Η ιερατική προσευχή του Ιησού Χριστού

“Τις τελευταίες Κυριακές του Πάσχα διαβάζουμε το 17ο κεφάλαιο του κατά Ιωάννη ευαγγελίου, γνωστό ως ιερατική προσευχή του Ιησού Χριστού”, σημειώνει ο π. Γιάννης Μαραγκός, ο οποίος κάθε εβδομάδα μεταφέρει μέσα από τη διαδικτυακή παρουσία του το Λόγο του Θεού. Είναι μια προσευχή βγαλμένη από την καρδιά του φίλου που με στοργή και συμπόνοια σκέφτεται τους φίλους που πρέπει να αφήσει μόνους σε μια δύσκολη στιγμή. Σε μια στιγμή που θα τον είχαν περισσότερο ανάγκη. Ο Ιησούς ξέρει ότι βαδίζει προς το θάνατό του και οι μαθητές του, οι φίλοι του, εξαιτίας αυτού του γεγονότος θα μπουν σε μια μεγάλη δοκιμασία. Αυτή λοιπόν η προσευχή του Ιησού είναι η έκφραση της αγάπης του, της αφοσίωσής του, είναι η έκφραση εκείνου που έχει δηλώσει ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από εκείνη όταν ένας φίλος θυσιάζει τη ζωή του για το φίλο του. Είμαστε μπροστά σε ένα κείμενο που για να το κατανοήσουμε πρέπει πρώτα να το κατανοήσουμε και να το γευτούμε.

Ακολουθεί απόσπασμα από το κατά Ιωάννη ευαγγέλιο.

“Όσο ήμουν μαζί τους, εγώ τους κράτησα ενωμένους στο όνομά σου που μου έχεις δώσει και τους φύλαξα και κανένας απ' αυτούς δε χάθηκε παρά μόνο ο γιος της απώλειας, ώστε να εκπληρωθεί η Γραφή. Αλλά τώρα έρχομαι σε σένα κι αυτά τα λέω όσο είμαι στον κόσμο, για να έχουν πλήρη τη δική μου τη χαρά μέσα τους. Εγώ τους έχω δώσει το λόγο σου κι ο κόσμος τους μίσησε, επειδή δεν είναι απ' τον κόσμο, όπως κι εγώ δεν είμαι απ' τον κόσμο.

Δε σε παρακαλώ να τους πάρεις απ' τον κόσμο, αλλά τους φυλάξεις απ' τον Πονηρό. Δεν είναι απ' τον κόσμο, όπως κι εγώ δεν είμαι απ' τον κόσμο. Καθαγίασέ τους με την αλήθεια. Ο δικός σου λόγος είναι αλήθεια. Όπως απέστειλες εμένα στον κόσμο, κι εγώ απέστειλα αυτούς στον κόσμο. Και για χάρη τους εγώ αφιερώνω τον εαυτό μου, για να είναι κι αυτοί καθαγιασμένοι με την αλήθεια".