Μην το πιείτε, λουστείτε

Ευχή και κατάρα σου δίνω... μην πιεις αυτό το γάλα ελαφρά τη καρδία. Δε γνωρίζεις τίποτα γύρω από την προέλευσή του. Ούτε αν είναι ξινισμένο, ούτε αν η αγελάδα που το κατέβασε φοράει ζουρλομανδύα, ούτε τις προθέσεις εκείνου που στο προσφέρει.

Πούθε κρατάει η σκούφια του; Ποιανού είναι; Ποιο το όνομά του; Ποιοι οι σκοποί του; Ποια πόλη, ποια χώρα, ποια θάλασσα τον ταξιδεύει τώρα και μας τον ξέβρασε στο λιμάνι μας; Θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί και να μην κατεβάζουμε αμάσητο ό,τι μας κερνάει ο κάθε τυχαίος τοποθετούμενος.

Το έγραψε και ο Βιργίλιος: “φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες”. Εσύ γιατί έπεσες με τα μούτρα στο γάλα; Έχεις έλλειψη ασβεστίου; Θα πεταχτώ στο περίπτερο, να σου πάρω ένα σοκολατούχο. Όμως, μην εκδηλώνεις αυτόν τον άκρατο ενθουσιασμό, γιατί θα τον εκμεταλλευτεί και στο τέλος, θα μείνεις με τη χαρά.

Σκέψου πονηρά. Μήπως πίσω από το κοστούμι και το baby face, που παραπέμπει περισσότερο σε διαφήμιση αφρού ξυρίσματος, παρά σε προϊστάμενο υπηρεσίας, κρύβεται η κακιά μάγισσα; Εκείνη η μοχθηρή γυναίκα που θέλει να σε βγάλει από τη μέση, όχι μόνο επειδή είσαι ομορφότερη απ' αυτή, αλλά και γιατί υπενθυμίζεις σε όλους ότι δεν είναι ικανή για τη θέση, στην οποία βρίσκεται;

Αλλά και η ίδια η μάγισσα να μην είναι, μπορεί να συνεργάζεται μαζί της. Άλλωστε ξέρεις, πόσο δαιμόνια είναι. Έχει κατασκόπους παντού. Ακόμα και η μητέρα σου ίσως να είναι μία από αυτούς. Μην ξεχνάς, ότι την ώρα της μεγάλης κρίσης, μόνος του περνάει ο καθένας πίσω από το παραβάν. Μην πιστεύεις όσα ακούς πριν και μετά. Το επιτόπιο νταραβέρι να φοβάσαι, για το οποίο ουσιαστικά έχεις άγνοια. Δεν προτείνουμε, να χάσεις τελείως την εμπιστοσύνη σου, αλλά να προσέχεις πού τη δείχνεις, ώστε να μην πληγωθείς.

Πώς να το κάνουμε; Όταν στα καλά καθούμενα, έρχεται κάποιος και σου προσφέρει το -κατασκευασμένο από γλυκά και ζάχαρη- σπίτι του για να το καταβροχθίσεις, δεν το κάνει για την ψυχή της θειας του της Αμερσούδας, που τρία βρακιά φορούσε, αλλά για να πετύχει κάποιο σκοπό. Είτε να σου βουλώσουν οι αρτηρίες και να πάψεις μια για πάντα να του δημιουργείς προβλήματα, είτε να σε καλοπιάσει. Γιατί το σχέδιο είναι άριστα και με απόλυτη ακρίβεια οργανωμένο. Πρώτα σου επισημαίνει τις αγνές του προθέσεις, έπειτα σου τάζει πράγματα και σε γλυκαίνει και όταν έρχεται η κατάλληλη στιγμή, σου δείχνει τα δόντια του και σε απειλεί, πως αν δεν κάνεις αυτό που σου υποδεικνύει ο ίδιος, θα βρεθείς νηστικός και ατιμασμένος, στους πέντε δρόμους.

Καταλαβαίνεις λοιπόν, πως πίσω από αυτό το αγγελικό πρόσωπο, που έχει πάντα ένα καλό λόγο να πει και μια θερμή ευχαριστία να απευθύνει στους συνεργάτες του, οι οποίοι βγάζουν όλη τη λάντζα για να λάβει μετά εκείνος τα εύσημα, κρύβεται μια αποτρόπαια και σκοτεινή δύναμη. Μία -πάλαι ποτέ λευκή και λαμποκοπούσα- ψυχή, η οποία με το πέρασμα του χρόνου και την προσωπική άνοδο αμαυρώθηκε από την επιρροή της εξουσίας και τη “δίψα” για πρωτοκαθεδρία.

Όταν φτάνεις στο σημείο να φοβάσαι να ορθώσεις ανάστημα και να διεκδικήσεις τα δικαιώματά σου, τότε συνειδητοποιείς ότι έχεις μπλέξει πολύ άσχημα, γιατί ενώ προσδοκούσες κάποια συνεργασία, κατέληξες να γίνεις υποτακτικός του. Ένα πιόνι που θα ανοίγει το στόμα του, μόνο για πράγματα που δεν αφορούν τον τομέα ευθύνης του. Στην περίπτωση, που κάνεις το λάθος και μπεις στα “χωράφια” του ή βάλεις κάποιον άλλο σε αυτά και μάλιστα, χωρίς να πάρεις άδεια, τότε βρες πισίνα να κρυφτείς. Γιατί αν σε πιάσει στα χέρια του, πρώτον θα σε βάλει με το ζόρι να πιεις το γάλα, το οποίο ακόμα δεν ξέρεις αν είναι δηλητηριασμένο ή όχι και δεύτερον θα σε αφήσει “ασκεπή”.

Δεν έχει σημασία αν του φαίνεται ή όχι...τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι. Εκείνα που σου χαμογελούν και ονειρεύεσαι πως “βρίσκεσαι μαζί τους στο κατάστρωμα και ταξιδεύετε για Μύκονο και Σαντορίνη, σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι”. Γιατί η αλήθεια είναι ακριβώς εκεί που δεν πηγαίνει ο νους σου. Εκεί όπου τα συννεφάκια δεν είναι όλα ροζ και όπου οι άνθρωποι δεν σκέφτονται μόνο το κοινό καλό, αλλά και την τσέπη τους.

Μπορεί να νομίζεις ότι έχεις πολλούς τέτοιους φίλους, ωστόσο όταν θίγονται τα συμφέροντά τους, αντιλαμβάνεσαι ότι η δική σου φιλία είναι το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει. Όταν αισθανθούν ότι τα πόδια της καρέκλας τους πριονίζονται, τότε ξεχνούν φίλους, ξεχνούν πατέρα, ξεχνούν αγάπη, μάνα και αδερφή και σε θερίζουν στη στιγμή. Δεν είναι ό,τι καλύτερο να έχετε συνεχώς πάνω από το κεφάλι σας έναν ευθυνόφοβο, με τον οποίο καλείστε να συνεργαστείτε, αλλά μην ξεχνάτε ότι πίσω έχει η αχλάδα την ουρά και αργά ή γρήγορα, οι μάσκες πέφτουν. Οπότε, πάρτε το γάλα που σας έδωσε, αλλά μην το πιείτε, λουστείτε.