Συνεργατική… παραίτηση

Κοκορομαχία να το πω, ξεκατίνιασμα να το πω, άντε και πιο κόσμια, αντιπαράθεση να το πω…σε κάθε περίπτωση η κατάληξη είναι η ίδια: πολιτική διαμάχη και μάλιστα με όρους «πολιτισμού»!

Κυρίες με φλογερό ταπεραμέντο επιδίδονται σε μία επίδειξη δυνάμεως χαρακτήρα, με τις πρώτες απώλειες να ανακοινώνονται από τα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου.

Η μία πρώην και η άλλη νυν. Η μία άφησε έργο και η άλλη επιθυμεί διακαώς να αφήσει.

Μέχρι τις εκλογές όλα καλά. Και να ο πολιτικός πολιτισμός από ‘δω και να η συναίνεση από ‘κει και το πολιτικό επίπεδο καλά κρατεί.

Μετά τις εκλογές έρχεται η νέα διάδοχη κατάσταση και κάνει την έκπληξη. Αναγνωρίζοντας όλα τα θετικά στοιχεία της πρώην, όπως την εργατικότητα της, την ευρεία κοινωνική αποδοχή της, την έντιμη πολιτική συμπεριφορά της, της προτείνεται συνεργασία, χωρίς καμία πολιτική απαίτηση. Αυτό ναι, είναι δείγμα συναινετικής πολιτικής σύγκλισης.

Αλλά πως; Ωραία η θεωρητική προσέγγιση, όμως η πράξη έρχεται κάπως «δύσπεπτη» στην εφαρμογή των θετικών προθέσεων.

Οι αντιδράσεις έρχονται και ακροβατούν μεταξύ «πολιτισμού» και γκρίνιας. Και ακόμη μεγαλύτερη γκρίνια φέρνει ο φόβος.

Οι αιχμές ένθεν κακείθεν σαφείς, χωρίς να αφήνουν κανένα περιθώριο για αίσια έκβαση, προδιέγραψαν τη ρήξη.

Η μία ύψωνε φωνή διαμαρτυρίας και η άλλη έδειχνε αγέρωχη να μην συγκινείται.

Τόση αποφασιστικότητα, τόσο κάθετη στάση, δεν επέτρεψε να γίνει ούτε βήμα πίσω. Σιγά να μην αφεθούν περιθώρια σε αυτή τη διαδοχή του «στέμματος».

Βλέπεις, αυτή που αποχωρεί σέρνει πίσω της τα εύσημα που κέρδισε (ομολογουμένως με κόπο και προσωπικό κόστος) κι αυτή που ήρθε στοχεύει στο να αφήσει το δικό της στίγμα.

Διαφορετικές προσεγγίσεις, διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετική οπτική. Όμως σε κάθε περίπτωση ο στόχος δεν αλλάζει και φέρει το όνομα πολιτισμός. Αλλά τώρα διακυβεύονται τα πρωτεία της εκπροσώπησης του.

Δεν είναι ούτε πρωτόγνωρη ούτε φυσικά καταδικαστέα η θέληση συνέχισης της προσφοράς, από την μία πλευρά, στο αντικείμενο που γνώρισε και εργάστηκε, αλλά και η ανάγκη καταξίωσης, από την άλλη πλευρά, στον τομέα που ανέλαβε και επιθυμεί να αφήσει το δικό της στίγμα.

Τείνει όμως να εξελιχθεί σε άκρως επικίνδυνη η εμμονική αντιπαλότητα, καθώς η απαξίωση των ήδη επιτυχημένων δράσεων, μόνο και μόνο γιατί φέρουν προγενέστερη σφραγίδα, μπορεί να είναι καταστροφική.

Πόσο δύσκολη η συμπόρευση, η αλληλοκάλυψη, η αναγνώριση, η παράλληλη δημιουργία, η από κοινού δράση;

Σίγουρα απαιτεί χαρακτήρες με μεγάλο απόθεμα δοτικότητας, ισορροπημένη κρίση και συνεργατική διάθεση.

Όταν αυτά εκλείπουν δεν έχεις άλλο δρόμο. Παραιτήσου όταν βλέπεις ότι θέλουν να σε ρίξουν.