Τι συμβαίνει στην Κρήτη με τις κακοποιήσεις των ζώων;

– Απίστευτη αγριότητα κακοποίησης σκύλου στην Κρήτη: Κάτοικος του έβγαλε τα μάτια και τον πυροβόλησε.

– Έθαψαν ζωντανό σκύλο σε τάφο στην Κρήτη μόνο και μόνο για να διασκεδάσουν.

– Κτηνωδία στην Κρήτη: Κρέμασε σε δέντρο τον σκύλο του.

– Φρικιαστική υπόθεση κακοποίησης ζώου στην Κρήτη: Κρέμασε τον σκύλο του και του έκοψε τους όρχεις με τανάλια.

Ο διασυρμός της Κρήτης που δείχνει να κάνει “πρωταθλητισμό” στην κακοποίηση ζώων, είναι συνεχής και τα περιστατικά αμέτρητα, αν και τα περισσότερα δεν καταγγέλλονται.

Η εικόνα είναι χειρότερη στην ενδοχώρα και στο νησί εκφράζονται τα δύο άκρα: Η αυξημένη ευαισθητοποίηση και η φιλοζωία αλλά και η απόλυτη αγριότητα, κυρίως σε χωριά.

Αυτοσχέδιοι ευνουχισμοί στα χωριά για να μην πληρώσουν τη στείρωση

Ο Γιώργος Πιπεράκης, ταμίας του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου είπε στην “Π” ότι “σαφώς στην Κρήτη υπάρχουν πολλά περιστατικά κακοποίησης και τα περισσότερα δεν δημοσιοποιούνται. Ακόμη και σήμερα στην ενδοχώρα ιδιοκτήτες σκύλων τους κόβουν με ψαλίδι αυτιά και ουρές, αλλά τους κάνουν και ευνουχισμό με λαστιχάκια.

Τα λαστιχάκια χρησιμοποιούνται στις ουρές των προβάτων. Δένονται σφιχτά για να νεκρωθεί η ουρά και να πέσει (αυτό βοηθάει στη διαδικασία της επέμβασης για την αναπαραγωγή όπως εξηγεί ο ίδιος). Χρησιμοποιούνται όμως και για να δένονται σφιχτά οι όρχεις των σκύλων για να μην αιματώνονται, να… σαπίσουν και να πέσουν”. Όπως εξηγεί ο ίδιος, “το ζώο υποφέρει πολύ, ιδιαίτερα τα πρώτα 24ωρα, γλύφει τα σημεία και πολύ συχνά καταλήγει στον κτηνίατρο με πληγές και λοιμώξεις”.

Σύμφωνα με τον κ. Πιπεράκη, πολύς κόσμος, κυρίως στην ενδοχώρα, δεν θεωρούν ότι κάνει κάτι κακό, γιατί για εκείνους ένα ζώο δεν έχει αξία. Είναι σαν το κουνέλι ή την κότα που τα χρησιμοποιούν για τη διατροφή τους”.

Γιατί προχωρούν σε αυτούς τους αυτοσχέδιους και οδυνηρούς ευνουχισμούς;

“Για να μην πληρώσουν τον κτηνίατρο” καταλήγει σχολιάζοντας ότι στο παρελθόν αυτή η διαδικασία γινόταν με ψαλίδια και τσαπράζια.

“Αν κάποιος πάει σε ένα χωριό και αρχίσει να ρωτάει, δυστυχώς θα ακούσει πολλά και δυσάρεστα” λέει ο ταμίας του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου.

Εγκλήματα σε ανθρώπους πίσω από τις κακοποιήσεις ζώων

Με την «κορυφή του παγόβουνου» κάτω από το οποίο κρύβονται κι άλλου είδους εγκληματικές συμπεριφορές, όπως η κακοποίηση ηλικιωμένων, παιδιών την ενδοοικογενειακή βία, έχει παρομοιάσει το φαινόμενο της κακοποίησης των ζώων, ο κ. Νίκος Χρυσάκης, αστυνομικός υποδιευθυντής, ο οποίος έχει κάνει σημαντική έρευνα για το θέμα.

