Το σκαμπίλι... πηγαίνει σύννεφο

Ψίθυροι, θέλουν – κυρίως - το πρόσφατο χρονικό διάστημα “μώλωπες” να έχουν “πλημμυρίσει” κάθε επιφάνεια της πλάτης και των προσώπων των Συριανών, σε τέτοιο βαθμό που η πλειοψηφία εξ αυτών να αισθάνεται έναν τεράστιο φόβο για... ανεξήγητους λόγους.

Ο “κίνδυνος”ελλοχεύει παντού και οι Συριανοί έχουν ξεκινήσει να περπατούν τοίχο – τοίχο εξασκώντας την όρασή τους καθημερινά και αδιαλείπτως, προκειμένου να αποφύγουν το... σκαμπίλι! Η κινούμενη “απειλή”, όπως πολλοί υποστηρίζουν, μπορεί να σε συναντήσει με ραντεβού ή χωρίς ραντεβού, τυχαία σε κάποια οδό, ακόμη και στο σούπερ μάρκετ που πραγματοποιείς τις αγορές σου, ενώ σε καμία περίπτωση, δεν μπορείς πλέον να της κρυφτείς ούτε κι όταν - θεωρώντας πως έχεις γλιτώσει από τη μανία του κυνηγητού – βγάζεις με ανακούφιση τα κλειδιά από την τσάντα σου και επιχειρείς να ξεκλειδώσεις την πόρτα προκειμένου να μπεις στο σπίτι σου και να αφήσεις πίσω κάθε έγνοια.

Τι κι αν το νησί, η πρωτεύουσα των Κυκλάδων εθεωρείτο μέχρι πρόσφατα ως ένας από τους ασφαλέστερους τόπους διαμονής κι επισκεψιμότητας με μηδαμινά έως ανύπαρκτα ποσοστά εγκληματικότητας, το “bulling” (ο εκφοβισμός) με ιδιαίτερη μορφή, έχει κάνει απροκάλυπτα την εμφάνισή του, σπέρνοντας τον τρόμο στους κατοίκους οι οποίοι εναγωνίως αναζητούν ξανά την ηρεμία τους! Ο “κίνδυνος”, με επιμέλεια φροντίζει να καθηλώνει τον περαστικό, προκαλώντας του ένταση και ανησυχία και κάνοντάς τον να αναρωτιέται γιατί ξαφνικά τέτοια εκδήλωση “άγριων” και ξένων προς την ανθρώπινη φύση – σύμφωνα με μία θεώρηση – συναισθημάτων...

Ουδείς εκ των κατοίκων πίστευε ότι στη Σύρο θα ερχόταν κάποια εποχή που για να φθάσει κάποιος στον προορισμό του, θα βίωνε τέτοιο “χτυποκάρδι”, θα συναντούσε τόσα εμπόδια, θα έχανε το χρόνο του για έναν άνευ ουσίας χαιρετισμό και η γαλήνη θα ήταν το ζητούμενο ενώ ο “φόβος” η καθημερινότητα. Η προσδοκία ωστόσο για επάνοδο στην αρχική κατάσταση, για επιστροφή δηλαδή στον συριανό Παράδεισο της ανεμελιάς, φουντώνει ολοένα και περισσότερο σε συνάρτηση με την αύξηση του αριθμού των μωλώπων που εισπράττουν οι Συριανοί από 24ωρο σε 24ωρο και όσο πλησιάζει η λυτρωτική ημερομηνία της διεξαγωγής των εκλογών, ημέρα κατά την οποία οι ίδιοι ψίθυροι υποστηρίζουν πως θα μπει τέλος στο φόβο που αισθάνονται από τα αλλεπάλληλα “χτυπήματα”, εναποθέτοντας τις ελπίδες τους σε εκείνη την πολυπόθητη ημερομηνία.

Σύμφωνα με τα πορίσματα των ψιθύρων, οι “μώλωπες” αποτελούν έκφραση της “αγάπης” ορισμένων προσώπων που έχουν ξεκινήσει τον αγώνα δρόμου προεκλογικά, ώστε να μπορέσουν να τερματίσουν και να κόψουν το νήμα των δημοτικών εκλογών. Οι “μώλωπες” εμφανίζονται με πολλές μορφές, αλλά οι συχνότερες είναι εκείνες όπως ένα τεράστιο χαμόγελο από δέκα μέτρα μακριά, το οποίο όσο σε πλησιάζει απειλητικά γίνεται ένα ζουμερό φιλί στο μάγουλο και μία αποπνικτική χειραψία, από την οποία τα χέρια των Συριανών χρειάζονται λίγα λεπτά προκειμένου να επανέλθουν στην αρχική κατάστασή τους. Επιπλέον, μία ακόμη μορφή είναι και το δυνατό “χτύπημα” στην πλάτη, το οποίο φέρει τόση ένταση, σε βαθμό που τείνει να αξιολογηθεί αποτυχημένο, αν ο Συριανός που το εισπράττει δεν παραπατήσει. Σημάδια αναγνώρισης(;), αγάπης(;) και συμπάθειας(;) εκδηλώνονται με κάθε τρόπο και προς κάθε Συριανό ο οποίος θεωρείται ως ένας ακόμη ψηφοφόρος που θα “τολμήσει” την ώρα της κάλπης να ρίξει το ανάλογο απειλητικό “σκαμπίλι” στους πολιτικούς αντιπάλους όσων έχουν κάνει την υποκρισία δεύτερη φύση τους, προσποιούμενοι ότι γνωρίζουν την προσωπική διαδρομή του καθενός και η εκτίμησή τους είναι τόσο βαθιά και ουσιαστική που δεν μπορεί παρά να εκδηλωθεί με τέτοιου είδους... χαιρετισμό! Χαιρετισμό μάλιστα, που θυμίζει το αδέξιο και αναπάντεχο χτύπημα του Γιωργάκη προς τη Μαρία όταν συνυπάρχουν στις τάξεις του νηπιαγωγείου το οποίο μπορεί να προκαλέσει έναν μικρό τραυματισμό, ωστόσο είναι κίνηση ανιδιοτελούς αγάπης από την πλευρά των παιδιών, σε πλήρη αντίθεση με την σκοπιμότητα που “κρύβεται” στο ψεύτικο χαμόγελο κάποιων υποψηφίων.

Οι Συριανοί ψίθυροι ωστόσο, δεν είναι αδαείς. Στον αντίποδα μάλιστα, αντιλαμβάνονται πλήρως τί συμβαίνει και καθώς οι καιροί είναι πλέον δύσκολοι, δεν φαίνονται πεπεισμένοι πως η κατάσταση αλλάζει με έναν “φιλικό” χαιρετισμό, αλλά με σκληρή δουλειά. Όταν δε, οι ψίθυροι βιώνουν στο “πετσί” τους το αδιέξοδο, τότε να είμαστε όλοι βέβαιοι πως γίνεται εύκολα αντιληπτό αυτό που είχε υπογραμμίσει ο Σοβιετικός ηγέτης Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν, πως “Η εντιμότητα στην πολιτική είναι αποτέλεσμα της δύναμης, ενώ η υποκρισία αποτέλεσμα της αδυναμίας”.

ΥΓ.: Ίσως μία αναθεώρηση της στάσης μας απέναντι στον ίδιο τον άνθρωπο που τελικώς είμαστε εμείς, να μην έβλαπτε!