Θέατρο σκιών

Ο πονηρός, ο καπάτσος, ο πανέξυπνος, ο καταφερτζής, ο φτωχοδιάβολος Καραγκιόζης, παραμένει αιώνες μετά τη δημιουργία του, ο καθρέφτης της σύγχρονης πραγματικότητας. 

Τι κι αν ο «μαυρομάτης» Karagöz, γεννήθηκε στην Τουρκία.

Με τα χρόνια πολιτογραφήθηκε Έλληνας και σιγά-σιγά σημάδεψε το DNA ενός ολόκληρου λαού.

Στην καμπούρα της δύσμορφης αυτής φιγούρας, καταγράφηκε ολόκληρη η ιστορία, φτάνοντας στο σήμερα, με όλους εμάς μικρούς καραγκιόζηδες, στο θέατρο σκιών που άλλοι έχουν στήσει και παίζουν.

Χρόνια τώρα τεντώνουν το πανί και στήνεται ολόκληρος ο θίασος πίσω από τον μπερντέ, με όλους τους καραγκιοζοπαίχτες να είναι ταυτόχρονα και πρωταγωνιστές, παίζοντας μπροστά στα μάτια ενός λαού, που ακόμα παραμυθιάζεται, την δική τους παράσταση.

Εσείς απλά κάντε του παραλληλισμούς.

Από τη μια η παράγκα, όπως έχει καταντήσει άλλωστε ολόκληρη η χώρα και από την άλλη το σαράι, των λίγων και εκλεκτών.

Ο μεγάλος Βεζίρης, που εξουσιάζει και δίνει εντολές. 

Η Βεζιροπούλα, η σημερινή επώνυμη που κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελεί το life style πρότυπο της εποχής της.

Ο Χατζηαβάτης, ο ημέτερος, ο πρόθυμος υπηρέτης του άρχοντα, που όμως το παίζει κολλητός φίλος.

Ο Βεληγκέκας, ο σεκιουριτάς στο σαράι, ο φουσκωτός που δουλεύει «πόρτα» και κάνει ασήκωτο στο ξύλο όποιον τολμήσει να ενοχλήσει τον πασά. 

Ο Μπάρμπα-Γιώργος, η κλασσική φιγούρα του σωματώδη, ακαλλιέργητου και φωνακλά τσαμπουκά που το παίζει προστάτης των αδυνάτων.

Ο Μορφονιός, που παρά την εκτρωματική τεράστια μύτη του, προβάλλει σε κάθε ευκαιρία τον ναρκισσισμό, με τον ρόλο του να αρχίζει και να τελειώνει στην ωραιοπάθεια του.

Ο Σιορ Διονύσης, ο Νιόνιος που ευρισκόμενος πάντοτε στον χαρούμενο του κόσμο, αντιμετωπίζει ότι συμβαίνει γύρω του, με ιδιαίτερη ευγένεια. 

Ο Σταύρακας της μαγκιάς, με το αντριλίκι να ξεχειλίζει χωρίς να ανέχεται μύγα στο σπαθί του.

Ο Σολομών ο Εβραίος, ο λιπόψυχος αλλά πλούσιος έμπορος, που το μόνο που αποζητά είναι με πονηριές αλλά εκ του ασφαλούς να μαζεύει το χρήμα σε μασούρια.

Το Κολλητήρι, ο Κοπρίτης και ο Μπιριγκόγκος, που ως παιδιά του Καραγκιόζη κουβαλούν από ένα κομμάτι του χαρακτήρα του και αν δεν μοιάζουν καθόλου μεταξύ τους, παρ’ όλα αυτά είναι αυτοί που θα διαιωνίσουν τον μύθο του.

Η Αγλαΐα, η σύζυγος, που αποτελεί την απόλυτη έκφραση της ανεκτικής, γκρινιάρας, υπομονετικής και προσηνής συντρόφου.

Και ενώ όλος ο θίασος έχει πάρει θέση για να σβήσουν τα φώτα και να αρχίσει η παράσταση, εσείς διαλέξτε αν θα εκστασιαστείτε, όπως όταν ήσασταν παιδιά, με το παραμύθι που θα εκτυλιχθεί μπροστά σας ή θα κατανοήσετε τον μύθο και θα αναγνωρίσετε τα πρόσωπα που αφορούν στον κάθε ρόλο. 

Μέχρι τότε συνεχίστε εσείς όλοι, καλοί μου καραγκιόζηδες, να παίζεται τους ρόλους που σας έχουν τάξει.