“Δεν είναι αθώοι”: 40 γυναίκες διέσχισαν σιωπηρές ντυμένες στα μαύρα την πόλη του Ηρακλείου ενάντια στον φασισμό

Πορεία σιωπής» πραγματοποίησαν αντιφασίστριες στο Ηράκλειο, το βράδυ της Παρασκευής, στα πλαίσια της καμπάνιας «Δεν είναι αθώοι».

Περίπου 40 γυναίκες διέσχισαν την κεντρική αρτηρία της πόλης του Ηρακλείου υπό τους ήχους ενός μπάσου κλαρινέτου που έπαιζε λυπημένους σκοπούς. Κατέληξαν στην είσοδο του Δικαστικού Μεγάρου όπου ανέρτησαν πανό που έγραφε: “Δεν είναι αθώοι”.

Εκεί, μετά,  τραγούδησαν το τραγούδι του Μάνου Λοΐζου «Ακορντεόν».

«Η επιθυμία μας – σημειώνουν – ήταν να δημιουργήσουμε μια υποβλητική εικόνα των συνεπειών του φασισμού και των ρατσιστικών επιθέσεων, που τον τελευταίο καιρό έχουν συμβεί σε όλη την Ελλάδα και στο νησί μας και μας ανησυχούν, μας εξοργίζουν και εκφράζουν την ανάγκη μας να πολεμήσουμε το φασισμό.

Οι αντιφασίστριες ήταν ντυμένες στα μαύρα, στέλνοντας μήνυμα «καμιά μάνα μαυροντυμένη ξανά, καμιά να μην ακούσει «Πού είναι τώρα ο Παύλος σου;». Ποτέ πια φόβος στο δρόμο, όποια ώρα του 24ώρου, με όποιο τρόπο, με όποιο ντύσιμο, σε όποια περιοχή επιθυμούμε να κυκλοφορούμε».

Η ανακοίνωση που εξέδωσαν μετά το δρώμενο τους:

«Αντιφασίστριες της πόλης του Ηρακλείου συναντηθήκαμε το απόβραδο της Παρασκευής 2 Οκτώβρη 2020 για μια εκδήλωση που στηρίζει την καμπάνια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΙ ενόψει της απόφασης της δίκης της ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, μια δίκη που διήρκεσε 5,5 χρόνια και αφορούσε τη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, επιθέσεις και δολοφονίες, όπως η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, οι επιθέσεις στους Αιγύπτιους αλιεργάτες και στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ κ.ά.

Περίπου 50 γυναίκες και αλληλέγγυοι αντιφασίστες, ενωθήκαμε και κατευθυνθήκαμε με πομπή προς τα δικαστήρια Ηρακλείου υπό τους ήχους μπάσου κλαρινέτου, για να εκφράσουμε την στΟΡΓΗ, την αλληλεγγύη και  τη συμπαράστασή μας προς τα θύματα των φασιστών, τη θλίψη και την οργή μας για το φίδι του φασισμού που παραμονεύει.

Η επιθυμία μας ήταν να δημιουργήσουμε μια υποβλητική εικόνα  των συνεπειών του φασισμού και των ρατσιστικών επιθέσεων, που τον τελευταίο καιρό έχουν συμβεί σε όλη την Ελλάδα και στο νησί μας και μας ανησυχούν, μας εξοργίζουν και εκφράζουν την ανάγκη μας να πολεμήσουμε το φασισμό. Η απόφαση αυτή εκφράστηκε με το τραγούδι του Μάνου Λοΐζου “Ακορντεόν” που τραγουδήσαμε όλες κι όλοι μαζί.

Το κείμενο της εκδήλωσής που μοιράστηκε στο κέντρο του Ηρακλείου:

Το φίδι του φασισμού παραμονεύει πίσω από την απόφαση της 7 Οκτώβρη, αν το απελευθερώσουν κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες. Αυτόματα η εγκληματική οργάνωση των ναζήδων θα δικαιούται τα 8 εκατομμύρια της κρατικής επιχορήγησης με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη χρηματοδότηση των ταγμάτων εφόδου, την ελευθερία κινήσεων, τη διάχυση του ρατσιστικού μίσους και την ολική επαναφορά της στο δρόμο και στην πολιτική ζωή.

Από την πεντάχρονη δίκη, ο όγκος και το βάρος του αποδεικτικού υλικού έκαναν απολύτως ξεκάθαρο ότι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν ήταν μια «απλή ανθρωποκτονία», όπως ισχυρίστηκε ο εκτελεστής του Ρουπακιάς και «δεν τσακώθηκαν για το ποδόσφαιρο», όπως παρουσίασαν τα ΜΜΕ. Πήραν εντολή από την ηγεσία της Χ.Α. για αυτή την εκτέλεση σε «δημόσια θέα», όπως και για τις επιθέσεις στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και στους Αιγύπτιους ψαράδες και άλλες 1.000 καταγεγραμμένες επιθέσεις από το 2011 έως το 2018.

Δεν είναι αθώοι! Και οι 8 ναζί οργανωμένοι δολοφόνοι ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΟΙ, παρά την προσπάθεια της εισαγγελέα Οικονόμου να τους ξεπλύνει. Πίσω από όποια μάσκα κι αν κρυφτούν, όποιο όνομα και αν φορέσουν, είναι αυτοί που οργανώνουν τα ρατσιστικά πογκρόμ από το Κερατσίνι, το Πέραμα, τον Άγιο Παντελεήμονα και τα 50 σημεία στην Αθήνα όπου έχει καταγραφεί η δράση τους ως την Ιεράπετρα, τη Μυτιλήνη, το Τυμπάκι, και τα Καμένα Βούρλα. Ενάντια σε πρόσφυγ(ισσ)ες, μετανάστ(ρι)ες, ρομά κι όποιο δεν ταιριάζει στην τοξική αρρενωπότητά τους.

Την πρώτη νύχτα πλησιάζουνε και κλέβουν ένα λουλούδι από το κήπο μας και δε λέμε τίποτα.

Τη δεύτερη νύχτα δε κρύβονται πλέον περπατούνε στα λουλούδια, σκοτώνουν το σκυλί μας και δε λέμε τίποτα.

Ώσπου μια μέρα-την πιο διάφανη απ’ όλες-μπαίνουν άνετα στο σπίτι μας ληστεύουν το φεγγάρι μας, γιατί ξέρουνε το φόβο που πνίγει τη φωνή στο λαιμό μας.

Κι επειδή δεν είπαμε τίποτα, πλέον δεν μπορούμε να πούμε τίποτα.

(Ελεύθερη έκφραση, Βλ. Μαγιακόφσκι)

Καμιά μάνα μαυροντυμένη ξανά, καμιά να μην ακούσει «Πού είναι τώρα ο Παύλος σου;». Ποτέ πια φόβος στο δρόμο, όποια ώρα του 24ώρου, με όποιο τρόπο, με όποιο ντύσιμο, σε όποια περιοχή επιθυμούμε να κυκλοφορούμε.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΡΑΤΣΙΣΜΟ, ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΕΞΙΣΜΟ”.

Με πληροφορίες από ΕΡΤ και φωτογραφίες από λογαριασμό Νίκης Τρουλινού.