Όπως ανέφερε ο ίδιος, η κακοποίηση των ζώων δεν αποτελεί μια εγκληματική συμπεριφορά της σύγχρονης μόνο εποχής. Είναι φαινόμενο διαχρονικό και σύνηθες, απέναντι στο οποίο οι οργανωμένες κρατικές οντότητες και οι ανθρώπινες κοινωνίες καθυστέρησαν πολύ και μάλλον αδικαιολόγητα, να αντιδράσουν.

Όπως, δυστυχώς, καθυστέρησαν να αντιληφθούν και για την υφιστάμενη συνάφεια μεταξύ της κακοποίησης των ζώων και της βίας που εκδηλώνεται σε βάρος παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων.

Γιατί στην Κρήτη;

“Οι κακοποιήσεις των ζώων στην Κρήτη είναι πολλαπλώς περισσότερες από ό,τι στην υπόλοιπη Ελλάδα, θεωρώ όμως για τον εξής λόγο.: Υπάρχουν ισχυρά-δυνατά-ενεργά σωματεία κ εθελοντές που αναδεικνύουν τις περισσότερες μορφές βίας κατά ζώων, ενώ στην υπόλοιπη χώρα αυτή η δύναμη ανάδειξης- κατάδειξης και καταγγελίας είναι μικρότερη” λέει στην “Π” η κα Μαρία Χουστουλάκη, του “Ζωοφόρος Κρήτης”, ιδρυτικό μέλος της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας.

Ζώα σπαράζουν μέσα σε αφόρητους πόνους

Η ίδια επεσήμανε: Οι πιο συχνές μορφές κακοποίησης που αναδεικνύονται στην Κρήτη κατά ζώων είναι παθητικής και ενεργητικής μορφής.

Παθητικής: η ύπαρξη βαρελόσκυλων (σκυλιά δεμένα σα σκιάχτρα σε βαρέλια για αποτροπή προσέγγισης ποιμνίων), η μόνιμη αλυσόδεση φαινόμενο κρητικό λες κ είναι φυσιολογικό και αυτονόητο (ενσυναίσθηση ξέρουμε τι σημαίνει άραγε;), η αδιαφορία για συνθήκες καλής ζωής για κάθε μη ανθρώπινο ζώο (καθαρό νερό, καθαρό περιβάλλον, φαγητό καθαρό, κατάλυμα, σκιά, βόλτα κλπ),η μη στείρωση ζώου που γεννοβολά συνέχεια χωρίς προοπτική υιοθεσίας των κουταβιών του κλπ.

Ενεργητικής :το κρέμασμα σε δένδρα ζώων που είναι ανεπιθύμητα σε περιοχές βοσκότοπων κλπ, γδάρσιμο, ξεκοίλιασμα, φόλες –δηλητήρια με επώδυνο θάνατο των ζώων που σπαράζουν μέσα σε αφόρητους πόνους έως τέλους τους, τροχαία με εγκατάλειψη αδιαφορώντας για τη ζωή που χτύπησαν και αιμορραγεί έως θανάτου στην άσφαλτο, η εγκατάλειψη κουταβιών παντού, ακόμη και σε κάδους σκουπιδιών για να πεθάνουν από πείνα ή να συνθλιβούν, εγκατάλειψη άρρωστων ζώων κλπ κλπ”.

Από την πλευρά της η κα Μαρίζα Ζυμωνοπούλου, αντιπρόεδρος της Φιλοζωικής Ομάδας “Σείριος” Ηρακλείου ανέφερε: “Δυστυχώς κακοποιήσεις συναντάμε πολύ συχνά, τόσο στην Κρήτη όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Από αυτές μόνο ένας μικρός αριθμός γίνεται γνωστός. Φυσικά, όσο απομακρυνόμαστε από τα μεγάλα αστικά κέντρα, οι αριθμοί αυξάνουν επικίνδυνα. Αυτό συμβαίνει γιατί στις μικρές -κυρίως- κοινωνίες, επικρατεί η αντίληψη ότι ένα ζώο είναι κατώτερο ον, και η χρήσης βίας είναι μία «νομιμοποιημένη» πλέον ένδειξη δύναμης.

