει τις δαπάνες που κάνει για την αστική συγκοινωνία, γιατί ξοδεύει πολλά χρήματα και θέλω επίσης να ανέβει το επίπεδο της υπηρεσίας.

Θέλω να φέρουν πίσω τα δημοτικά ποδήλατα και να θέσουν σε λειτουργία τα αυτόματα συστήματα, για να μπορούμε δημότες και επισκέπτες να κυκλοφορούμε με αυτά. Ωστόσο, δε θέλω να τα χρησιμοποιώ εγώ. Θέλω να τα χρησιμοποιούν οι άλλοι, ώστε εγώ να μπορώ να παίρνω το αυτοκίνητο/μηχανάκι μου και να πηγαίνω όπου θέλω με ησυχία.

Θέλω οι υπόλοιποι να κυκλοφορούν με δωρεάν αστική συγκοινωνία και δημοτικά ποδήλατα, διότι δε θέλω να κάθομαι να ψάχνω πάρκινγκ έξω ακριβώς από το μαγαζί που με ενδιαφέρει να ψωνίσω, ή την καφετέρια που θέλω να κάτσω να πιω καφέ.

Θέλω αστική συγκοινωνία όλη μέρα και όλη νύχτα, διότι αν θέλω να κάτσω λίγο παραπάνω έξω το βράδυ και πιω και κανένα ποτηράκι, δεν θέλω να χρειαστεί να περπατήσω ή να χρεωθώ το νυχτερινό δρομολόγιο των ταξί.

Και τώρα που είπα “περπατήσω”, δε θέλω να περπατάω. Θέλω να μετακινούμαι παντού με οχήματα. Δικά μου ή δημοτικά δεν έχει σημασία. Δε θέλω να αφήνω το αυτοκίνητό μου λίγο πιο έξω από το κέντρο της πόλης και να περπατάω μισό χιλιόμετρο, είναι πάρα πολύ. Θέλω ο Δήμος να προβλέψει άδειους χώρους στάθμευσης για μένα έξω από κάθε επιχείρηση, την οποία επισκέπτομαι. Θέλω ο Δήμος επίσης, να προβλέψει θέσεις στάθμευσης έξω από το σπίτι μου, έξω από το σπίτι των γονιών μου και έξω από το σπίτι των φίλων μου. Είναι ανήκουστο να χρειάζεται να περπατάω, μέχρι να φτάσω στην πόρτα τους και δε θέλω.

Θέλω τα πάντα, αλλά δε θέλω να κάνω υποχώρηση σε τίποτε. Θέλω να βολεύομαι. Δε θέλω να ταλαιπωρηθώ ούτε στο ελάχιστο, ακόμη κι αν είναι για το καλό του τόπου. Θέλω το καλό του τόπου, βεβαίως, αλλά δε θέλω το καλό του τόπου να εξαρτάται από το δικό μου ξεβόλεμα.