Ομήρου όνειρα

Σε παρακαλώ, βοήθησέ με να βρω κάτι που έχω χάσει. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής, δεν το έχω χάσει ακριβώς, γιατί δεν το είχα ποτέ στα χέρια μου. Απλά μου το είχαν τάξει. Μου το είχαν παρουσιάσει τόσες φορές, που από ένα σημείο και μετά το θεωρούσα δεδομένο. Ότι μου ανήκει κι ας μην ξέρω πώς είναι.

Φαίνεται με το μάτι; Πιάνεται με το χέρι; Φοράει γυαλιά; Δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Και δεν μπορώ να απευθυνθώ ούτε στο amber alert. Τι στοιχεία να δώσω όταν μου διαφεύγουν ακόμα και τα βασικά του γνωρίσματα; Είναι στερεό; Είναι υγρό; Είναι αέριο; Μην είν' οι κάμποι; Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά; Ώρες ώρες αισθάνομαι πως η ζωή είναι ένα ατέλειωτο παιχνίδι ερωτήσεων. Για να περάσεις στην επόμενη φάση, θα πρέπει να έχεις απαντήσει σωστά στην προηγούμενη ερώτηση. Τι γίνεται όταν απαντήσεις λάθος....; Αυτό είναι το μόνο που δε θέλω να μάθω. Όταν η άγνοια είναι φίλη σου, δεν σ' ενοχλεί. Όταν όμως σου φορτωθεί χωρίς να της το 'χεις ζητήσει, είναι ανυπόφορη. Ιδίως, όταν υπάρχουν τόσα πράγματα που θα ήθελες να γνωρίσεις και κάποιος κάνει τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να σου στερήσει αυτό το δικαίωμα.

Το γεγονός ότι κυκλοφορείς ελεύθερος, δε σημαίνει ότι δεν είσαι και εγκλωβισμένος, αλλά ότι τα δεσμά σου είναι αόρατα. Μπορεί να μην είσαι φιμωμένος και δεμένος χειροπόδαρα στο υπόγειο του σπιτιού σου με ένα όπλο να σε σημαδεύει, όμως εσύ και τα όνειρά σου έχετε πέσει “όμηροι” στα χέρια μιας στρατιάς “εχθρών”, η οποία φαίνεται παντοδύναμη. Όσο και να φωνάξεις, όσο και να κλάψεις, όσο και να προσπαθήσεις να το σκάσεις, δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα, εάν αυτοί δεν αποφασίσουν να στη χαρίσουν. Αλλά γιατί να το κάνουν; Επειδή είσαι καλό παιδί; Επειδή διαφέρεις από τους άλλους ή επειδή είσαι Καρκίνος με ωροσκόπο Παρθένο; Δεν τους ενδιαφέρουν αυτά, γιατί δε σε γνωρίζουν. Το μόνο που ξέρουν είναι ότι είσαι ένας εναντίον όλων.

Οπότε, ή πάρε το αυγό και αρχίνα την ξούρα ή βοήθα με να βρω αυτό που ψάχνω. Ίσως αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες να φτάσουμε στα ίχνη του. Όμως και πάλι, η αποστολή μας παραμένει δύσκολη. Ούτε το όνομά του δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Είναι τόσο κοινό, που κανείς δεν θα καταλάβει τι τον ρωτάμε. “Μήπως είδατε ένα καλό”; Η ερώτηση, εκτός του ότι είναι γελοία, θα οδηγήσει επίσης σε ένα γαϊτανάκι παρεξηγήσεων. Άλλοι θα υποθέσουν ένα καλό σπίτι, άλλοι ένα καλό εστιατόριο, άλλοι ένα καλό ξενοδοχείο κι άλλοι έναν καλό γαμπρό. Συνεπώς, δε θα βγάλουμε άκρη.

Πώς όμως να μη συναντήσεις τέτοια προβλήματα, από τη στιγμή που ψάχνεις κάτι τόσο αφηρημένο; Δε φταις εσύ, αλλά εκείνοι που σου έλεγαν μια ζωή “κάθε εμπόδιο για καλό”. Ακούγοντας επανειλλημένα τη φράση, το έδεσες κόμπο. Ότι πίσω από κάθε εμπόδιο, θα υπάρχει και ένα καλό. Τι είναι αυτό το καλό; Οτιδήποτε θα ήταν καλύτερο από εκείνο που είχες τη δεδομένη στιγμή. Επομένως, πέρα από “όμηρος”, είσαι και κυνηγός φαντασμάτων, καθώς κυνηγάς κάτι που εσύ δεν έχεις δει, αλλά όλοι προσπαθούν να σε πείσουν ότι υπάρχει.

Όσο όμως πασχίζεις να το εντοπίσεις, τόσο αυξάνονται τα εμπόδια που συναντάς μπροστά σου. Απελπίζεσαι, όταν αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι το καλό είναι ένα και μοναδικό, ενώ τα εμπόδια άπειρα. Απογοητεύεσαι όταν βλέπεις ότι με το πέρασμα του χρόνου, το “καλό” είτε κρύβεται, είτε απομακρύνεται ακόμα περισσότερο. Και στη σκέψη ότι τα όνειρά σου ενδεχομένως να παραμείνουν για πάντα “όμηροι” στα χέρια εκείνων που ευθαρσώς τα έκλεψαν και τα κρατούν “κλειδωμένα”, χάνεις τις ελπίδες σου και αναρωτιέσαι αν τελικά, πρέπει να τα εγκαταλείψεις ή να συνεχίσεις να τα διεκδικείς.

Όταν έχεις “φάει” δώδεκα χρόνια στα θρανία, περιμένοντας τη στιγμή που θα ανοίξεις τα “φτερά” σου για νέους εκπαιδευτικούς ορίζοντες, οικοδομώντας λιθαράκι-λιθαράκι το μέλλον σου, πώς θα ένιωθες αν κάθε βράδυ κάποιοι γκρέμιζαν ό,τι με κόπο είχες χτίσει εσύ το πρωί; Πώς θα αισθανόσουν αν σου έλεγαν ότι χάνεις προσωρινά την ευκαιρία αυτή, επειδή οι καθ' ύλην αρμόδιοι δεν συμμερίστηκαν τους στόχους και τις επιθυμίες σου, δεν εκτίμησαν τις προσπάθειες και τις αγωνίες σου και ουσιαστικά δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για σένα;

Η αδυναμία τους να κλείσουν “τρύπες”, οι οποίες απειλούν να ρουφήξουν όποιον έχει το θάρρος να κοιτάξει λίγο πιο πέρα από τη μύτη του οδηγεί σε έναν κατακριτέο διαχωρισμό τυχερών και άτυχων μαθητών που παίζουν κορώνα-γράμματα τη ζωή τους. Και παρόλο που η πλειοψηφία ετοιμάζει τα μπαγκάζια της για νέες πολιτείες, εσύ ανήκεις σε αυτούς που χάνουν τη χρονιά τους εξαιτίας της έλλειψης καθηγητών στην ειδικότητά τους. Ενώ οι υπόλοιποι είναι έτοιμοι να κάνουν σιγά-σιγά τα όνειρά τους πραγματικότητα, εσύ είσαι υποχρεωμένος να περιμένεις μέχρι οι “απαγωγείς” να αφήσουν ελεύθερα τα δικά σου όνειρα. Κανείς όμως δεν θα σου απαγορεύσει να αντιδράσεις και να βάλεις σε εφαρμογή κάποιο σχέδιο σωτηρίας τους, γιατί σε διαφορετική περίπτωση, κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς ακόμα και συνένοχος.