Όχι άλλο κάρβουνο

Η απεμπόλιση των προσωπικών ευθυνών, είναι ένα χαρακτηριστικό προνόμιο των Ελλήνων. Δεν φταίμε εμείς, φταίνε οι άλλοι, φταίει ο κακός συνδικαλισμός, η κακή εργοδοσία και πάει λέγοντας.

Αυτό τελικά είναι το “μυστικό” της απενεχοποίησης” κάθε κακού που ξεφυτρώνει στην καθημερινότητα και ιδιαίτερα στον εργασιακό μας χώρο.

Ο εργαζόμενος προσπαθεί μέσα στο φτωχό του το μυαλό να φτιάξει ένα μαγικό κόσμο, μέσα στο οποίο τοποθετηθεί το μικρόκοσμό του, απομονώνοντας τις όποιες ευθύνες μπορούν να έχει για την κατάσταση που επικρατεί όχι μόνο στον δικό του εργασιακό χώρο, αλλά γενικότερα στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία.

Δεν έχει την ικανότητα ή δε θέλει τις περισσότερες φορές να έρθει σε σύγκρουση με το κατεστημένο και να ξεβολευτεί, γι αυτό έχει βρει ένα μικρό κολπάκι. Βάζει κάποιους άλλους συναδέλφους του, τους πιο τολμηρούς, να βγάλουν για αυτόν το “φίδι από την τρύπα”. Και ο ίδιος ως απλός θεατής κατηγορεί τους πάντες για την κατάντια του, αλλά όχι την ατολμία και το φόβο που τον διακατέχει.

Και είναι αυτός και πάλι που όταν ο τολμηρός συνάδελφός του τα βάλει με την κακή και άδικη εργοδοσία ή με το σύστημα και αποτύχει, θα βγει και θα τον κατηγορήσει. Και είναι αυτός ο ίδιος που όταν η εργοδοσία του δώσει για να τον “γλυκάνει” προφανώς, ένα “μπισκοτάκι” παραπάνω, θα βγει ανοιχτά χωρίς να το πολυσκεφτεί και θα κατηγορήσει εκείνον που μέχρι χθες τον υπερασπιζόταν.

Όλα τα παραπάνω είναι απλά η καταγραφή υπαρκτών γεγονότων. Είναι η καταγραφή ενός ολόκληρου συστήματος το οποίο οικοδομήθηκε σιγά σιγά δεκαετίες ολόκληρες. Είναι ένα σύστημα που πνίγει και διαχωρίζει τους εργαζόμενους σε αυτούς που ακόμη διεκδικούν και στους άλλους....τους βολεμένους. Είναι το σύστημα που διαχώρισε τους δημόσιους από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους. Είναι εκείνο το σύστημα που ακόμη και σήμερα βολεύει τους ανίκανους και ισοπεδώνει το παραγωγικό κομμάτι της χώρας. Είναι εκείνο το σύστημα που έφτιαξε τον ξεπουλημένο συνδικαλισμό που με τη σειρά του ξεπουλήθηκε στον κομματικό μηχανισμό και στην εκάστοτε εργοδοσία.

Είναι εκείνο το σύστημα που προσπαθεί να πνίξει κάθε αντίσταση και να περιθωριοποιήσει όποιον τολμά να σηκώσει το ανάστημά του.

Το απόστημα είναι τόσο μεγάλο και τόσο βαθύ που είναι δύσκολο να σπάσει. Και όσο αυτό το απόστημα προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν με ενέσεις, τόσο αυτό συνεχίζει να δουλεύει.

Το απόστημα το αντιμετωπίζεις δυναμικά και απομονώνεις όλα τα παράσιτα που απομυζούν από αυτό. Δεν είναι όλα αγγελικά πλασμένα και αυτό το αποδεικνύει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο η καθημερινότητα.