Αυτά, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι, ακόμα, οι περισσότεροι πολίτες και ιδιαίτερα οι κάτοικοι κλειστών κοινωνιών, αποφεύγουν να καταγγείλουν περιστατικά κακοποίησης, διογκώνει το πρόβλημα, αφήνει τους περισσότερους βιαστές ατιμώρητους και παγιώνει μία παραβατική συμπεριφορά, η οποία μπορεί πολύ εύκολα να εξελιχθεί σε επικίνδυνη προς την ίδια την κοινωνία. Για τους παραπάνω λόγους και εφόσον δεν υπάρχουν επίσημες έρευνες σχετικά με τον ακριβή αριθμό κακοποιήσεων στη χώρα μας, κανένας δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν στη Κρήτη παρουσιάζονται τα περισσότερα περιστατικά ή σε κάποιο άλλο μέρος.

Σίγουρα η Κρήτη καταλαμβάνει, δυστυχώς, μία από τις πρώτες θέσεις. Από την άλλη, η έντονη φιλοζωική ευαισθητοποίηση που έχει αναπτυχθεί στο νησί τα τελευταία χρόνια, η μεγάλη δικτύωση που έχουν επιτύχει οι φιλοζωικές ομάδες αλλά και οι απλοί φιλόζωοι πολίτες, έχουν ως αποτέλεσμα τη συχνότερη δημοσιοποίηση τέτοιων αποτρόπαιων πράξεων.

Μπορεί βέβαια να μην είναι γνωστό το αν η Κρήτη έρχεται πρώτη σε αριθμό κακοποιήσεων, μπορούμε όμως να πούμε ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος ακραίων περιστατικών κακοποίησης συναντώνται στο νησί. Έχουμε συναντήσει κρέμασμα, κάψιμο, πυροβολισμό ακόμα και γδάρσιμο κουταβιών. Από την άλλη οι παραβάσεις λόγω παθητικής κακοποίησης στη Κρήτη αντιμετωπίζονται με δυσπιστία και τις περισσότερες φορές δεν καταγγέλλονται.

Ο σκύλος στο μπαλκόνι είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο της πόλης, ο αλυσοδεμένος στο βουνό για να φυλάει τα…βράχια είναι κάτι πολύ φυσιολογικό, ο παρατημένος σε ένα δέντρο χωρίς φαγητό και νερό είναι μια συχνή μέθοδος για να γίνει καλύτερος φύλακας, τα βαρελόσκυλα, το πράσινο νερό ή/και το καθόλου φαγητό, είναι μια πάγια συμπεριφορά”.

Βοηθάει το νομοθετικό πλαίσιο τις καταγγελίες;

Η ίδια, σχολιάζοντας το νομοθετικό πλαίσιο που υπάρχει, υπογραμμίζει:

“Ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει ποια είναι η διαδικασία την οποία μπορεί να ακολουθήσει κάποιος αν θέλει να κάνει μία καταγγελία. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι ένα μεγάλο μέρος ακόμα και αρμόδιων φορέων δεν γνωρίζει τις ακριβείς και νόμιμες διαδικασίες, καθώς και τα δικαιώματα του καταγγέλλοντος (ανωνυμία, καταγγελία χωρίς παράβολο). Αυτό έχει ως συνέπεια ο περισσότερος κόσμος να διστάζει να καταγγείλει μια κακοποίηση.

Ο βασικότερος λόγος είναι ότι οι πράξεις βίας απέναντι στα ζώα επιμένουν να μην αντιμετωπίζονται-εφόσον δεν θεωρούνται βάσει νόμου, ως πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα που υποδεικνύουν εν δυνάμει επικίνδυνους για την κοινωνία ανθρώπους.

Το νομοθετικό πλαίσιο αν και όχι ιδιαιτέρως ευέλικτο, παρόλα αυτά ικανό να καταδικάσει την κακοποίηση, προσφέρει τέτοια δυνατότητα. Όμως όσο οι εμπλεκόμενοι φορείς δεν αποφασίζουν να το εφαρμόσουν, τόσο η κακοποίηση δεν θα δικάζεται και συνεπώς δεν θα καταδικάζεται όσο της αρμόζει”.

Άννα Κωνσταντουλάκη