ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ

Παντρεύτηκε. Την πρώτη νύχτα πήδησε από το παράθυρο και γύρισε στους γονείς της. Η μητέρα της τής είπε μερικά πράγματα (που έπρεπε να της τα είχε πει πριν από το γάμο), εκείνη γύρισε στον άντρα της και δεν ξαναπήδησε από το παράθυρο. Ήταν 13 χρονών. Ήταν η γιαγιά της γιαγιάς μου.

Όταν έγινε 16 ετών, τον κάλεσε ο πατέρας του. "Ώρα να παντρευτείς. Έχεις βάλει κάποια στο μάτι να τη ζητήσω από τον αφέντη της;" Είχε. Όλα εξελίχθηκαν κατευχήν. Ήταν ο πατέρας του παππού μου. Κάπως έτσι υπάρχω εγώ, αυτός που είμαι.

Ξαφνικά, γύρω στα 12 χρόνια, λίγο νωρίτερα στα κορίτσια παρά στα αγόρια, αρχίζουν να εμφανίζονται πρωτόγνωρες, ακούσιες εκκρίσεις, αίματος στις κοπέλες, σπέρματος τη νύχτα στα κοπέλια. Ταυτόχρονα, το ίδιο πρωτόγνωρα, αρχίζει να γιγαντώνεται η ευαισθησία των αισθήσεων που σχετίζονται με την αφροδίσια λειτουργία. Εμφανίζονται και άλλες σωματικές εκδηλώσεις, τριχοφυΐα, ανάπτυξη μαστών στις γυναίκες, αλλαγή φωνής κλπ. Με όλα αυτά το άτομο γίνεται ικανό για αναπαραγωγή.

Στα θερμόαιμα ζώα, με αντίστοιχες εξελίξεις το τέκνο χειραφετείται από τη μητέρα του. Στον άνθρωπο, όχι. Ο άνθρωπος ανέπτυξε κοινωνία, που σημαίνει άθροιση κεφαλαίου που τίκτει τόκο και αναπαράγεται, κοπαδιών, καλλιεργήσιμης γης, καραβιών, εργοστασίων, τραπεζών κλπ. Το κεφάλαιο μοιάζει με το θησαυρό, αλλά δεν είναι. Ο θησαυρός, μια άθροιση αγαθών, δεν αναπαράγεται. Μετά το θάνατο του ιδιοκτήτη, το κεφάλαιο κινδυνεύει είτε να σκορπισθεί ή να μετατραπεί σε θησαυρό και έτσι να καταναλωθεί. Για να μη συμβεί αυτή η καταστροφή στην κοινωνία, απαιτείται κάθε μέλος της να είναι γνωστό ποιους έχει γονείς, ώστε το όποιο κεφάλαιο να μεταβιβασθεί στα παιδιά: Γάμος. Η σύγχρονη κοινωνία αναγνωρίζει άτυπα πως για να συνάψει ένα ζευγάρι γάμο, πρέπει να είναι σε θέση να δημιουργεί ένα στοιχειώδες κεφάλαιο και αυτό απαιτεί σπουδές, εκπαίδευση. Καθώς τους τελευταίους αιώνες, ιδίως μετά τη Γαλλική Επανάσταση, επικρατεί το κράτος-έθνος, απαιτείται και ειδική εθνική εκπαίδευση. Πριν από τη συμπλήρωσή της, το άτομο δεν είναι ώριμο, ενήλικο, ώστε να έχει όλα τα δικαιώματα ενός πολίτη. Σήμερα απαιτείται κάποιος χρόνος υποχρεωτικής παιδείας, που στον τόπο μας είναι 9 έτη, μετά τα 6 που πρωτοπηγαίνει το παιδί στο σχολείο. Έχω υποστηρίξει ότι η πολιτική ωριμότητα συμπληρώνεται με υποχρεωτική παιδεία που παρέχεται με μια εθνική θητεία συγκεκριμένου χρόνου, στην οποία, άνδρες και γυναίκες είναι υποχρεωμένοι να έχουν θέσει στην υπηρεσία της πατρίδας τυφλά τη ζωή τους και αποσκοπεί όχι μόνο στην άμυνα έναντι κάποιου ξένου επίδοξου κατακτητή, αλλά και έναντι άλλων κινδύνων. Με κλήρωση κάποιος(α) πρέπει να κατατάσσεται στις ένοπλες δυνάμεις ή στην αστυνομία, δασονομία, πυρόσβεση, δεσμοφύλαξη, δόμηση, βρεφοκομία, νηπιοφροντίδα, νοσηλεία, γηροκομία κλπ. Αυτό το διάστημα οφείλει να αποκτήσει κάποιες κοινωνικά χρήσιμες, μη ειδικές, εμπειρίες, καθώς και να αποκτήσει στοιχειώδη, κοινωνικά αναγκαία πειθαρχία. Τα έχω συζητήσει αλλού (Θητεία. Γυναικεία θητεία και κοινωνία. dimitrissideris.wordpress.com). Ο ψυχολόγος και φιλόσοφος W.James προτείνει ότι κάθε άνθρωπος, πλούσιος ή φτωχός, πρέπει να προσφέρει δυο χρόνια από τη ζωή του στο κράτος, όχι σκοτώνοντας άλλους ανθρώπους, αλλά υπερνικώντας αρρώστιες, αποστραγγίζοντας τέλματα, αρδεύοντας ερήμους, σκάβοντας διώρυγες και γενικά συμμετέχοντας με δημοκρατικούς όρους στα περιβαλλοντικά και κοινωνικά έργα με τα οποία ανοικοδομείται, τόσο αργά και επώδυνα, ό,τι καταστρέφει ο πόλεμος τόσο γρήγορα. Με την εκπλήρωση της εθνικής παιδείας, ο πολίτης αποκτά όλα τα δικαιώματα που έχει κάθε ώριμος πολίτης. Ανάμεσα στα δικαιώματα είναι και το δικαίωμα να παντρευτεί ένας νέος, χωρίς την άδεια των γονιών του. Ένα κορίτσι 14 ετών έμεινε έγκυος. Το "τέρας", ο "παιδεραστής", μπορεί να ήταν ο καθηγητής του ή ένας συμμαθητής του 16 ετών, ανήλικος κι αυτός.

