Πίσω από τις λέξεις

Αν δεν διακατέχομαι από μανία καταδίωξης, τότε γιατί βλέπω παντού υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους να με κατατρέχουν σαν δαίμονες; Στο δρόμο, στην καφετέρια, στα μπουζούκια, στο ράφι με τις σοκολάτες, στο διπλανό στασίδι. Πώς να εκμυστηρευτώ στον ψυχολόγο μου “i see local councillors nominees”, όταν δεν ξέρω τι μυστικό μπορεί να κρύβει και ο ίδιος;

Όποια πέτρα και να σηκώσεις, κάποιος θα βρίσκεται από κάτω. Όπως συμβαίνει και με τα παντελόνια πριν απ' το πλύσιμο. Ένα γρήγορο τσεκάρισμα στις τσέπες κάνεις και ένα εικοσαρικάκι το 'χεις βρει. Ναι, αλλά φασούλι το φασούλι, θα σκίσει το σακούλι και μετά πώς θα τα ανταλλάζεις με τον περιπτερά;

Δεν θα ανησυχούσα, αν η διαταραχή μου δεν αποκτούσε ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις. Έχω φτάσει στο σημείο να μου φαίνονται όλοι υποψήφιοι. Από τη γειτόνισσα μέχρι τη γιαγιά μου. Ανοίγω το τάπερ και ψάχνω κάτω από την ομελέτα, μήπως βρω κανένα ψηφοδέλτιο. Παλαιότερα, μπορούσες να υποψιαστείς ποιος έχει κλίση στην πολιτική. Σήμερα όλοι έχουν μπατάρει. Πώς να ξεχωρίσεις ποιος προορίζεται για “σωτήρας” του τόπου και ποιος “παπαγαλίζει” αυτά που ακούει; Ποιος αγωνίζεται για μία θέση στο δήμο και ποιος του κάνει κερκίδα; Ποιος είναι ο νεροκουβαλητής και ποιος δροσίζεται πραγματικά;

Ανάμεσα στους παίκτες και στους οπαδούς, υπάρχει μία λεπτή γραμμή, η οποία τις περισσότερες φορές δεν είναι ευδιάκριτη, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνεις ποιος είναι ο Τζον Κένεντι και ποιος η Τζάκι. Ιδίως, όταν ο ζήλος του φαν κλαμπ ενός υποψηφίου ξεπερνάει ακόμα και τον δικό του. Διαβάζεις ολόκληρα κατεβατά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με παρατηρήσεις, ειρωνείες και αιχμηρά σχόλια για τους τοπικούς άρχοντες και ανατρέχεις στα ψηφοδέλτια των συνδυασμών με τον φόβο ότι σου έχει διαφύγει κάποιο όνομα. Στην πραγματικότητα όμως, εσύ δεν έχεις κάνει κανένα λάθος, απλά κάποιοι έχουν πάρει τον “ρόλο” τους πολύ σοβαρά.

Πώς για παράδειγμα η μάνα θα πάει “εν εξάλλω” στο σχολείο να κάνει τον “γάμο” του φυσικού, επειδή τόλμησε να βάλει 14 στον έλεγχο του παιδιού της; Ομοίως και το οικείο περιβάλλον ενός υποψηφίου θα υπερασπιστεί με σθένος την τιμή και τις θέσεις του, ακόμα κι αν αυτές, δεν τις έχουμε ακούσει ποτέ από το δικό του στόμα. Μήπως και η Βίσση με τη Βανδή μιλούσαν ποτέ για την υποτιθέμενη κόντρα τους; Οι φαν “έβγαζαν το χτικιό” και αυτές πουλούσαν δίσκους.

Γιατί κανένας σταρ δεν εκτίθεται στα φώτα της δημοσιότητας, εάν δεν έχει στο πλευρό του τον κατάλληλο μάνατζερ. Εκείνον που θα τον συμβουλεύσει, θα τον κατευθύνει και θα του δώσει τις σωστές οδηγίες για να γυρίσει μετά μόνος του στο σπίτι. Δεν γεννιούνται όλοι με πολιτική στόφα. Άλλοι είναι προορισμένοι για να βρίσκονται στο προσκήνιο και άλλοι για να συντηρούν τον μύθο τους.

Ασκώντας αντιπολίτευση κατά παραγγελία, το Στέλεχος (manager) προετοιμάζει το έδαφος για να αναδειχθεί ο Ηγέτης (leader) από την αποδοχή των συνανθρώπων του και να καθιερωθεί από την αποτελεσματική άσκηση των καθηκόντων του. Κατ' αυτόν τον τρόπο, ο Ηγέτης αποφεύγει ίντριγκες και προσωπικές επιθέσεις και επικεντρώνεται περισσότερο στους στόχους του. Και παρότι το Στέλεχος συνηθίζει να δίνει εντολές, περιμένοντας να πραγματοποιηθούν, ο Ηγέτης ζητάει και εν τέλει, καταφέρνει να πείθει με τον τρόπο του. Επομένως η εκλογή του αποτελεί ηθική ανταμοιβή για το Στέλεχος, το οποίο έχει πάθει αγκύλωση από τη συνεχή πληκτρολόγηση , την ίδια στιγμή που ο Ηγέτης λέει το “μπράβο” στους συνανθρώπους του.

Το ερώτημα βέβαια είναι για ποιο λόγο δεν δοκιμάζουν την τύχη τους και αυτοί που προτιμούν να βρίσκονται στη σκιά των εν δυνάμει ηγετών; Γιατί δεν αξιοποιούν τις γνώσεις τους και την εμπειρία τους ως χρόνιοι παρατηρητές, προκειμένου να συμβάλουν και οι ίδιοι, χωρίς μεσάζοντες, στην ανάπτυξη του τόπου τους; Από τη στιγμή που έχουν ισχυρό πολιτικό λόγο, είναι κρίμα και άδικο να τον αναλώνουν σε προσωπικές εμμονές, επιθέσεις και προπαγάνδες.

Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν το κεφάλι μας βομβαρδιστεί με περισσότερα ονόματα, αρκεί τα αποτελέσματα των νέων προσθηκών να μην περιοριστούν μόνο στον κρότο που θα προκαλέσουν εντός του εγκεφάλου μας. Ως εκ τούτου, όταν κρατάς στο χέρι σου τη μισή τράπουλα, πώς να θυμηθείς τον κρυμμένο άσσο στο μανίκι σου; Μπερδεύεσαι και ρίχνεις “άλλα ντάλλων”.

Ας μην κάνουμε βιαστικές κινήσεις. Έχουμε ακόμα καιρό μέχρι να πάρουμε τα βουνά και να αναφωνήσουμε, “υποψήφιοι εδώ, υποψήφιοι εκεί, υποψήφιοι παραπέρα. Υποψήφιοι στη γη, στον ουρανό, υποψήφιοι στον αέρα”. Εξάλλου, όλα μέσα στη ζωή είναι. Ποιος είμαι εγώ για να κρίνω; Μήπως είμαι κάποιος;