Στην πασχαλινή μου τη χαρά, σούβλισα έναν κόκορα

Δεν σε καταλαβαίνω. Αν οι μοναχοί στον Μεσαίωνα “βάφτιζαν” το κρέας-ψάρι για να αρτυθούν απροκάλυπτα σε περίοδο νηστείας, εσύ γιατί να μη μπορείς να βαφτίσεις τον πετεινό-αρνάκι; Μήπως θα σου ζητήσει το λόγο η Πανελλήνια Ένωση Κτηνοτρόφων; Αν προτιμάς, φώναζέ τον και Πόπη απ' τη γιαγιά του την Καλλιόπη. Δεν θα προσβληθεί. Ούτε το -προσωρινά- ζωντανό, ούτε κανείς άλλος.

Εξάλλου, όλοι ασχολούνται με τα δικά τους βαφτίσια. Άλλος βαφτίζει το παστέλι-τούρτα μπλακ φόρεστ, άλλος το διήμερο στη Λούτσα-διακοπές στις Μαλδίβες και άλλος την καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά, παλάτι του Μπάκιγχαμ.

Μπορεί ως άνθρωπος να λες τα πράγματα με το όνομά τους, όμως η εποχή δεν ευνοεί τους ρεαλιστές. Κι αν συνεχίσεις να πηγαίνεις με το σταυρό στο χέρι, στο τέλος θα βρεθείς καρφωμένος επάνω του. Δεν έχεις διδαχθεί τίποτα απ' το Θείο δράμα; Τσάμπα λιώνει τις κασέτες του ο Αnt1; Τσάμπα γανιάζει ο Γαϊτάνος; Τσάμπα καίει η λάμπα για να σου διαβάζω την Καινή Διαθήκη; Άφησε τη φαντασία σου να οργιάσει και για να εξιλεωθείς, κάνε στο σπίτι σου μία επανάληψη του τροπαρίου της Κασσιανής.

Μόνο σταμάτα να είσαι απαισιόδοξος. Θεωρείς ότι είναι δύσκολο να πείσεις κάποιον πως ο κόκορας βελάζει; Εδώ, τόσοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι ξέρουν από πολιτική. Εσύ θα αποτύχεις; Καταρχάς, ό,τι δηλώσεις είσαι. Δηλώνεις απόφοιτος μιας σχολής, στην οποία έχεις περάσει μόνο το μάθημα της καφετέριας; Είσαι απόφοιτος. Δηλώνεις διευθυντής ενός τμήματος, το οποίο δεν υπάρχει πουθενά γραμμένο; Είσαι διευθυντής. Δηλώνεις στο τελωνείο ότι είσαι ερωτευμένη κι ότι φεύγεις να σωθείς; Άντε και καλό ταξίδι. Στο κάτω κάτω, πήγαινε μια υπεύθυνη δήλωση του κόκορα, με την οποία θα φαίνεται ότι συναινεί να τον αλλαξοπιστήσεις. Αφού πλέον κανείς δε δύναται να τηρήσει τα έθιμα κατά γράμμα, ποιος θα σου απαγορέψει να συμπεριφερθείς στο πετεινάρι σαν να είναι μηρυκαστικό; Η κόμισσα της Κέρκυρας;

Όσο η οικονομική κρίση κάνει πρωταθλητισμό στο “εκατοστάρι”, εκείνοι που βιώνουν στο πετσί τους την εβδομάδα των Παθών επί 25 φορές το χρόνο, αυξάνονται ολοένα και περισσότερο. Ωστόσο, δε χάνουν το κέφι τους, αλλά βρίσκουν εναλλακτικούς τρόπους για ένα πρωτότυπο Πάσχα.

Όταν το σοκολατένιο αυγό μαζί με δώρο κοστίζει οχτώ ευρώ και έχεις στο σπίτι τα μικρά να περιμένουν τα μεσάνυχτα, για να τους το φέρει ο Άγιος Βασίλης, παίρνεις ωραιότατα δύο βραστά αυγά και τα βουτάς στην κουβερτούρα. Έτσι, με έναν σμπάρο, δυο τρυγόνια. Και πρωτεΐνη και ενέργεια. Άλλωστε, όλα στο ίδιο στομάχι καταλήγουν.