Και τώρα έρχομαι στην αντίφαση που υπάρχει ανάμεσα στο κοινωνικό και το αισθητό Εγώ. Το αισθητό Εγώ είναι έτοιμο να απολαύσει τις χαρές του έρωτα και, βιολογικά, αν είναι κορίτσι, τις ευθύνες ενός νέου όντος, δηλαδή από τα 12 περίπου χρόνια του. Το κοινωνικό Εγώ είναι έτοιμο να αναλάβει ευθύνες μετά τα 18 έτη περίπου για πολλές κοινωνίες. Στο μεταξύ η κοινωνία υποχρεώνει το άτομο να αυτοϊκανοποιείται ή να επιδίδεται σε ομόφυλες σχέσεις ή σε ετερόφυλες λαβαίνοντας μέτρα με τη σύγχρονη τεχνολογία να αποφευχθεί η κύηση. Και η κοινωνία κάνει πως δεν βλέπει. Εκτός αν το κορίτσι μείνει έγκυος κι αυτό είναι έγκλημα. Έγκλημα; Η αφαίρεση ζωής, αυτονόητα είναι έγκλημα. Η δημιουργία ζωής όμως μπορεί να είναι;

Η κατάλληλη ηλικία για να γίνει κάποιος γονιός είναι όταν έχει αποκτήσει επαγγελματικές δυνατότητες για να δημιουργήσει οικογένεια. Στη σύγχρονη κοινωνία αυτή είναι η ηλικία συνήθως πάνω από τα 18 έτη (Για γιατρός, με ειδικότητα, απαιτούνται περίπου 24 έτη σπουδών, οπότε, μαζί και με τη θητεία, φθάνομε στα 30 έτη της ζωής των πολιτών. Και από το βιολογικό όριο των 12 ως το κοινωνικό των 18-30, η κοινωνία δεν ασχολείται, παρά μόνο ποινικά, αν υπάρξουν ανεπιθύμητες καταστάσεις.

Ομολογουμένως δεν ξέρω ποια είναι η λύση, μόνο που όλοι πρέπει να αρχίσουμε να τη σκεφτόμαστε, ιδίως με τα δημογραφικά δεδομένα, όπως η παράταση του προσδόκιμου επιβίωσης σε όλο τον πλανήτη και η υπογεννητικότητα σχετικά με τη θνησιμότητα που υπάρχει στον τόπο μας (περισσότεροι πεθαίνουν παρά γεννιόνται) συγκριτικά με την υπεργεννητικότητα που υπάρχει αλλού. Οπωσδήποτε, η κοινωνία πρέπει να μεριμνήσει, χωρίς ποινικές συνέπειες για τρεις κύριες ωριμάνσεις: Βιολογική, με την εμφάνιση εμμηνορρυσίας και σπερματογένεσης· πολιτική, μετά τη συμπλήρωση μιας εθνικής θητείας· και επαγγελματική. Για την πρώτη την ευθύνη την έχουν οι γονείς για την πολιτική και επαγγελματική όμως πρέπει να την αναλάβει το κράτος. Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι γάμος σε μικρή ηλικία μπορεί εύκολα να διαλυθεί. Όμως, οι γάμοι στους παππούδες μας, που παντρεύονταν πολύ νωρίς, ήταν πιο σταθεροί από σήμερα που οι άνθρωποι παντρεύονται συνήθως μετά τα 25 έτη τους. Φυσικά, η ηλικία δεν είναι ο μόνος παράγοντας που εξασφαλίζει τη σταθερότητά του γάμου.

Για τέτοιες αποφάσεις, είναι πολύτιμη η γνώση των ειδικών. Το αντικείμενο είναι σαφές και μετρήσιμο. Όμως η βιολογική πίεση είναι τόση, που είναι αδύνατο να λάβουν αυτοί τις αποφάσεις. Οι ειδικοί θα εισηγηθούν εναλλακτικές λύσεις. Τις αποφάσεις όμως πρέπει να τις πάρουν οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι. Καθώς αυτοί δεν έχουν πλήρη κοινωνική συνείδηση ως την αποπεράτωση της υποχρεωτικής εθνικής θητείας τους, οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν τουλάχιστον από εκείνους που δεν μεριμνούν για την επαναψήφισή τους από τους ψηφοφόρους τους σε βάρος των επόμενων γενεών.