«Στρατευμένοι»

Στράτευση σε μία ιδέα ή έναν σκοπό, σε ένα «πιστεύω» ή ένα ιδανικό.

Αυτά από την μία πλευρά.

Από την άλλη είναι οι λόγοι που οδήγησαν στη στράτευση, το περιεχόμενο αυτού στο οποίο έχουν ταχθεί οι στρατευμένοι και οι τακτικές που εφαρμόζουν, προκειμένου να υπηρετήσουν τον σκοπό τους.

Θα σταθώ στους στρατευμένους δημοσιογράφους, σε αυτούς τους μεγαλόστομους υπερασπιστές της αλήθειας και της αντικειμενικότητας!

Σε όλους αυτούς που βλέπω να χαλούν τόνους μελάνι, γεμίζοντας σελίδες κατηγορητηρίων, με την πένα τους στραμμένη ως ρομφαία κατά των διαπλεκόμενων συμφερόντων, όταν οι ίδιοι είναι συμμέτοχοι σε κάθε μικρή ή μεγάλη διαπλοκή. Τόση όση τους χρειάζεται για να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη τους σε αυτό τον επαγγελματικό τους μικρόκοσμο, που τους επιτρέπει να νιώθουν ότι αποκτούν κάποια οντότητα.

Σε αυτούς που κραυγάζουν λυσσωδώς μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες ή τα ραδιοφωνικά μικρόφωνα, με ένα δριμύ «κατηγορώ» κατά των πολιτικοοικονομικών αλληλοεξαρτήσεων, ασχέτως εάν οι ίδιοι παρακαλούν για την εύνοια των οικονομικά ισχυρών, ή αναζητούν εναγωνίως μια θέση στο πολιτικό στερέωμα.

Σε αυτούς που μέσα από την εύκολη και ασφαλή ανωνυμία του διαδικτύου βαφτίζουν ειδησεογραφία κάθε εξυπηρέτηση που τους ζητάται και προθύμως διεκπεραιώνουν μέσω των γραφομένων τους.

Όλοι αυτοί οι τιμητές των πάντων, που με την γνωστή τους ανεπάρκεια, ποζάρουν στα ψηφοδέλτια των συνδυασμών ως σωτήρες διαχειριστές της τύχης ενός λαού.

Μόνο που δεν έχουν καταλάβει ότι αυτός ο ίδιος λαός, που προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποκοιμήσουν, έχει κουραστεί και αρνείται να σωθεί από τους αποτυχημένους γραφιάδες εξυπηρετητές.

Τα παπαγαλάκια των πολιτικών τους αφεντικών, ή των όσων η υπεροψία τους λειτουργεί ως υποβολείο της προσωπικής τους δημόσιας παράστασης.

Υιοθέτηση και μακροσκελής σχολιασμός των όσων τους υπαγορεύονται, στα στημένα παιχνίδια άλλων, προπαγανδίζοντας τα με χυδαιότητα.

Κι όταν απέναντι τους ορθώνεται λόγος συγκροτημένος, ψύχραιμος και ουσιαστικός, με την ευκολία της άγνοιας τους λοιδορούν προσδοκώντας τα εύσημα των «αφεντικών» τους, ή απλά για να μειώσουν την γελιοποίηση τους.

Όλα για την αναγνώριση, για την δικαιολόγηση της μειονεκτικότητας, με στόχο να δημιουργήσουν το δικό τους κατεστημένο και να δικαιώσουν τις προσδοκίες των προστατών τους.

Αυτοί οι αμετανόητοι, ακόμα και τη στιγμή των αποκαλυπτηρίων τους, αναρριχόμενοι παρασιτικοί δημοσιολογίστες.

Οι σαλιάρηδες του ψελλίσματος και της ημιμάθειας, οι προσκυνητές της αοριστολογίας, οι υποστηρικτές της δημοσιογραφικής στράτευσης υπέρ βολεμάτων, χρημάτων και πάσης φύσεως εξουσίας.

Ε ρε επιστράτευση που σας χρειάζεται!