Είπαμε του τρελού ν' αρμέξει κι αυτός τη στράγγιξε

Πόσο λεπτή είναι η γραμμή ανάμεσα στη μόδα και τη μάστιγα; Στο υποφερτό και στο καταναγκαστικό; Στο “μπόρα είναι θα περάσει” και το κάθισμα στο σβέρκο εφ' όρου ζωής;

Όταν πριν χρόνια ο κόσμος είχε γεμίσει πένθιμες φράντζες και κινητά τηλέφωνα με ήχο κλήσης το ρέκβιεμ, σκέφτηκα “σιγά, ένα πυροτέχνημα θα 'ναι κι αυτό” και “να ζήσουμε να το θυμόμαστε”.

Πράγμα που τελικά συνέβη, με αποτέλεσμα οι γιαγιάδες να τα “βάψουν μαύρα”, επειδή έχασαν τις δωρεάν μοιρολογίστρες για τις κηδείες των συζύγων τους. Αυτή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως η πιο “εκτός τόπου και χρόνου” μόδα, η οποία άνθισε και ξεφούσκωσε σε μία εποχή προ οικονομικής κρίσης, όταν ακόμα η ποίηση του Καρυωτάκη δεν είχε μονοπωλήσει και πάλι το ενδιαφέρον.

Μετά ακολούθησε μία πληθώρα νέων τεχνολογικών ανακαλύψεων για να έχεις πρόσβαση στο διαδίκτυο, ακόμα και τη στιγμή που ο οδοντίατρος σου αφαιρεί τους φρονιμίτες. Έτσι, σου δίνεται η ευκαιρία για επιτόπου ενημέρωση του κοινού περί των εξελίξεων και του τελικού αριθμού των εναπομεινάντων δοντιών σου, μαζί με τα απαραίτητα φωτογραφικά πειστήρια.

Παράλληλα μεσολάβησαν έφηβες τρελοκοτσιδούδες εξ' Αργεντινής με γυαλιά οράσεως από πάτο μπουκαλιού μπύρας, εμφανίστηκαν τηλεοπτικά σόου για τη φωνητική και κινησιολογική έκθεση αστέρων της σόου μπιζ, ενώ περάσαμε πανηγυρικά στην περίοδο της κατεχόμενης ελληνικής τηλεόρασης από τούρκικες παραγωγές.

Επιπλέον, η σχέση γνωστού παρουσιαστή με επιχειρηματία αλυσίδας ζαχαροπλαστείων εν Αθήναις έκανε γνωστά τα cupcakes στο ελληνικό κοινό και τέλος, ολόκληρη η χώρα “ντύθηκε” στα λευκά, όχι από χιονιάδες, αλλά από δεκάδες καταστήματα παγωμένου γιαουρτιού που επεκτάθηκαν σε όλη τη χώρα.

Από το 2010, τα κρούσματα υπερκόπωσης ξεζουμισμένων αγελάδων που αν οι ιδιοκτήτες τους κολλούσαν βαρέα και ανθυγιεινά θα είχαν βγει ήδη σε σύνταξη, αυξάνονται και πληθαίνουν. Νέα καταστήματα frozen yogurt “φυτρώνουν” καθημερινά σαν ραπανάκια σε πολλές ελληνικές πόλεις, μία εξ' αυτών και η Ερμούπολη, αφού σιγά μη χάσει η Βενετιά βελόνι.

Σαν άλλη “κότα με τα χρυσά αυγά”, πιο εύσωμη και παχουλοκομψή, αυτό το συμπαθές και χαμογελαστό - κατά τους Γάλλους - θηλαστικό δεν θα μπορούσε να μείνει ανεκμετάλλευτο από τις ελληνικές εταιρείες εμπορίας και παραγωγής προϊόντων γάλακτος. Με την εκτίμηση ότι η συγκεκριμένη πηγή εσόδων θα μπορούσε να αποτελέσει διέξοδο για τον πολύπαθο από την οικονομική κρίση χώρο της κτηνοτροφίας και εν γένει, της επιχειρηματικότητας, οι Συριανοί μπήκαν για τα καλά στο νόημα και δε λένε να αφήσουν από τα χέρια τους τα μαστάρια της αγελάδας.

