Μη μου τους κύκλους τάραττε

Η έλλειψη σχεδιασμού, αλλά και αντανακλαστικών, είναι δύο σημεία, μεταξύ πολλών, που χαρακτηρίζει τη Δημοτική Αρχή, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.

Σημείο των καιρών, θα μπορούσε κάποιος να μου αντιτάξει. Όμως δυστυχώς αυτή η αδράνεια που παρατηρείται δεν οφείλεται σε αυτό, αλλά σε μία συστάδα πραγμάτων.

Η πολιτική κούραση, τα συσσωρευμένα άλυτα θέματα στα οποία καθημερινά προσθέτονται και άλλα, η αδιαφορία του κράτους και πολλοί άλλοι παράγοντες, έχουν οδηγήσει τη δημοτική αρχή σε μία κατάσταση... εφησυχασμού.

Τα γεγονότα τρέχουν με ταχύτητα φωτός, αλλά οι τοπικοί κυβερνώντες είναι σα να τα παρακολουθούν με χρονο-καθυστέρηση.

Τελευταίο τρανταχτό παράδειγμα, το θέμα που δημιουργήθηκε με τα Νομικά Πρόσωπα του Δήμου, ΟΠΑΣ και ΟΠΑΚ.

Από πέρυσι τον Νοέμβριο που έσκασε το θέμα με τη διαθεσιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, κάποιοι θορυβήθηκαν και ξεκίνησαν δειλά δειλά να κουβεντιάζουν και την πιθανότητα τα μέτρα της κυβέρνησης να εξαπλωθούν και σε άλλες δομές, όπως π.χ και σε αυτές για τις οποίες γίνεται τις τελευταίες μέρες μέγας ντόρος.

Οι ψίθυροι έγιναν κουβέντες και οι κουβέντες συζητήσεις, με τελικό αποτέλεσμα, οι συζητήσεις να μετατρέπονται σε προτάσεις και μάλιστα να υιοθετούνται και από τα διοικητικά συμβούλια των Οργανισμών.

Και ενώ όλη η Ελλάδα βοά και ενώ είναι το σημαντικότερο θέμα σε όλες τις τοπικές αυτοδιοικήσεις της χώρας, ζωντανό παράδειγμα το συνέδριο της ΚΕΔΕ στα Γιάννενα, ο Δήμαρχος της Σύρου έκανε δηλώσεις του τύπου “δε χρειάζεται πανικός”.

Και ξαφνικά, ω του θαύματος, ο κ. Δεκαβάλλας αλλάζει το “δε χρειάζεται πανικός” και κάθεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ξεκινώντας το διάλογο για το πως θα απορροφήσει το προσωπικό των Νομικών Προσώπων στο Δήμο.

Τι άλλαξε; Σίγουρα όχι τα αντανακλαστικά της Δημοτικής Αρχής, τα οποία χρειάζονται ρεκτιφιέ. Κάτω από το βάρος των δημοσιευμάτων της “Κοινής Γνώμης”, αλλά και κάτω από το βάρος, ο να χρεωθεί την απόλυση πολλών εργαζομένων, ο Γιάννης Δεκαβάλλας, αποφάσισε να πράξει αυτό που έπρεπε ήδη να έχει κάνει εδώ και πολλούς μήνες.

Την παροιμία “των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν”, την έχει ακουστά η δημοτική αρχή; Γιατί όλα πρέπει να γίνονται στην κυριολεξία στο παρά πέντε; Γιατί δε λύνονται τα προβλήματα εν τη γενέση τους; Γιατί πρέπει πρώτα να γίνεται ο μεγάλος χαμός και μετά να αντιμετωπίζεται το κάθε τι;

Αυτή η νοοτροπία “χάνομαι γιατί ρεμβάζω”, αλλά και “μη μου τους κύκλους τάραττε” ας αλλάζει επιτέλους, διότι εδώ ο κόσμος χάνεται και οι βαρκούλες του Δήμου αρμενίζουν.