Τα eyes σου δεκατέσσερα

Αγαπάς τις τέχνες και θέλεις να δεις τη μοναδική αρχιτεκτονική κληρονομιά της Ερμούπολης να παντρεύεται με τη video installation art; Κάνε τη διαθήκη σου, εξομολογήσου στον παπά της ενορίας σου, αποχαιρέτησε φίλους και γνωστούς και βγες στο δρόμο να θαυμάσεις τα έργα διεθνών καλλιτεχνών σε τοίχους νεοκλασικών της πόλης σου. Πέρα απ’ το γεγονός ότι θα διαβείς αυτή τη σύγχρονη γέφυρα πολιτισμού, θα έχεις επίσης την ευκαιρία να ζήσεις τον κίνδυνο, να βάλεις και τα γυαλιά στην Άννα Βίσση, κατά προτίμηση μαύρα. Γιατί, μπορεί δίπλα της να περνά ξυστά το λεωφορείο Αύγουστο, αλλά εσένα σε «γλύφει» τέλη Ιουλίου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και όποιο άλλο όχημα περνά τα σύνορα της πόλης.

Την ίδια ώρα, οι «εθελοντές» ακρίτες συντονίζουν το παιχνίδι και μετρούν τους πόντους για την ανάδειξη του μεγάλου νικητή. Ταξί, ντιλιβεράδες, μόνιμοι κάτοικοι και δημοτικά λεωφορεία, βρίσκονται στη γραμμή εκκίνησης. Με το ένα, με το δύο, με το τρία. Πάμε. Γιαγιά με πρεσβυωπία, τρεις πόντοι για το pizza boy. Μαμά με καροτσάκι, πέντε πόντοι για το taxi girl. Αντιδήμαρχος-μοντέλο Χυτήρογλου, είκοσι πόντοι. «Miss μυγοσκοτώστρα» για το Eye’s Walk Festival 2015, ο μπαμπάς της Νούλας. Ελπίζω του χρόνου, να υπάρχουν περισσότερες συμμετοχές. Καροτσάκι με μαλλί της γριάς, μπετονιέρα τρόλεϊ, φορτηγό της καθαριότητας, τρέιλερ με φουσκωτό, τροχόσπιτο, μπαγκαζιέρα, τηλεκατευθυνόμενα, ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα, αποκριάτικο άρμα, ασθενής με ορό, νεκροφόρα και το τρενάκι που θα παίζει Ζορμπά. Γιατί, τί καλύτερο απ’ το να αποχαιρετάς τον μάταιο τούτο κόσμο, ακούγοντας ελληνικές μελωδίες;

Εξάλλου, το θέμα της φετινής διοργάνωσης ήταν «Σπίτι – Οίκος – Home”. Πέφτεις στις ρόδες του τροχήλατου και οδηγείσαι κατευθείαν στην τελευταία σου κατοικία. Χαιρετισμούς στον «Αράπη» της Βουγιουκλάκη, που επίσης θυσιάστηκε για την τέχνη μαζί και με άλλα πέντε λούτρινα απ’ το Μινιόν. Εσύ βέβαια, είτε με ανοιχτές είτε με κλειστές κάμερες, άκλαυτος θα πας. Δε γίνεται να διακοπεί για εκατοστή φορά η προβολή, επειδή πήγες και… σε πατήσανε. Αν φανεί κανείς στην κηδεία σου, για τον τσάμπα καφέ θα ‘χει έρθει. 2€ έχει πάει ο freddo. Είσαι στο τσακ να βγάλεις διαρκείας στον Άγιο Γεώργιο, για να ‘χεις τον ελληνικό σου κάθε μέρα. Μόνο μη ζητήσεις τα δικά σου παξιμάδια να γίνουν τοστ γαλοπούλα-τυρί, θα καρφωθείς. Τυρί-ντομάτα βάλε.

