Ο πολιτισμός δεν πάει πανεπιστήμιο

Δε μου το βγάζεις απ’ το μυαλό, ότι αυτό το «Σύρος Πολιτισμός» θα μπορούσε να γίνει μέχρι και τηλεοπτικό σήριαλ με αυτοτελείς ιστορίες. Σαν το «Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς», αλλά με πρωταγωνιστές μία Αντιδήμαρχο και ΤΟΝ υπάλληλό της. Δύο ηθοποιούς είχε το ένα, δύο ηθοποιούς θα έχει και το άλλο. Κάθε επεισόδιο και μία περιπέτεια. Τη μία εβδομάδα «eye’s walking dead festival”, την επόμενη «το κυνήγι του χαμένου banner» και αμέσως μετά, «τσιγκο-λελέτα».

Η σειρά θα επικεντρώνεται στις θηριώδεις προσπάθειες του ζευγαριού να διατηρήσει υψηλά των πήχη του πολιτισμού στο νησί, αντικρούοντας τα απανωτά χτυπήματα των κακόβουλων και κακοπροαίρετων δημοσιογράφων, που πάσχουν από ίκτερο ή υπογλυκαιμία.

Στο τελευταίο επεισόδιο, οι σεναριογράφοι της σειράς επιχειρούν να συνδυάσουν την τέχνη με την εκπαίδευση, καθώς η πρωταγωνίστρια αποφασίζει να επιστρέψει στα έδρανα του πανεπιστημίου, όταν αμφισβητούνται, από μέχρι πρότινος συνεργάτη της υπηρεσίας της, οι γνώσεις της περί των εικαστικών. Μόλις διευκρινίζεται ότι «Τσίγκος», εκτός από τη λαμαρίνα και την τυπογραφική πλάκα, ονομάζεται και ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ζωγράφους, η ηρωίδα εκφράζει την επιθυμία να καλύψει τα κενά της γύρω από τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης, ακολουθώντας σπουδές, με τις οποίες θα έβαζε τα «γυαλιά» στους επικριτές της.

Αφού αποκλείστηκε το ενδεχόμενο των κατατακτήριων εξετάσεων στη Σχολή Καλών Τεχνών, το ζεύγος στράφηκε σε άλλες λύσεις. «Ναι, Ανοιχτό Πανεπιστήμιο εκεί; Μέχρι τι ώρα είστε ανοιχτό; Θα ήθελα να εγγραφώ στο πρόγραμμα «Σπουδές στον ελληνικό πολιτισμό», το οποίο συνδυάζει τη μελέτη της ιστορίας, της πνευματικής ζωής και των τεχνών. Να σας ρωτήσω, στα εικαστικά γίνεται ειδική αναφορά στη Χρύσα Βέργη; Όχι; Ναι, αλλά τη Χρύσα Βέργη θα φιλοξενήσουμε σε λίγο καιρό, εγώ ποια θα μελετήσω; Τη Χρύσα Ρώπα; Αφήστε το, θα ψάξω στο Βικιπαίδεια».

Και ενώ η ηρωίδα έχει ήδη οδηγηθεί στην απόγνωση, έρχονται τα μεγάλα μέσα να τη βγάλουν από το δίλημμα. «Είσαι τρελή, που στα καλά καθούμενα θα γίνεις Μαρίνα Λαμπράκη; Τι λέμε τόσο καιρό; «Πονάει δάχτυλο; Κόβουμε χέρι». Εφόσον υποτιμούν τις ικανότητές μας, τους σχολάμε δημοκρατικά και συνεχίζουμε τη δουλειά μας με το άλλο, που ούτε ντα μας κάνει, ούτε μας υποδεικνύει τι πρέπει να κάνουμε εμείς».

