Το μικρό σπίτι στον δήμο

Τι πράγμα; Συμφώνησαν η πρώην και η νυν; Εξέφρασαν παρόμοιες απόψεις; Τοποθετήθηκαν χωρίς «καρφιά», δραματικές αποχωρήσεις και «δεν καταλαβαίνω την έκρηξή σου;». Σκάνδαλο. Μόνο αυτή η ιστορία είχε ενδιαφέρον στην πρώτη σεζόν της νέας αυτοδιοικητικής περιόδου και ήδη άρχισε να κάνει κοιλιά.

Δε λέμε… να σεβαστείτε τον κανονισμό λειτουργίας του θεάτρου, αλλά σεβαστείτε και τον τηλεθεατή-ψηφοφόρο. Μας ανοίξατε πρώτα την όρεξη με ίντριγκες και πισώπλατα μαχαιρώματα και τώρα το γυρίσατε στο «Μικρό σπίτι στο Δήμο». Συγγνώμη, αλλά με αυτά που κάνετε, ο κόσμος θα ξαναστραφεί στα τούρκικα.

Μα είναι δυνατόν να περιμένουμε με ανυπομονησία την επόμενη σύγκρουση και να ακούμε «κανένας αντιδήμαρχος δεν θέλει να αποκλείει παιδιά» από τη μία και «με κάλυψε απόλυτα η προλαλήσασα» από την άλλη; Τι στο καλό! Μήπως τους έριξαν τίποτα στον καφέ; Μήπως τους έκαναν μάγια; Πώς θα περάσουν τα κρύα μερόνυχτα του χειμώνα χωρίς λίγο «σαπούνι»; Ορίστε, ο συνάδελφός σας σύμβουλος αγόρασε δέκα σακούλες ξηροκάρπια για να ‘χει να μασουλάει όσο παρακολουθεί τις εξελίξεις. Τώρα τι θα τα κάνει; Θα σκουληκιάσουν.

Μήπως πρόκειται απλά για ένα ειδικό εορταστικό επεισόδιο, όπου όλοι αγαπιούνται μπροστά από το χριστουγεννιάτικο δέντρο μέχρι να χωνέψουν τους κουραμπιέδες και να ξαναθυμηθούν τις διαφορές τους; Χόλυγουντ γίναμε…. Καλέ αυτά δεν ισχύουν στην Ελλάδα. Εδώ δεν κάνουμε διαλείμματα στο φάγωμα. Τρωγόμαστε non-stop όλο τον χρόνο. Μη μας βγάζετε από τη βολή μας. Άκου εκεί «με κάλυψε απόλυτα η προλαλήσασα». Στα καλά καθούμενα μας άφησαν χωρίς χριστόψωμο… γιατί πάει ο φούρνος, καταστράφηκε ολοσχερώς.

Μήπως όμως, τελικά, δεν είναι καλά τα καθούμενα; Δεν ξέρω, κάτσε να σκεφτώ. Η πρώην είχε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τη διαμαρτυρία τοπικών φορέων σχετικά με τον κανονισμό του θεάτρου για να «χτυπήσει» τη διάδοχό της, η οποία δηλώνει υπέρμαχος της πιστής τήρησής του. Και δεν το έκανε. Αντίθετα, υπερασπίστηκε με νύχια και με δόντια τον κανονισμό, δίνοντας εμμέσως δίκιο στην νυν για τον εξίσου υπέρμετρο ζήλο της. Κατανοητό σε μεγάλο βαθμό, αν λάβουμε υπόψιν ότι επί θητείας της σχεδιάστηκε, διαμορφώθηκε και τέθηκε σε ισχύ ο κανονισμός. Αν δεν παινέψεις τον κανονισμό σου, το θέατρο θα πέσει να σε πλακώσει. Από την αρχή της εφαρμογής του, η πρώην έγινε αποδέκτης παραπόνων από πλευρές που δήλωναν ριγμένες και δυσαρεστημένες με κάποιους όρους. Κάποιες εξ’ αυτών, της ασκούσαν ιδιαίτερη πίεση και κριτική, η οποία μεταφραζόταν από την ίδια και την «αυλή» της ως «αντιπολίτευση».

Θα σας το κάνω όσο το δυνατόν πιο λιανά. Ένας σύλλογος αιτούταν την παραχώρηση του θεάτρου. Πρόεδρος του συλλόγου ήταν συγγενικό πρόσωπο ετέρου αυτοδιοικητικού. Ο έτερος αυτοδιοίκητος ήταν πολιτικός αντίπαλος της πρώην, που «φλέρταρε» επικίνδυνα με τη θέση της. Κάθε φορά λοιπόν, που ο πρόεδρος του συλλόγου διεκδικούσε επιμόνως κάποια πράγματα, τα μέλη της τότε δημοτικής αρχής της χρέωναν ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα του συγγενή της.

Εντελώς συμπωματικά τώρα, ο συγγενής του προέδρου βρίσκεται απέναντι και από την νυν, παρόλο που οι δυο τους συνυπήρχαν μέσα στο ίδιο ψηφοδέλτιο. Κι αυτό, γιατί η «νυν» καβάτζωσε τη θέση της πρώην που ήθελε ο συγγενής. Ο πρόεδρος από την άλλη συνεχίζει τα αιτήματα και προς τη νέα διοίκηση, αλλά οι προθέσεις του τυγχάνουν της ίδιας αμφισβήτησης, καθώς η νυν εκτιμά προφανώς ότι ο πρόεδρος βγάζει τα απωθημένα του συγγενή του. Έτσι λοιπόν, παρόλο που το κείμενο της διαμαρτυρίας συνυπογράφεται από τέσσερις φορείς, εκείνη δίνει στόμφο μόνο προς το συγκεκριμένο σύλλογο, προσπαθώντας για μία ακόμη φορά να αποδείξει ότι ο σύλλογος έχει εμμονή. Επομένως, καμία ουσία και κανένα χάπι δε συνέβαλαν στη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ της πρώην και της νυν. Αυτό που της ένωσε για την ώρα είναι ο κοινός «εχθρός».

Η «σαπουνόπερα» δεν τελειώνει εδώ. Παρότι οι δυο κυρίες συμφώνησαν σχετικά με την τήρηση του κανονισμού, η νυν εμφανίστηκε θετική στο ενδεχόμενο να υπάρξουν τροποποιήσεις. Γιατί; Όπως πληροφορηθήκαμε, άνθρωποι της δικής της «αυλής» έχουν βγάλει αφρούς με άλλους όρους του κανονισμού που δεν τους επιτρέπουν να αλωνίζουν μέσα στο θέατρο. Έτσι, από κει που λέγαμε «δεν πειράζουμε τον κανονισμό», επανερχόμαστε, λέγοντας «αν χρειαστεί, θα τον πειράξουμε». Συνεπώς, άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Αν είσαι όμως μάγκας και δίκαιος, όπως διαλαλείς, μην προβείς σε καμία αλλαγή και προπαντός μην αφορίζεις κόσμο, λόγω της δικής σου ανασφάλειας.