Γενικότερα, το «σταμάτα-ξεκίνα» είναι συνηθισμένο στην προβολή μιας ταινίας στο σπίτι. «Πάτα pause, να πιω λίγο νερό. Πάτα λίγο, να πάω στην τουαλέτα. Περίμενε να γεμίσω τα πατατάκια. Χρεοκοπήσαμε; Βάλε Mega. Μωρέ πείνασα, παίρνουμε κανένα πιτόγυρο»;

Κατά τη διάρκεια ενός φεστιβάλ σε υπαίθριο χώρο, αυτό γίνεται σε άλλη βάση. «Πάτα pause, να ανέβω στο πεζοδρόμιο. Πάτα λίγο, να πάω στην άκρη. Περίμενε να συναρμολογήσω τα πόδια μου. Μάτωσα; Βάλε μου οινόπνευμα. Μωρέ στην εντατική, σερβίρουν και πρωινό»;

Επειδή όμως οι υπεύθυνοι του φεστιβάλ, δεν είναι οι φίλοι σου που θα φάνε το γύρο και δε θα βγάλουν μιλιά, δεν υπάρχει περίπτωση να τη βγάλουν όλο το βράδυ με το ποντίκι στο χέρι, μέχρι να ρυθμιστεί η κυκλοφορία στο κέντρο της υποτιθέμενης «πεζοδρομημένης» πόλης. Αφήνουν τα video να παίζουν και οι θεατές καταλήγουν να βλέπουν όσο και οι επιβάτες του αστικού λεωφορείου, που έχουν κολλήσει επάνω στο τζάμι, προσπαθώντας να καταλάβουν εάν μοιράζουν λεφτά έξω απ’ το Απόλλων και έχει μαζευτεί τόσος κόσμος. Καλύτερα δηλαδή να ήσουν και εσύ μέσα. Να βλέπεις τέχνη, να κάνεις και τη βόλτα σου. Τι drive in στην Ποσειδωνία; Το κάνεις στην πόλη σου και δεν έχεις κάψει ούτε στάλα βενζίνη.

Δηλαδή, τι νόμιζες; Ο δήμος θα προχωρούσε σε νέες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, ώστε να παρακολουθήσεις εσύ με ησυχία το φεστιβάλ σου για είκοσι λεπτά; Σιγά μη σκύψει να τον καβαλήσεις κιόλας. Η τέχνη απαιτεί θυσίες. Οπότε, κι εσύ για την τέχνη πρέπει να ‘χεις το «ορθόκλωσσο». Να είσαι έτοιμος να μετακινηθείς από τη μία άκρη στην άλλη, μέχρι να νιώθεις ότι σε καίνε οι μύες σου. Πώς άλλοι συνδυάζουν την τέχνη του κοκτέιλ με το μακιγιάζ; Εμείς συνδυάζουμε την τέχνη του video installation με τη γυμναστική. Παρακολουθείς μία προβολή στην Πλατεία Τσιροπινά; Κάνε και δυο διατάσεις. Έτσι, είσαι και fit και ψαγμένος. Και για τον κόπο σου, σε αφήνουμε να «δανειστείς» και κάποιο από τα έργα που δημιουργήθηκαν για το φεστιβάλ.

Πώς επισκέπτεσαι μία παραλία και αρχίζεις να μαζεύεις πέτρες για σουβενίρ; Το ίδιο ακριβώς κι εδώ. Πηγαίνεις σε ένα φεστιβάλ και ξεκρεμάς ένα έργο ζωγραφικής για να το πάρεις σπίτι σου. Προς Θεού δεν είναι «κλεψιά», αλλά μία αυθόρμητη εκδήλωση αγάπης. Μου άρεσε τόσο πολύ το φεστιβάλ, που θέλω να το έχω για πάντα μαζί μου. Γιατί έτσι είμαστε εμείς στο «Σύρος-Πολιτισμός». Συναισθηματικοί, τα δίνουμε και τα παίρνουμε όλα.