Μην στερείς από τα παιδιά τον τόπο τους

Ήταν αναμενόμενη η δημόσια διαμαρτυρία, ήταν θέμα χρόνου να εκφραστεί συλλογικά η διαφωνία, αλλά και να αναδειχθεί το θέμα του αποκλεισμού των μικρών παιδιών – κάτω των οκτώ ετών – από τη σκηνή του ιστορικού θεάτρου “Απόλλων”, αφού ο κανονισμός λειτουργίας και η συγκεκριμένη απαγόρευσή του, στερεί από τους μικρούς επί της ουσίας τον ίδιο τον τόπο τους!

Με το “επιχείρημα” της ασφάλειας των πολύ μικρών παιδιών, την ευθύνη των οποίων όμως διευκρινίζεται ρητά πως έχουν οι συνοδοί τους, τον Νοέμβριο του περασμένου έτους, συμπεριλήφθηκε η ανωτέρω απαγόρευση στον κανονισμό λειτουργίας του θεάτρου “Απόλλων”, η οποία έρχεται στην πράξη να θέσει ηλικιακά κριτήρια αναφορικά με τη δυνατότητα χρήσης του πολιτιστικού “κοσμήματος” της πόλης.

Η τότε – ομόφωνη – έγκριση του κανονισμού από το προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο προκαλούσε απορία κι έκπληξη για κάθε λογικό πολίτη, αφού ουδείς ψύχραιμος άνθρωπος που αγαπά ουσιαστικά τον πολιτισμό και τον προσεγγίζει με ανοικτούς ορίζοντες, δεν μπορεί να δεχθεί ως μοναδικό επιχείρημα την ασφάλεια των παιδιών!

Ερωτήματα απλά όπως αν ένα 6χρονο παιδί είναι ικανό να ακολουθήσει άγραφους κανόνες και να σεβαστεί τον χώρο που βρίσκεται, απαντώνται εύκολα, αν ο καθένας από εμάς στρέψει το βλέμμα του σε ένα γνωστό του πρωτάκι (Α΄ Δημοτικού) και διαπιστώσει αν αυτό το μικρό παιδί είναι ικανό να συμπεριφερθεί με σεβασμό στον χώρο που βρίσκεται! Η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή καθώς αυτά τα παιδιά είναι ικανότατα, όταν μάλιστα συνοδεύονται από τους δασκάλους και τους εκπαιδευτικούς τους οι οποίοι τα καθοδηγούν!

Έχει διαφορά να μεριμνήσει η διοίκηση του τόπου για τη συχνότητα χρήσης της ιστορικής σκηνής, από το να θέσει ηλικιακά κριτήρια και να περιορίζει τους ανθρώπους που θα τη χρησιμοποιούν για να τιμήσουν την ίδια την έννοια του πολιτισμού. Αγγίζει τα όρια του ρατσισμού η απαγόρευση έκφρασης της τέχνης του θεάτρου και της μουσικής κυρίως όταν μιλάμε για μικρά παιδιά, τα οποία θα μπορούσαν και(!) σε αυτές τις ηλικίες, μετά από ενημέρωση των δασκάλων τους και την παρατήρηση του ιδιαίτερου χώρου, να νιώσουν ξεχωριστή τιμή για την παρουσία τους στο σανίδι του “Απόλλωνα”.

Προσβάλλει εκπαιδευτικούς αλλά και ανθρώπους που διδάσκουν γνώση, τέχνες και πολιτισμό η απομάκρυνση των ίδιων και κυρίως των μαθητών τους από τον ίδιο τον τόπο τους, τον οποίο πρώτοι οι άνθρωποι αυτοί έχουν μάθει να σέβονται αλλά και θέλουν να γνωρίζουν!

Αλήθεια, μέτρησε κανείς τις φθορές και τις ζημιές που κατά καιρούς προκύπτουν στον εσωτερικό χώρο του θεάτρου από ενηλίκους που πραγματοποιούν διοργανώσεις, χωρίς να δείχνουν σεβασμό για τον χώρο που τους παραχωρείται;

Ως εκ τούτου, το αίτημα αλλαγής/ τροποποίησης ή και άρσης αυτής της απαγόρευσης που περιλαμβάνει ο κανονισμός λειτουργίας, οφείλει να εξετασθεί με σοβαρότητα(!) από τη νέα διοίκηση, η οποία θα πρέπει να απασχοληθεί με το θέμα, να μην αποφύγει τη συζήτησή του και να δώσει προσοχή στις σοβαρές παρατηρήσεις όσων συνυπογράφουν την επιστολή διαμαρτυρίας!

Κι αυτό, επειδή το να επιτρέπεις στα μικρά παιδιά να δείξουν ότι σέβονται, ότι προσέχουν, ότι είναι υπεύθυνα και ότι μπορούν να στείλουν το δικό τους μήνυμα ελεύθερα από μία ιστορική σκηνή, οδηγεί στην ανάπτυξη ανθρώπων με αντανακλαστικά, παιδεία και ουσιαστικό(!) πολιτισμό.

ΥΓ. Σε διαφορετική περίπτωση, μήπως να καταργήσετε στο σύνολό του το παιδικό θέατρο...