Χάσαμε τη μαγεία της γιορτής

Είχα μία ελπίδα, κάπου πολύ βαθιά μέσα μου, πως δεν μπορεί θα έρθουν κάποιες γιορτές που θα δικαιολογήσουν το νόημα τους, με την προσμονή αυτής της διαφοροποίησης να κάνει την εμφάνιση της και φέτος.

Όσο και να θέλουμε να ξορκίσουμε κάθε τι αρνητικό, αγνοώντας το, αυτό είναι εκεί είτε μας αρέσει είτε όχι. Τα προβλήματα είναι υπαρκτά και εμείς απλώς τους γυρνάμε την πλάτη, έτσι για να μην χαλάνε την εορταστική εικόνα. Αλλά ναι, όλα είναι…εικόνα. Μια μεγάλη, λαμπυρίζουσα και πολύχρωμη εικόνα, που πίσω της προσπαθούμε να κρύψουμε, όχι μόνο ότι υπάρχει γύρω μας αλλά και μέσα μας και μας τρομάζει. Να, είναι αυτή η μιζέρια, αυτή η μοναξιά, αυτό το κενό, που με κάθε τρόπο πρέπει να πάνε στην άκρη, να κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε, για να μην χαλάει η επίπλαστη ευδαιμονία της γιορτής.

Ακόμα περισσότερα στολίδια, λαμπάκια, πολύ περισσότερα λαμπάκια κι αυτό το δέντρο δεν φτάνει, είναι μικρό, όπως δεν φτάνει και η χρυσόσκονη και τα τραγούδια και τα χαμόγελα και τα αγιοβασιλιάτικα χοχοχο.

Έλα πιάσε από εκεί την άκρη να ξεπλέξουμε την κουλούρα με τα φωτάκια, να δούμε πόσα ανάβουν. Μα καλά, τόσα λίγα! Πρέπει να πάρουμε κι άλλα, ακόμα περισσότερα, γιατί όσο πιο πολύ το φως τους τόσο πιο γιορτινή η ατμόσφαιρα και τόσο περισσότερο σκεπάζεται εκείνη… η άλλη σκοτεινιά.

Στήσε το δέντρο, εκεί στο κενό, να δούμε μπορεί να το κρύψει. Μα καλά, τόσο μικρό! Χρειάζεται μεγαλύτερο, πολύ μεγαλύτερο, γιατί το κενό δεν καλύπτεται.

Βάλε πάνω τα στολίδια, αυτά που στραφταλίζουν κι όσο πιο αστραφτερά τόσο καλύτερα. Μα καλά, τόσο άχρωμα! Θέλει πιο φανταχτερά, πιο εντυπωσιακά, έτσι που να σε θαμπώνουν, για να μην μπορείς να δεις καθαρά.

Φέρε τα σακουλάκια με τη χρυσόσκονη κι εκείνη την ασημιά βροχή, που γυαλίζει. Μα καλά, τόσο φτωχή! Πρέπει να ρίξουμε πολλή χρυσόσκονη και ακόμη περισσότερη βροχή, να πέσει παντού για να κλέψει τις εντυπώσεις.

Ας πούμε και ένα τραγούδι που να ταιριάζει με την περίσταση. Μα καλά, τόσο λυπημένο! Άστο αυτό, πες το άλλο το χαρούμενο, με τα πολλά τραλαλα, για να δείξουμε τη γιορτινή διάθεση.

Και μία τόσο χαρούμενη ατμόσφαιρα θέλει γέλια, για να εξωτερικευτεί η χαρά. Μα καλά, τόσο πικραμένα! Χαχάνισε με θόρυβο, με εκείνο το τρανταχτό γέλιο που ξεκουφαίνει, μήπως και τρομάξουν τα στοιχειά του πόνου και φύγουν.

Ωραία. Αφού τα φτιάξαμε όλα όπως έπρεπε, πάμε τώρα να περιφέρουμε το ευτυχές προσωπείο μας, να επιδείξουμε το γιορτινό μας πνεύμα, να εντυπωσιάσουμε με την καλή μας διάθεση και να σχολιάσουμε γλυκερά την μελαγχολική ευαισθητοποίηση που προκαλούν αυτές οι γιορτινές μέρες.

Και το πραγματικό τους νόημα ακόμα παραμένει ζητούμενο. Μία τελευταία προσπάθεια, ζητώντας λίγη βοήθεια από τα παιδιά, που τα δικά τους μάτια μπορούν ακόμα να βλέπουν τη μαγεία της γιορτής.