Στην πλάτη... της αλήθειας

Πρόκειται για κάποια από τα ευχάριστα “διαλείμματα” κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων των δημοτικών συμβουλίων. Πρόκειται για εκείνες τις χρονικές στιγμές που έχουν στόχο να εντυπωσιάσουν, να μπερδέψουν κι εν τέλει να υποτιμήσουν τη νοημοσύνη μας. Πρόκειται για τα σημεία της συζήτησης που η ένταση της αντιπαράθεσης ανεβαίνει, με αφορμή κάποιο σχόλιο που εκτοξεύεται από το εκάστοτε αντίπαλο μέρος αφήνοντας αιχμές και το οποίο αποτελεί επαρκέστατο λόγο για να παρεκκλίνει η συζήτηση της λογικής πορείας και εξέλιξής της.

Φράσεις όπως “δεν μπορούμε να κυνηγάμε την ουρά μας”, “δεν μπορούμε να ανεβάζουμε πίεση”, “θα μας πάρει ο κόσμος με τις λεμονόκουπες”, “σοβαρευτείτε λίγο σας παρακαλώ”, “δεν μπορούμε να διακινδυνεύουμε έργο πολλών χιλιάδων ευρώ για το τίποτα” καθώς και “σας επιστρέφω το σχόλιο”, “θα απαντήσω επί προσωπικού” ή “ο δήμος δεν είναι τσιφλίκι σας” και “δεν μπορείτε να υποτιμάτε την αντίληψή μας και να κοροϊδεύετε τον κόσμο”, εύλογα γίνεται αντιληπτό πως επί της ουσίας είναι οι θλιβεροί κομπάρσοι στο πλαίσιο μίας συζήτησης, που κατά τα άλλα έχει σκοπό τη λήψη μίας απόφασης προς όφελος των δημοτών. Ή μήπως όχι;

Ας υποψιαζόμαστε... όταν ακούμε μεγαλοστομίες, ας αναρωτηθούμε... μήπως μας παρουσιάζουν το επουσιώδες για ουσιαστικό και το αντίστροφο, ας αξιολογήσουμε... αν μας προβάλλουν το δευτερεύον ζήτημα, ως θέμα πρώτιστης σημασίας και ας αποφασίσουμε αν υπάρχει περιθώριο να παρακολουθούμε τηλεοπτικά σήριαλ τελευταίας διαλογής, ζωντανά σε τοπικό επίπεδο.

Πολλές φορές οι αιρετοί μοιάζουν να παίζουν το παιχνίδι “μουσικές καρέκλες αποπροσανατολισμού... κι εξόντωσης” στην πλάτη της αλήθειας. Όταν την κρίσιμη στιγμή που η τοπική κοινωνία μιλά για ένα σοβαρό θέμα που έχει δει το φως της δημοσιότητας και απαιτεί διαφάνεια στην αντιμετώπισή του και χαμηλούς – αλλά όχι κρυφούς – τόνους στη εξυγίανσή του, τότε θα ήταν φρονιμότερη η στάση ουσίας από όλες τις πλευρές.

Η προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων σε ζητήματα οικονομικής φύσεως και χρησιμοποίησής τους προς ίδιον πολιτικό όφελος είτε αντιμετωπίζοντάς τα ως “ασπίδα” για να εισπράξουμε τα εύσημα επειδή κάνουμε το αυτονόητο και ζητάμε να λυθούν, είτε ως “σκαλοπάτι” για να προβάλλουμε το γεγονός, ως αποτέλεσμα ενεργειών και τακτικής μεμονωμένων προσώπων, αν μη τι άλλο πρόσκαιρα θα απασχολήσει τους πολίτες.

Οι πρόσφατες υποθέσεις που “ξέσπασαν” και απασχολούν την επικαιρότητα είναι άκρως σοβαρές. Ο θεσμικός ρόλος των αιρετών οφείλει να έχει χαρακτήρα καταλυτικό. Αν κάποιοι εξ αυτών ζητούν να μην υπάρχουν σκωπτικά σχόλια από οποιαδήποτε πλευρά και πολύ περισσότερο από το κοινωνικό σύνολο, θα πρέπει να σκεφθούν σοβαρά την εικόνα που παρουσιάζουν στις συνεδριάσεις των δημοτικών συμβουλίων. Εικόνα που θυμίζει έντονα την κοινοβουλευτική αρένα, σε τοπικό επίπεδο - κανονικά - δε θα έπρεπε να έχει θέση στο δήμο.

Οποιοσδήποτε σχολιασμός, παύει να υφίσταται, όταν συναντά τη σοβαρότητα στην πράξη! Δεν αρκεί να ζητάμε θεωρητικά να υπάρξει αξιοπρεπής αντιμετώπιση του θέματος, όταν εμείς οι ίδιοι, είμαστε εκείνοι που πρώτοι εκθέτουμε ένα άσχημο πρόσωπο.

Σε κρίσιμα χρονικά διαστήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης – αν θέλουμε εκείνη να επιβιώσει - οφείλουμε να σεβαστούμε την αλήθεια κι όχι να πατήσουμε στην πλάτη της.

Σε τελική ανάλυση τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο τον έχει η Δικαιοσύνη. Και όλοι απέναντί της, ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθούμε εκτεθειμένοι.