Επί του πιεστηρίου

Μια παράξενη γοητεία ασκεί στους αυταρχικούς τύπους, ανά τον κόσμο, το ρήμα πιέζω, όπως και οι σύνθετες λέξεις που το περιέχουν όπως η λέξη συμπιέζω ή καταπιέζω.

Γι’ αυτό άλλωστε πήραν και τον χαρακτηρισμό «καταπιεστές» ή «καταπιεστικοί».

Αμ η άλλη! Η αρτηριακή πίεση! Τι τρόμος τη συνοδεύει κάθε φορά που ανεβαίνει!

«Μην κάνεις έτσι χριστιανέ μου, θα σκάσεις» και να που φτάνει η πίεση στο 22 και η μούρη σου γίνεται σαν τομάτα λίγο πριν καταλήξει στο ταψί με τα γεμιστά.

«Αμάν ρε μάνα, μη με καταπιέζεις άλλο» αν θυμάσαι πως φώναζες όταν σου απαγορευόταν στα 16 να γυρίσεις στις 3 το πρωί και έξαλλος χτυπούσες την πόρτα πίσω σου τρέμοντας από οργή. Τρελή καταπίεση όπως τη βιώνει η εφηβική λογική.

Ολοκληρωτικά καθεστώτα που ανά τους αιώνες επιβαλλόντουσαν μέσω της καταπίεσης των λαών, οι οποίοι επαναστατούσαν για την αποτίναξη της φωνάζοντας συνθήματα «η καταπίεση γεννά επαναστάσεις».

«Πιέζομαι να μη μιλήσω γιατί αν τα πω θα γίνω κακός», ομολογείς με παράπονο και καταπίνεις ότι σ’ ενοχλεί για να μη θίξεις, να μην ενοχλήσεις, να μην πονέσεις τους γύρω σου. Κι ας τρως εσύ τα σίδερα από τα παράλογα που σε περιτριγυρίζουν.

«Έλα γλυκέ μου, αφού στο τέλος ξέρω ότι θα μου κάνεις το χατίρι γιατί μ΄ αγαπάς». Έχεις μάθει καλά το παραμύθι της ψυχολογικής πίεσης και έτσι καταφέρνεις να κερδίζεις ότι θέλεις κι αυτός ο έρημος τι να κάνει! Υποκύπτει και σου κάνει τα χατίρια για να μη σε χάσει. Αχ βρε καημένε μου, τι τραβάς κι εσύ!

«Άντε ζήσε εσύ με 3 κι 60. Γίνεται; Δεν γίνεται. Σε όλα οι τιμές τραβούν την ανηφόρα και οι μισθοί όλο και συμπιέζονται». Γιατί παραπονιέσαι; Αφού αυτό είναι το σενάριο. Ακόμα δεν κατάλαβες ότι όλα αυτά είναι αποτελέσματα της κρίσης;

Το άγχος των περιττών κιλών που το πας; Πιέζεις τα κρέατα μέσα στους κορσέδες για να φανείς λεπτή και να είσαι αρεστή κι ας κοντεύεις να σκάσεις και σου κόβεται η ανάσα. «Σας πάει μούρλια το παντελονάκι κυρία μου» σε παραμυθιάζει η πωλήτρια που θέλει να πουλήσει κι ας λέει από μέσα της «φώκια, δεν βλέπεις που από την πίεση θα σπάσουν τα φερμουάρ, μου θέλεις και κολλητό τζιν».

Τυπώνω, τυπώνεις, τυπώνει και όλοι οι αρθρογραφούντες περιμένουν τη στιγμή που το έντυπο θα πάρει το δρόμο για το πιεστήριο προκειμένου να βγει το επόμενο φύλλο. Όμως κάτι δεν πήγε καλά. «Δες το πώς βγήκε! Είναι κοντόχοντρο! Τι θα κάνουμε;» αναφωνείς τρομοκρατημένη μόλις αντικρίζεις το αποτέλεσμα. «Εσύ θα λες ότι έτσι το θέλαμε. Μην παραδεχτούμε το λάθος γιατί χαθήκαμε» σε νουθετεί ο φωστήρας «συνεργός» και τότε το «πιεστήριο» παίρνει την εκδίκηση του.

Πώς να το να το κάνουμε. Όταν πιέζεις πράγματα και καταστάσεις, αποδεικνύεται ότι όλα αλλοιώνονται. Τελικά οι πιέσεις, κάθε είδους, είναι παραμορφωτικές!