Σημεία στίξης

Είναι γεγονός ότι ένα κόμμα, καμία σχέση με το πολιτικό κόμμα, μπορεί να αλλάξει την ερμηνεία μιας ολόκληρης πρότασης και να σε οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα.

Σημεία των καιρών λοιπόν...τα σημεία στίξης, τα οποία παίζουν σημαντικό ρόλο στην σωστή απόδοση ενός κειμένου ή μίας πρότασης.

Πώς μπορεί όμως ένα κόμμα να τινάξει μία ολόκληρη συζήτηση στον αέρα, να παγώσει το ακροατήριο και να οδηγήσει μία κοινωνία σε μία ατέρμονη αναζήτηση της πραγματικής αλήθειας;

Πάντως κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί ότι ένα κόμμα πριν, π.χ τη λέξη “Ρόδο” ή μετά τη λέξη “Ρόδο”, μπορεί να αλλάξει το “ρου” της ιστορίας. Και σίγουρα αυτό δε το κατάλαβαν οι δημοτικοί σύμβουλοι του δημοτικού συμβουλίου της Σύρου. Κύριοι, σοβαρευτείτε. Ένα σημείο στίξης και ειδικά το σημείο του κόμματος, είναι ικανό να οδηγήσει ολόκληρο το νησί σε λάθος πορεία.

Πάντως επειδή η “επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως”, όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι και επειδή φαίνεται ότι έχετε ξεχάσει την γραμματική, καλό θα είναι να κάνουμε μία μικρή επαναληψούλα μήπως και την επόμενη φορά δε σας πιάσει στον “ύπνο” ο συνάδελφός σας. Μα να μην ξέρετε ότι το κόμμα μπορεί να αλλάξει όλο το νόημα ακόμη και αν αναφερόμαστε σε ένα κείμενο για μία εκδήλωση; Θα σας μαλώσω και θα σας βαθμολογήσω και κάτω από τη βάση. Κακά παιδιά!

Τα σημεία στίξης είναι έντεκα:

• τελεία. Μπαίνει στο τέλος μιας φράσης που έχει ολοκληρωμένο νόημα για να σταματήσει η φωνή μας.
• άνω τελεία. Χρησιμεύει για να χωρίσει μέσα στη φράση δύο μέρη, από τα οποία το δεύτερο επεξηγεί το πρώτο.
• κόμμα. Δείχνει πού να κάνουμε μικρή παύση.
• ερωτηματικό. Μπαίνει στο τέλος μιας ερωτηματικής πρότασης.
• θαυμαστικό. Μπαίνει μετά από επιφωνήματα ή φράσεις που εκφράζουν χαρά, λύπη, θαυμασμό, φόβο, πόνο κλπ.
• διπλή τελεία (ή "άνω και κάτω τελεία"). Μπαίνει όταν παρατίθενται τα λόγια κάποιου κατά λέξη, όταν παρατίθενται παροιμίες ή γνωμικά, όταν απαριθμούνται πράγματα ή όταν θέλουμε να εξηγήσουμε κάτι.
• παρένθεση. Σημειώνεται για να κλειστεί μέσα της μια λέξη ή φράση που εξηγεί το νόημα της πρότασης είτε μπαίνει στο τέλος μιας φράσης έχοντας το όνομα αυτού που το είπε.
• αποσιωπητικά. Χρησιμοποιούνται όταν θέλουμε να αποσιωπήσουμε κάτι ή να δηλώσουμε ότι η φράση μένει κομμένη, ατέλειωτη.
• παύλα. Χρησιμοποιείται εντός διαλόγου, ώστε να φανεί ότι αλλάζει πρόσωπο.
• διπλή παύλα. Χρησιμοποιείται όπως και η παρένθεση, αλλά σ' αυτή την περίπτωση η πληροφορία θεωρείται πιο σημαντική.
• εισαγωγικά. Χρησιμοποιούνται όταν επιθυμούμε να παραθέσουμε τα λόγια κάποιου τρίτου κατά λέξη, όταν παρατίθενται παροιμίες ή γνωμικά ή όταν αναφέρονται τίτλοι βιβλίων, έργων κλπ.