Κάνεις μία βόλτα στο κέντρο της πόλης και μέχρι να την ολοκληρώσεις, έχεις αρχίσει να μουγκανίζεις. Παγωμένο γιαούρτι στην πλατεία, παγωμένο γιαούρτι στην παραλία, παγωμένο γιαούρτι στην πιάτσα των ταξί, παγωμένο γιαούρτι στο λιμάνι. Παλιά, είχες τον φόβο μην ξεστομίσεις κάτι ατυχές και “φας κάνα γιαούρτι”, αλλά σε καθησύχαζε η ιδέα ότι για να βρει κάποιος το προϊόν θα έπρεπε να ανατρέξει πρώτα στο πλησιέστερο σούπερ μάρκετ και να το αγοράσει. Ενώ σήμερα, “βρωμάει” ο τόπος. Δυο βήματα να κάνει και ένα μπολάκι το έχει βρει για να στο φέρει καπέλο. Και με topping, όχι τίποτα σκέτο. Αφού μία φίλη που απεχθάνεται οτιδήποτε άσπρο, έχει αρχίσει να βλέπει εφιάλτες.

“Εγώ έκανα μόδα το γιαούρτι, όταν το ξεκίνησα κάθε βράδυ μαζί με δύο φρυγανιές”, λέει με καμάρι η γιαγιά μου.

“Δεν είναι το ίδιο, γιαγιά” της κόβω τα “φτερά” και ευθύς, παίρνει το βλέμμα του δύστυχου μωρού που του άρπαξαν μέσα από τα χέρια το γλειφιτζούρι.

Σαφώς και είναι πολύ ευχάριστο να γίνονται σημαντικά άλματα στον τομέα της επιχειρηματικότητας, που δύνανται να συμβάλουν στην ενίσχυση της τοπικής οικονομίας. Ωστόσο, η έλλειψη φαντασίας και πρωτοτυπίας, από κοινού με την διακαή προσπάθεια να “βγάλουμε από τη μύγα ξίγκι” προμηνύουν κινδύνους στην περίπτωση που η εκάστοτε μόδα παρέλθει ανεπιστρεπτί. Όταν σε ακτίνα λίγο μόνο μέτρων λειτουργούν πέντε ομοειδή καταστήματα, τα οποία πλασάρουν το προϊόν τους ως κάτι νέο, φρέσκο και διαφορετικό, μοιραία αυτό θα χάσει την αξία του στο πέρασμα του χρόνου και θα τυποποιηθεί, όπως ένα συσκευασμένο κρουασάν, το οποίο μπορείς να αγοράσεις από οποιοδήποτε περίπτερο ή ψιλικατζίδικο.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις επιχειρήσεις που πωλούν τα ίδια ακριβώς αρτοπαρασκευάσματα, με τη μόνη διαφορά ότι αυτά φυλάσσονται σε διαφορετικό καταψύκτη και στη συνέχεια ψήνονται σε διαφορετικό φούρνο.

Αυτομάτως, το ενδιαφέρον του καταναλωτή, ο οποίος μάταια αναζητά κάτι άλλο, αρχίζει να μοιάζει με ψύλλο στ' άχυρα και οι παράπλευρες απώλειες είναι αναπόφευκτες.

“Αυτά τα δυσάρεστα σκέφτηκα πάλι και θέλω να μασουλήσω κάτι από τη στεναχώρια”, αναφώνησα. “Γιαγιά, να βάλω λίγο γιαουρτάκι με μέλι”;

“Όχι, αγάπη μου, σε λίγο θα μου φέρει η θεία σου frozen yogurt με επικάλυψη σοκολάτας μπουένο” απάντησε με διάπλατο χαμόγελο και άπταιστη προφορά των ξένων λέξεων.

Έμεινα να την κοιτάζω σαστισμένος.

“Θα τρελαθώ”.