Ασφαλώς και μετράει το μέγεθος

Μισό λεπτό… γιατί αυτό, που έχεις καταλάβει, είναι όλο λάθος. Καλό είναι πρώτα να ακούγονται τα πράγματα ως έχουν κι έπειτα, ο καθείς να σχηματίζει άποψη, ανεξαρτήτως συναισθηματικής χειραγώγησης, που τελευταία ακολουθείται εντέχνως ως τακτική από κάποιους που επιχειρούν να προκαλέσουν σύγχυση και διχασμό ανάμεσά μας.

Κανένας, μα κανένας εφοπλιστής δεν μας χτύπησε την πόρτα ξαφνικά και απρόσμενα για να μας πει «έχω 14 χιλιάρικα να κάθονται στον τραπεζικό μου λογαριασμό, πάρτα να αγοράσεις ένα δέντρο στην υγειά μου».

Σε ποιο ουράνιο και τόξο έγινε αυτό;

Καταρχάς, κάτι τέτοιο θα ήταν περίεργο… πολύ περίεργο.

Άλλωστε οι περισσότερες ευεργεσίες πραγματοποιούνται  κατόπιν συγκεκριμένων αιτημάτων προς οικονομικά επιφανείς, που θα μπορούσαν να συνδράμουν στην κάλυψη σημαντικών αναγκών. Εκτός κι αν οι ίδιοι γνωρίζουν εκ των έσω τις ανάγκες ή τις επιθυμίες μιας κοινωνίας και ενεργούν αυτοβούλως. Όπως, στην περίπτωση των «Οριζόντων» του Κώστα Βαρώτσου. Ο Αντώνης Κομνηνός, ο οποίος ήταν ενήμερος σχετικά με το ενδιαφέρον των Συριανών για το γλυπτό, προέβη στην αγορά του και κατόπιν στη δωρεά του προς τον Δήμο, προκειμένου αυτό να παραμείνει μόνιμα -όχι έναν μήνα, αλλά ΜΟΝΙΜΑ- στο λιμάνι της Ερμούπολης.

Είναι λοιπόν, δυνατόν, κάποιος να φαντάζεται ότι μία από τις πιο επιτακτικές ανάγκες του νησιού, τη δεδομένη στιγμή, είναι η αγορά ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου, εννέα μέτρων, επειδή τα επτά του προηγούμενου μας χαλούσαν τη διάθεση και την αισθητική; Πώς να το ξέρει αυτό; Να μυρίσει τα νύχια του; Συνεπώς η υπόθεση της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» πέφτει στο κενό και γκρεμοτσακίζεται.

Εδώ δεν χρειάζεται ούτε φαντασία, ούτε εικασία. Το τοπίο είναι ξεκάθαρο.

Συγκεκριμένος αιρετός υπέβαλε συγκεκριμένο αίτημα προς συγκεκριμένο άνθρωπο για συγκεκριμένο σκοπό. Την αγορά ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου 14.000 ευρώ. Αυτό είναι το γεγονός. Η υπόθεση έχει να κάνει με το κίνητρο αυτού του αιτήματος.

Δημοσίως ειπώθηκε πως, δεν επιχειρήθηκε να ικανοποιηθεί κάποιο προσωπικό «ΕΓΩ», αλλά να δοθεί χαρά στους κατοίκους και τους επισκέπτες του νησιού που για έναν μήνα – ΕΝΑΝ ΜΗΝΑ- θα θαυμάζουν ένα δέντρο μεγάλων διαστάσεων στην κεντρική μας πλατεία.

Που σημαίνει ότι τα προηγούμενα χρόνια, ο κόσμος έκανε μαύρα Χριστούγεννα γιατί ο Δήμος στόλιζε ένα δεντράκι επτά μέτρων ΜΟΝΟ.

Που σημαίνει ότι, το μέγεθος μετράει στα πάντα. Ακόμη και στο Χριστούγεννο, φίλε μου.

Εγώ πάλι γιατί έχω την εντύπωση πως οι δημότες θα χαίρονταν περισσότερο εάν τα 14 χιλιάρικα μοιράζονταν σε αυτούς; Και όχι με τη μορφή μελομακάρονων, γουριών κλπ, αλλά όπως είναι. Ζεστά μετρητά.

Κανείς δεν κατηγορεί τον χορηγό και ειδικότερα έναν άνθρωπο που επανειλημμένως έχει εκφράσει εμπράκτως την αγάπη του προς τον τόπο μας.

Αλλά συγγνώμη, αν απευθυνόμαστε σε αυτόν για ψύλλου πήδημα, για κάθε μεγαλομανία και πολυτέλεια, τι θα γίνει αν κάποια στιγμή προκύψει μία πραγματικά μεγάλη ανάγκη κι εκείνος μας απαντήσει «ΔΩΣΑΜΕ! ΔΩΣΑΜΕ!»;

Παρασυρόμαστε από το πνεύμα των εορτών, που θέλουμε τόσο πολύ να μας πιάσει από το λαιμό και να μας πνίξει, που αρνούμαστε να διαβάσουμε πίσω από τις γραμμές. Τα λαμπιόνια κάποια στιγμή θα σβήσουν και τίποτα δεν θα έχει αλλάξει ουσιαστικά.

Το να αντικαθιστά κάποιος αιρετός ένα δέντρο επτά μέτρων με ένα δέντρο εννέα μέτρων δεν είναι αλλαγή. Αν ήθελε όντως να πρωτοτυπήσει, ας αντικαθιστούσε τα Χριστούγεννα με το Πάσχα και τη μέρα της πρωτοχρονιάς να σουβλίζαμε κοκορέτσι μπροστά από το επιβλητικό Δημαρχείο. Αυτό ναι… θα ήταν αλλαγή. Όλα τα υπόλοιπα είναι μια βιτρίνα για τα μάτια του κόσμου, στον οποίο θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι έχουμε δικές μας ιδέες και πως εμείς είμαστε καλύτεροι από τους προηγούμενους.

Στερούμε από τους μαθητές τη δυνατότητα να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους, όπως έκαναν τα προηγούμενα χρόνια, δίνουμε το Δημαρχείο σε «θεατράνθρωπους» από σούπερ μάρκετ γερμανικής προέλευσης για να το κάνουν «μαγαζάκι» τους και εκμεταλλευόμαστε φορείς και συναδέλφους άσχετους από το δικό μας αντικείμενο για να δείξουμε ότι είμαστε κι εμείς κοινωνικά ευαίσθητοι. Και το σημαντικότερο; Αγνοούμε άλλους φορείς, καθ’ ύλην αρμόδιους για να μας βοηθήσουν σε κάτι, το οποίο εμείς δε γνωρίζουμε.

Διοργανώνεις δράση που αφορά στα βιβλία και αφήνεις εκτός τη Δημοτική Βιβλιοθήκη που όπως και οι προκάτοχοί σου «έχει φτύσει αίμα;». Πού το έχεις ξαναδεί αυτό; Σε ποιο ουράνιο και τόξο;

Πραγματικά κάντε ό,τι σας φωτίσει ο Ύψιστος.

Μία παράκληση μόνο.

Μη μας κοροϊδεύετε μέσα στα μούτρα μας.