Το δέντρο που ψηλώναμε

Μία ιστορία 24 χρόνια πριν, τότε, το 1995, που ένας ιδιαιτέρως δημοφιλής, την εποχή εκείνη, δήμαρχος στην Αθήνα, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, θέλησε να προσδώσει μεγαλύτερη «λάμψη» στην πόλη του και με αφορμή τον στολισμό για τα Χριστούγεννα, έστησε στην πλατεία Συντάγματος το πιο ψηλό και ολοφώτιστο δέντρο.

Μία σιδηροκατασκευή ύψους 31,5 μέτρων, με 50.000 λαμπάκια τυλιγμένα γύρω της, που έδωσε, στον φιλόδοξο για τίτλους δήμαρχο, μία θέση στο βιβλίο με τα ρεκόρ Γκίνες ως το ψηλότερο δέντρο της Ευρώπης.

Όμως το επονομαζόμενο, ειρωνικά τότε, «Αβραμόδεντρο» και η τόση λάμψη δεν ήταν αρκετή για το νέο δημοτικό μοντέλο διοίκησης, οπότε τον επόμενο χρόνο η κατασκευή ψήλωσε ακόμα περισσότερο φτάνοντας στα 40 μέτρα και η λάμψη αυξήθηκε, με αποτέλεσμα να φωτίζουν την κεντρική πλατεία 100.000 λαμπάκια.

Τότε η πρωτεύουσα της χώρας ζούσε έναν σουρεάλ εορτασμό, υπό το βάρος μίας χλιδής χωρίς αιτία, με χιλιάδες χιλιομέτρων γιρλάντες και ακόμα περισσότερα κάγκελα.

Το υπερδέντρο, με την παντελή απουσία μέτρου, αποτέλεσε το απόλυτο μνημείο ματαιοδοξίας και ήταν αυτό που μαζί με τα κάγκελα που γέμισαν κάθε δρόμο της πρωτεύουσας, χαρακτήρισαν μία ολόκληρη θητεία και έναν Δήμαρχο.

Και μετά, ω! μετά, ήρθε η περίοδος της Ντόρας Μπακογιάννη, όπου η πρωτεύουσα, τις μέρες των Χριστουγέννων γέμισε με ζαχαρόσκονη, με το στήσιμο της «Ζαχαρούπολης».

Τα χρόνια περνούσαν, με την κάθε θητεία να προσπαθεί να ξεπεράσει την προηγούμενη, ώσπου ξεκίνησε η εποχή της αμφισβήτησης, με το ολοφώτιστο δέντρο του 2008 να μετατρέπεται σε «Κούγκι», όταν πυρπολήθηκε, ενώ τα επόμενα χρόνια το σύμβολο των Χριστουγέννων στολιζόταν με σακούλες με απορρίμματα, από τους κατοίκους της πόλης.

Κάθε Δήμαρχος ήθελε να αφήσει και το δικό του στίγμα στην πόλη, με μόνο ζητούμενο την «λάμψη», τον «εντυπωσιασμό», την «αίγλη». Αυτοί είναι χαρακτηρισμοί που ακουγόντουσαν τότε και ακούστηκαν και τώρα, εδώ, πιο κοντά μας. Βλέπεις ο Αβραμόπουλος, μ’ αυτά και μ’ αυτά έφτασε να γίνει Επίτροπος και όσο για την Ντόρα, διέγραψε σταθερή πολιτική καριέρα. Οπότε δεν ξέρεις τι δρόμοι ανοίγονται.

Τι πιο καλή συνταγή λοιπόν από το να πάρεις όχι μόνο τους χαρακτηρισμούς της υπερλάμψης, αλλά και κάθε στοιχείο που κατά καιρούς έχει χρησιμοποιηθεί, ένα πιο ψηλό δέντρο, ακόμα περισσότερα φωτάκια, λίγη από την άχνη των ζαχαρωτών, οπότε βάλε και μερικά λουκούμια έτσι για το φολκλόρ της περιοχής, να και ένας κερδώος Ερμής, για να δοθεί και το στίγμα και ο αχταρμάς μίας άκρως σουρεαλιστικής γκλαμουριάς, χτυπάει και τη δική μας πλατεία.

Μεγαλεία, εντυπωσιασμοί, αιτήματα, που έγιναν δεκτά, για ακριβοπληρωμένες χλιδές, την ώρα που μία πιο λιτή προσέγγιση, με παράλληλες δράσεις κοινωνικής ευαισθησίας, δεν θα προκαλούσαν το κοινό αίσθημα, θα προσέφεραν ουσιαστική βοήθεια και  θα αναδείκνυαν το πραγματικό νόημα της γιορτής, μακριά από φαντασμαγορίες. Της γέννησης του Θείου Βρέφους, που «οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνη».

Αν κάνετε παραλληλισμούς και πήγε το μυαλό σας σε πιο πρόσφατες καταστάσεις και πιο γνωστά σας πρόσωπα, τότε είστε κακεντρεχείς.