Παρά το γεγονός ότι τα «μεγάλα μέσα» εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία για να δείξουν ξανά τη δύναμή τους, αλλά και πως όποιος είναι του χεριού τους και έχει αντίθετη άποψη παίρνει «πασαπόρτι» (δεν θα περά… δεν θα περάσει ο… συγγνώμη ξεχάστηκα), ίσως είναι η πρώτη φορά που υπερασπίστηκαν δίκαια, δημόσια και επίγεια την «κατατρεγμένη» ηρωίδα.

Γιατί δίκαια; Γιατί δεν επιτρέπεται σε κανέναν να αποδίδει απρεπείς και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς σε έναν άνθρωπο, που δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει απ’ έξω και ανακατωτά ένα τόσο εξειδικευμένο αντικείμενο. Εάν κάποιος αιρετός είχε σπουδάσει καλές τέχνες και έπαιζε στα δάχτυλα τα εικαστικά, δεν θα είχε κανέναν απολύτως λόγο να βρίσκεται στο δήμο, αλλά θα ήταν διευθυντής στο Λούβρο.

Γιατί δημόσια; Γιατί ανακοινώθηκε μπροστά σε κάμερες και δημοσιογράφους η λύση μιας συνεργασίας, που άρχισε να χωλαίνει από τη στιγμή που δεν υπήρχε αλληλοεκτίμηση και κοινή οπτική γωνία, Όταν η μία πλευρά προβαίνει σε πρωτοβουλίες, χωρίς την έγκριση της άλλης με αποτέλεσμα να βρίσκεται εκτεθειμένος ένας ολόκληρος δήμος, τότε μιλάμε για ασυμφωνία χαρακτήρων, η οποία θα οδηγήσει μοιραία στο «διαζύγιο».

Γιατί επίγεια; Γιατί είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις, που τα μεγάλα μέσα δεν προσπάθησαν να σκάψουν λάκκους, να ακονίσουν μαχαίρια, ή να αναθέσουν το «έγκλημα» σε κάποιον επαγγελματία, φροντίζοντας να σβήσουν καλά τα ίχνη τους.

Και ενώ θα έλεγε κανείς ότι η ιστορία έχει “happy end”, όπως φαίνεται, το δράμα θα συνεχιστεί και στο επόμενο επεισόδιο, καθώς ορισμένοι χαρακτήρες προσπαθούν να βάλουν στο ίδιο τσουβάλι, κάθε είδους σχόλιο ή κριτική που ασκείται σε ΔΗΜΟΣΙΑ πρόσωπα με διοικητικά καθήκοντα. Όταν από ένα ολόκληρο κείμενο, το οποίο αναδεικνύει τα λάθη στην οργάνωση και το συντονισμό πολιτιστικών εκδηλώσεων, κάποιοι επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους σε σατιρικά -lifestyle χαρακτήρα- σχόλια, τριών έως πέντε λέξεων, αποδεικνύεται ότι πρόθεσή τους δεν είναι να υποστηρίξουν την αρμόδια υπηρεσία, αλλά να στραφούν αποκλειστικά κατά του ανθρώπου που ασκεί κριτική.

Αν δηλαδή υπογραμμιστεί ότι σε δύο σημαντικές εκδηλώσεις, όπως η εμφάνιση των «Ώτα Ακούειν» στο Κηπάριο της Μεταμόρφωσης και η συναυλία της Αθηναϊκής Μαντολινάτας στο Θέατρο Απόλλων δεν υπήρχε εκπρόσωπος του δήμου, ο αρθρογράφος υποκινείται από εμπάθεια;

Αυτό που δεν έχει γίνει από όλους κατανοητό, είναι ότι από τη στιγμή που ο πολιτισμός διαθέτει δική του αντιδημαρχία, ο δήμος επενδύει σε αυτό το κομμάτι και υπάρχουν επαγγελματίες που ασχολούνται με το κομμάτι του πολιτισμού, η κριτική θα συνεχιστεί απρόσκοπτα. Χαίρομαι που το ξεκαθαρίσαμε. Άντε, στην υγειά μας.