Φωτιά στα μπατζάκια μας

Πίστευα ότι δεν θα τα κατάφερνα. Ότι θα άφηνα τις στάχτες μου στο εργοστάσιο της ΔΕΗ και όχι σε κάποια πεδιάδα με ηλιοτρόπια στην Τοσκάνη. Όχι ότι υπό κανονικές συνθήκες, υπάρχει περίπτωση να πάω πιο μακριά απ' τα Λιβάδια του Μάννα, αλλά δε βαριέσαι; Διαθήκη είναι, όχι λίστα για το σούπερ μάρκετ. Λίγη φαντασία δε βλάπτει.

Εν πάση περιπτώσει, εκείνη την ημέρα με θεωρούσα ξεγραμμένο. Ότι το νήμα της ζωής μου τελείωνε και ότι από λεπτό σε λεπτό θα έμπαινα στη βάρκα του Αχέροντα, για να με περάσει απέναντι. Και πάνω που ετοιμαζόμουν να πιω το χάπι για τη ναυτία και να κάνω check in στον Άδη, μία μπάσα φωνή που έβγαινε μέσα από τους καπνούς, με έπιασε εξαπίνης. “Στοπ. Μπράβο παιδιά, τα ξαναλέμε του χρόνου”.

Αυτό ήταν όλο; Δεν έχει άλλο; Και έγινε τόση φασαρία για οχτώ μόνο λεπτά; Πέρυσι στο νοσοκομείο κράτησε πολύ παραπάνω. Υπήρχαν σκάλες, πτώσεις σε σεντόνια, διασώσεις, μεταφορές ασθενών. Φέτος, τέλειωσε νωρίς κι ούτε που πρόλαβα να μπήξω τις φωνές, “φωτιά, φωτιά”. Αν και την πρώτη φορά που το επιχείρησα, ένας περαστικός με διόρθωσε, υπογραμμίζοντας ότι ο τίτλος έχει και ένα “με” ανάμεσα στις δυο λέξεις.

Ωστόσο, αυτή δεν ήταν μια χορταστική άσκηση ετοιμότητας, πυρκαγιάς και διάσωσης, αλλά μικρού μήκους ταινία για το Φεστιβάλ της Δράμας. Ναι, αλλά το δικό μας δράμα πώς θα κορυφωθεί αν γίνονται όλα πατ κιουτ; Πώς θα πείσω φίλους και γνωστούς ότι γλίτωσα από του Χάρου τα δόντια, ότι πάλεψα με τις φλόγες ή ότι μετέφερα και εγώ ένα τσουβάλι άμμο, από τη στιγμή που μέχρι να πω αντίο, έσκασα ξανά “μύτη” και μάλιστα στην τρίχα;

Καλό θα ήταν σε τέτοιες περιπτώσεις να υπάρχει και μία αισθητικός. Μα είναι δυνατόν να πηγαίνεις σε κατάσβεση φωτιάς και να μην επιστρέφεις έστω με μια μουντζούρα στο πρόσωπο ή μια εσάνς καμμένης πίτσας; Εδώ, περνάει από δίπλα σου ένα δίχρονο σκουτεράκι και μυρίζεις σαν τον Αθανάσιο Διάκο μετά το γύρισμα και δεν θα έχεις ποτίσει καπνό σε ολόκληρη πυρκαγιά;

Θα μου πεις, τέτοιες υπερπαραγωγές θέλουν και ανάλογα μπάτζετ. Σκέψου όμως, ότι θα τα βγάλει τα λεφτά του από τα εισιτήρια. Γιατί όταν διαδοθεί το μέγεθος της δράσης, σε συνδυασμό με την ποιότητά της, αυτόματα θα αυξηθεί και το κοινό της. Δεν θα την παρακολουθούν κάθε χρόνο τα ίδια πρόσωπα που εκπροσωπούν υπηρεσίες, δήμους και περιφέρειες, αλλά και απλός κόσμος που πρέπει να γνωρίζει ότι η Πυροσβεστική υπηρεσία σε συνεργασία με άλλους φορείς του νησιού μπορεί να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις και να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.

Παράπονο βέβαια δεν έχουμε, γιατί και φέτος η συμμετοχή κινήθηκε σε ικανοποιητικά επίπεδα με την προεκλογική περίοδο να στέκεται πολύτιμος σύμμαχος. Γιατί αν δε στριμωχτεί πίσω από την προστατευτική κορδέλα ο υποψήφιος δήμαρχος ή δημοτικός σύμβουλος, ποιος θα το κάνει; Η κυρα-Μαρουσώ για να δει με ποιον τρόπο θα σβήσει το φαγητό που της άρπαξε στην κατσαρόλα; Στο κάτω κάτω, της κάνουμε δώρο μία καινούρια κατσαρόλα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να στερήσει τη θέση από κάποιον που έχει πραγματικά την ανάγκη να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, για να βεβαιωθεί πρώτον ότι όλα λειτουργούν άψογα και δεύτερον πως το φωτογραφικό άλμπουμ του στο facebook θα εμπλουτιστεί με νέες καταχωρήσεις.

Κανείς δε θα βρεθεί να παρεξηγήσει τις προθέσεις του ή να ταυτίσει την παρουσία του με πολιτική εκστρατεία. Προς Θεού. Ποιος τα κάνει αυτά, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για δράσεις που αφορούν στην ενημέρωση της κοινωνίας πάνω σε σημαντικά θέματα, όπως η αντιμετώπιση μιας πυρκαγιάς; Αυτά τα ζητήματα απαιτούν διακριτικότητα και σεμνότητα, στοιχεία που θα πρέπει να χαρακτηρίζουν όχι μόνο τους θεατές, αλλά και τους άμεσα εμπλεκόμενους.

Όταν ο υπάλληλος μιας υπηρεσίας επιτελεί ένα έργο - ακόμα και βάσει σεναρίου - είναι τουλάχιστον προκλητικό να ζητά από εκπρόσωπο κάποιου μέσου, κοντινές φωτογραφίες για να μπουν σε περίοπτη θέση στην ηλεκτρονική σελίδα του. Είναι επίσης άκομψο, αυτή η στιχομυθία να γίνεται τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη η άσκηση της υπηρεσίας του και μάλιστα μπροστά σε δημοσιογράφους άλλων μέσων, οι οποίοι δεν έχουν κανέναν λόγο να προβάλουν συγκεκριμένα πρόσωπα. Επιπλέον, το γεγονός ότι ένας υπάλληλος, που τυγχάνει να είναι και υποψήφιος στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, εκμεταλλεύεται την υπηρεσία του για τη δική του προβολή, αυτό εκτός των άλλων είναι και αντιδεοντολογικό.

Κανείς δεν απαγόρευσε σε κανέναν να παρευρεθεί σε μία εκδήλωση, σε μία συναυλία, σε μία ομιλία. Αλλά το να χρησιμοποιεί τη δουλειά του σε συνεργασία με φίλους, που έχουν τα ίδια συμφέροντα, αποτελεί ένα τεράστιο φάουλ. Από κει και πέρα, καλό θα ήταν, δράσεις όπως αυτές να γίνονται με μεγαλύτερη συχνότητα , με στόχο να διδάξουν ότι πέρα από ετοιμότητα, ταχύτητα και σθένος, οι υπάλληλοι θα πρέπει να επιδεικνύουν και το ανάλογο ήθος.