Το ίδιο έξυπνα, μπορείς να σκεφτείς και με τις λαμπάδες. Παίρνεις ένα κερί παραπάνω το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου από την εκκλησία, όπου θα πας για να μεταλάβεις και να μαζέψεις λεμονόφυλλα για τα συρτάρια σου, πιάνεις ένα αρκουδάκι από τον καναπέ, το δένεις πάνω και έτοιμη για το Άγιο Φως. Ούτε περιττά έξοδα, ούτε πολλά λόγια.

Μην ξεχνάμε πως το νόημα της Μεγάλης Εβδομάδας θεωρητικά είναι βαθύτερο και δεν περιορίζεται στις τρακατρούκες που θα ρίξουμε, στα αυγά που θα σπάσουμε και στο κοκορέτσι που θα καταναλώσουμε. Η Μεγάλη Εβδομάδα αποτελεί πηγή ανανέωσης και ψυχικής καθάρσεως για τους χριστιανούς, οι οποίοι μετέχοντες στις ιερές ακολουθίες των ημερών αυτών βιώνουν το μυστήριο της λυτρώσεως του ανθρώπινου γένους και του καθενός μας. Με τη μόνη διαφορά ότι το Θείο δράμα κορυφώνεται και ολοκληρώνεται μέσα σε έξι μέρες, ενώ το δράμα που βιώνει πολύς κόσμος σε προσωπικό επίπεδο δεν ρίχνει τόσο γρήγορα αυλαία.

Οι περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις, οι καθυστερήσεις στην καταβολή των δεδουλευμένων, τα κρατημένα στο συρτάρι δώρα των Χριστουγέννων ή του Πάσχα, καθώς και πολλές παρόμοιες τάσεις της εποχής επιβάλλουν, όχι μόνο να σουβλίσουμε άλλο ζώο αντί του δημοφιλούς κατσικιού, αλλά να στραφούμε και σε τελείως διαφορετικές λύσεις, όπως για παράδειγμα τα ψητά λαχανικά. Γιατί, τι καλύτερο από ένα κουνουπίδι στη σούβλα, μαζί με ξεροψημένα μανιτάρια και μια εσάνς τριμμένης παρμεζάνας, για περισσότερη νοστιμιά...!

Πόσες φορές άραγε δεν έχει ζηλέψει ένας πατέρας, που δεν μπορεί να προσφέρει στην οικογένειά του το πασχαλινό τραπέζι της “Κυριακής στο χωριό”, τη θέση του Χριστού στον λόφο του Γολγοθά... Πόσες φορές δεν έχει σκύψει το κεφάλι και δεν έχει απολογηθεί για την κατάσταση στην οποία τους οδήγησαν άλλοι που κρατούν την εξουσία στα χέρια τους, παίζοντας μπιλιάρδο στις πλάτες τους... Πόσες φορές δεν έχει βρεθεί στην ανάγκη να ζητήσει τη συνδρομή φίλων και γνωστών, προκειμένου να εξασφαλίσει στην οικογένειά του τα βασικά... Και τέλος, πόσες φορές δεν έχει προσευχηθεί για τη δική του λύτρωση, χωρίς ατμόσφαιρα ευλάβειας και ιερής κατάνυξης ή τη συμμετοχή πλήθους κόσμου που θα τον ραίνει με ροδοπέταλα και “Μυρτώ”...

Μέχρι όμως να έρθει η πολυπόθητη εκείνη στιγμή είναι αδύνατον να δαμάσει το στομάχι του. Και Ανάσταση χωρίς μια γυροβολιά στη σούβλα, είναι σαν μελίσσι χωρίς μέλισσες. Γι' αυτό, βάλε τα κάρβουνα να καίνε, όσο εγώ κλέβω τον κόκορα από το κοντινότερο κοτέτσι και ετοιμάσου για μοναδικές πασχαλινές εμπειρίες που δεν έχεις ξαναζήσει.

Άντε βρε και του χρόνου!