Ελευθερία της γνώμης - Περίπου

“Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να σχολιάζετε αρνητικά. Αν δεν σας αρέσει η τάδε άποψη, μπορείτε απλά να την προσπεράσετε, δεν σας αναγκάζει κανείς να τη δεχτείτε”. Την παραπάνω φράση, μπορεί να τη συναντήσει κανείς με διάφορες παραλλαγές, σχεδόν σε οποιοδήποτε λεπτό ή αμφιλεγόμενο ζήτημα.

Γιατί πρέπει να σχολιάζει κανείς αρνητικά; Δεν μπορεί να δεχτεί ότι η άποψη αυτή απλώς υπάρχει και να το κάνει μόκο; Ας μην τη δεχτεί. Αλλά μην αποδείξει κιόλας γιατί η άποψη αυτή δε στέκει. Διότι εμείς που την πιστεύουμε γιατί να μπούμε σε δεύτερες σκέψεις; Κρίμα δεν είναι;

Γιατί να αμφισβητούμε όσα λέγονται; Μήπως η αμφισβήτηση οδηγεί πουθενά; Πουθενά, σας το λέω εγώ και πρέπει ή να με πιστέψετε ή αν δε με πιστέψετε να προσπεράσετε το κείμενο και να μην το αναφέρετε ποτέ ξανά στη ζωή σας.

Γιατί να μπαίνουμε στη διαδικασία να αντιλέγουμε; Γιατί να μπαίνω εγώ, που ξέρω ότι αυτό που πιστεύω είναι σωστό, στη διαδικασία να βρίσκω και επιχειρήματα από πάνω; Δε σας φτάνει που σας το λέω; Τι τις θέλετε τις αποδείξεις και τα ονόματα; Ποιος είστε; Ο Χρήστος Δάντης;

Γενικά δε μου αρέσουν οι συγκρούσεις. Ιδιαίτερα, δεν μου αρέσει να συγκρούομαι με εξυπνάκηδες, που θα προσπαθήσουν να μου αλλάξουν γνώμη. Σιχαίνομαι να αλλάζω γνώμη. Γιατί να αλλάξω γνώμη; Μου αρέσει η γνώμη που έχω τώρα. Η γνώμη μου είναι αυτή που είναι κι αν δεν αρέσει δεν την επιβάλλω, απλά την προβάλλω όπου σταθώ κι όπου βρεθώ. Δημοκρατία δεν έχετε; Ό,τι θέλω μπορώ να λέω.

Εσείς όμως γιατί σχολιάζετε τη γνώμη μου; Γιατί προβάλλετε τη δική σας γνώμη ακριβώς κάτω από τη δική μου; Αν δε σας αρέσει, μπορείτε να προβάλλετε τη γνώμη σας, εκεί όπου δεν θα μπορώ να τη βλέπω και εκεί όπου δεν θα τη βλέπουν και αυτοί που συμφωνούν με τη δική μου γνώμη. Διότι αν προβάλλετε τη γνώμη σας κάτω από τη γνώμη μου, τότε οι γνώμες μας θα είναι συγκρίσιμες. Και αυτό δεν τιμά ούτε εσάς, ούτε εμάς. Γιατί η μία γνώμη να είναι καλύτερη από την άλλη; Και οι δύο γνώμες είναι. Τι είναι αυτό; Γνωμικός ρατσισμός;

Κι αν η δική μου γνώμη εκπορεύεται από τα όσα έχω ψιλοακούσει, έχω ψιλοδιαβάσει, έχω ψιλοδει, και η δική σας γνώμη εκπορεύεται από επιχειρήματα, παραδείγματα και όλα αυτά τα χαζά, τι σημαίνει; Ότι πρέπει να ακούσω σοβαρά, να διαβάσω σοβαρά και να αφιερώσω χρόνο από τη ζωή μου, αφενός να ενημερωθώ σφαιρικά και επαρκώς και αφετέρου να ακούσω την αντίθετη άποψη, να παραδεχτώ τα δίκια της και μετά να καταλήξω; Χρονοβόρο. Από μένα είναι όχι.

Όχι, όχι. Η καλύτερη λύση είναι αυτή που σας είπα εξ αρχής. Αν δε σας αρέσει μία γνώμη, προσπεράστε τη. Δεν θα πάθετε τίποτα. Αφήστε με να προβάλλω μία άποψη που απορρέει από την ημιμάθεια και εσείς που είστε ξερόλες, πηγαίνετε κάπου αλλού και προβάλλετε τα ξερολίστικά σας και τις εξυπνάδες σας.

Αλλά να ξέρετε. Αυτό που κάνετε, είναι αδικία. Διότι κι εγώ που έχω την άποψη που έχω, καλώς την έχω, διότι έχουμε ελευθερία της έκφρασης και οφείλω να μπορώ να τη λέω κι εσείς με φιμώνετε.

Τι σημαίνει, ότι μπορώ να τη λέω, αλλά θα έχω και αντίλογο, που επίσης ελεύθερα γίνεται; Να μη γίνεται. Γιατί μετά εμένα η γνώμη μου αποδομείται. Και μετά, έτσι αποδομημένη, τι να την κάνω για γνώμη δηλαδή. Δεν παίζω.

Εγώ θα λέω, εσείς θα ακούτε, αν διαφωνείτε, να διαφωνείτε από μέσα σας και μετά να πηγαίνετε να λέτε τις δικές σας τις απόψεις εκεί που σας τις ζητάνε.

Εκεί βέβαια, μπορεί να έρθω εγώ και να σχολιάσω τη γνώμη σας, αλλά δεν είναι το ίδιο, διότι εγώ πιστεύω ότι η γνώμη μου είναι σωστή και έτσι μπορώ να την παραθέτω όπου θέλω. Εσείς όμως, δεν μπορείτε να έρθετε να σχολιάσετε τη γνώμη μου επί της γνώμης σας, διότι αυτό θα σας καταστήσει μη δημοκράτες.

Καταλάβατε;

Δεν καταλάβατε;

Ε, τότε δε φταίω εγώ, απλώς εσείς δεν είστε άξιοι να ανοίξουμε διάλογο.

Γνώμη μου.