Προσπεράστε απλά

Μπορεί η προεκλογική περίοδος να έχει λίγο περισσότερο τρέξιμο για όλους, αλλά στην Ελλάδα κατοικούμε και πάντοτε έτσι γινόταν. Λίγους μήνες πριν την κρίσιμη ημέρα της κάλπης αντιλαμβανόμαστε όλοι πως καλώς ή κακώς θα συνυπάρξουμε με “δρομείς”, κάποιοι από τους οποίους τρέχουν να αποδώσουν εύσημα σε πάλαι ποτέ “εχθρούς”, ορισμένοι σπεύδουν να χαμηλώσουν τους τόνους για να παρουσιάσουν μία κόσμια συμπεριφορά, άλλοι εκ των υστέρων θυμούνται να ασκήσουν κριτική για να δείξουν ότι “εδώ είναι, υπάρχουν” και φυσικά υπάρχουν κι εκείνοι που τρέχουν και δεν προλαβαίνουν... για να κερδίσουν τις εντυπώσεις.

Όλα τα παραπάνω ωστόσο, μάλλον είναι μάταια για τους ίδιους αν δεν καταγραφούν και δεν ειπωθούν δημόσια αφού οι “δρομείς” φιλοτιμούνται να ανάψουν τις μηχανές τους και να εφοδιαστούν με τα αποσμητικά κατά της εφίδρωσης, μόνο όταν μιλούν στο μικρόφωνο!

Πράγματι δεν προκαλεί έκπληξη αλλά και “τροφή” για σκέψη η στροφή 180 μοιρών εκείνων που συστηματικά εξαπέλυαν μύδρους προς πρόσωπα που έχουν την εξουσία στα χέρια τους και την παρούσα θητεία, προκειμένου να υποψιάσουν τους πολίτες για πιθανή ύπαρξη πολιτικών λεκέδων και σήμερα – ω του θαύματος – με φόντο τις “άμεσες ενέργειες” των δεύτερων για χ, ψ λόγους, τους αποδίδουν επαίνους;

Συμπληρωματικά στα ανωτέρω μάλιστα, δε γεννάται απορία για τη στάση εκείνων που αποδέχονται τους συγκεκριμένους “επαίνους” με το επιχείρημα ότι τέτοιου είδους κριτική είναι εποικοδομητική και είναι άξια λόγου η πολιτική συμπεριφορά του μέχρι χθες “αντιπάλου” τους, που σήμερα πια “αναγνωρίζει” τις θετικές ενέργειές τους;

Αλήθεια δεν προξενεί απορία η απόφαση μερικών προσώπων να αφυπνιστούν τρεις μήνες πριν την εκλογική αναμέτρηση και – παρόλο που επίσημα δηλώνουν πως αποχωρούν – να νοιαστούν για τη διαφάνεια σύμφωνα με την οποία πρέπει να λειτουργεί ο δήμος όψιμα και καθυστερημένα;

Επιπλέον, δεν προκαλείται το αίσθημα του θυμού όταν στη σημαντική στιγμή της ψηφοφορίας για ένα μείζονος σημασίας θέμα ξαφνικά οι “δρομείς” τρέχουν και δε φτάνουν να προλάβουν να εξέλθουν της αίθουσας για να απαντήσουν σε μία δήθεν επείγουσα κλήση στο κινητό τους – ω μα την άτιμη τεχνολογία που μας καταδιώκει – και εν τέλει καλούνται να βάλουν όπισθεν και να επιστρέψουν στη θέση τους για να στηρίξουν – πάντοτε - μία απόφαση της πλειοψηφίας γιατί σε τελική ανάλυση τα “κουκιά” δεν βγαίνουν;

Και τέλος, δεν αυξάνει την ανία και την πλήξη η απόφαση μερικών από τα κοινά για θέματα που άλλοτε ήταν λαλίστατοι να μιλούν πλέον με ήπιο τρόπο και να παραθέσουν τις παρατηρήσεις τους, επιχειρώντας να προλάβουν πριν την κάλπη να διορθώσουν το “στραβό” δρόμο που είχαν πάρει με την επιθυμία προφανώς να γίνουν αρεστοί;

Το μυστικό ωστόσο της... τρέχουσας υπόθεσης αλλά και της ουσίας είναι η παρατήρηση και η αντοχή από την πλευρά των δημοτών! Η διατήρηση της ψυχραιμίας αλλά και η ικανότητα να αντιληφθούμε ότι οι συγκεκριμένοι “δρομείς” εν τέλει, μπορεί να φαίνεται ότι ιδρώνουν πασχίζοντας για να αποκαλύψουν ίντριγκες και λανθασμένες τακτικές που οδήγησαν το νησί στην έξοδο γενικώς και ειδικώς, κυνηγώντας επί της ουσίας αποκλειστικά και μόνο την ουρά τους, χωρίς να μας παρουσιάζουν αποτελέσματα, υποψιάζοντάς μας τελικά πως ανά τακτά χρονικά διαστήματα, βαδίζουν χέρι χέρι. Με τη στάση τους επιβεβαιώνουν πως τρέχουν με μοναδική επιθυμία την ανάγκη της επανεκλογής στην Τοπική ή στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση και τη δίψα για μία θέση στα κοινά.

Καθώς όμως δήμος είναι το σύνολο των πολιτών, όλοι μας οφείλουμε να μεριμνήσουμε για το μέλλον μας. Ακόμη κι αν ακούγεται χιλιοειπωμένο και ως μία ακόμη επανάληψη, οφείλουμε να πάρουμε θέση και να βάλουμε τέτοιου είδους “δρομείς” που δεν τερματίζουν ποτέ, στην άκρη και να καταθέσουμε ο κάθε ένας από την πλευρά του, ό,τι μπορεί για το νησί. Έχουμε χρέος να το πράξουμε. Κι ας τους αφήσουμε να τρέχουν! Ας προσπεράσουμε... απλά και διακριτικά!