Δεν αντέχεται τόσος πολιτισμός!

Κάθε καλοκαίρι θυμόμαστε τον πολιτισμό! Η χώρα που γέννησε- και καμαρώνει γι' αυτό- τον πολιτισμό, ξαναφορά κάθε καλοκαίρι τον πολιτιστικό της μανδύα, για να υποδεχτεί τα κύματα τουριστών που την κατακλύζουν.

Τι ωραίος μύθος! Πόσο ήπια διαμορφώθηκε και πόσο εύκολα καθιερώθηκε!

Σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, σε κάθε ραχούλα, σε κάθε ρεματιά στήνεται και μία πολιτιστική εκδήλωση.

Η ελληνική περιφέρεια, ξεπαγιάζει όλο το χειμώνα από πολιτιστική παγωνιά και φλέγεται κάθε καλοκαίρι από έναν πολιτιστικό καύσωνα, αμφιβόλου αισθητικής αλλά και ουσίας.

Τα πεφωτισμένα μυαλά των στελεχών, που απαρτίζουν τις επιτροπές και τα συμβούλια, τα οποία επιφορτίζονται με το ρόλο των κηρύκων του πολιτισμού, συσκέπτονται και αγωνιούν πως θα μας μπουκώσουν με πολιτισμό, αρκεί αν βγουν από την υποχρέωση.

Τρίβουν τα χέρια τους οι απανταχού καλλιτέχνες για την ευκαιρία της “αρπαχτής”, τα γραφεία των διοργανωτών παίρνουν φωτιά και φυσικά βρίσκουν την ευκαιρία για ξεκοκαλίσουν κάτι ακόμα, από τα δημοτικά κονδύλια, οι “κολλητοί”.

Τι κι αν τα σκουπίδια στοιβάζονται σωροί σε κάθε γωνιά του νησιού των διασήμων!

Τι κι αν η αμμοβολή αιωρείται απειλητική στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων!

Α...όλα κι όλα! Τραβάμε την κουρτίνα και ανάβουμε τους προβολείς!

Φώτα παρακαλώ!

Εμείς έχουμε πολιτισμό!

Η παλιά, καλή, δοκιμασμένη Ρωμαϊκή συνταγή: Προσφέρουν οι κρατούντες “άρτον και θεάματα” στο λαό για να ξεχνά το χάλι του.

Όλοι μαζί χειροκροτάτε παρακαλώ!

Και συνωστίζονται οι πάσης φύσεως καλλιτέχνες, για να μας διασκεδάσουν.

Από κλασσική μουσική, σύγχρονη εικαστική δημιουργία και σολίστες επιπέδου, έως λαϊκοτσιφτετέλικους αοιδούς και υποκουλτούρες της νύχτας.

Όλοι μαζί λικνιστείτε παρακαλώ!

Όλα προς τέρψην του φιλοθεάμονος κοινού, που μόλις σβήσουν τα φώτα θα αποχωρήσει ευτυχές, με εκείνη την αίσθηση της πληρότητας αυτού που μόλις πήρε μεγάλη δόση πολιτισμού.

Πολιτιστικοί μας φορείς..... αποχωρίστε παρακαλώ!