Τώρα βγήκες από το αυγό(;)

Αναμφισβήτητα σε αυθαίρετα συμπεράσματα για κάποιο σημαντικό γεγονός ουδείς θα επιθυμούσε να οδηγηθεί, διότι ετούτη την κρίσιμη χρονική στιγμή, κάθε άλλο παρά περιθώριο παρερμηνειών χωρά, αναφορικά με στάσεις υποψηφίων σε κάθε επίπεδο της Αυτοδιοίκησης, από όποια ομάδα, κόμμα, παράταξη ή συνδυασμό κι αν προέρχονται.

Η παρατήρηση ωστόσο, ο ασφαλέστερος οδηγός για να εξάγουμε κάποια συμπεράσματα μπορεί να παρέχει σε κάποιον “δόσεις” ασφάλειας ώστε να μιλήσει για συμπεριφορές που αν μη τι άλλο “τραβούν” τα βλέμματα καθώς αποσπούν έντονα επικριτικά σχόλια από την πλευρά των πολιτών και δη, εκείνων που σε δύσκολες εποχές, γνωρίζουν καλά, ότι τους “συμπαραστάτες” δεν τους έχουν δει στο “πλευρό” τους ξανά, ούτε σε απόσταση χιλιομέτρου.

Τώρα βγήκες από το αυγό;

Ξεκινώντας από το γεγονός... γίνεται από πολλούς αντιληπτό πως μόνον ανησυχία και φόβο γεννά στους εργαζομένους μεγάλης βιομηχανικής μονάδας στο νησί η στάση των διοικούντων αυτής – που δεν είναι της παρούσης να κριθεί – η οποία φορτώνει ολοένα και περισσότερο, μήνα με τον μήνα και ημέρα με την ημέρα, οικονομικά βάσανα στους άμεσα εμπλεκόμενους, αφού το να μένει απλήρωτος ένας εργαζόμενος σημαίνει αυτόματα πως έρχεται αντιμέτωπος με το βουνό των ακάλυπτων υποχρεώσεών του. Όταν δε, σου μιλούν οι ίδιοι και παρατηρείς την κραυγαλέα αγωνία τους να αποτυπώνεται σε κάθε κίνηση των τρεμάμενων χεριών τους και σε κάθε χιλιοστό του ταλαιπωρημένου προσώπου τους, τότε το ελάχιστο που μπορείς να κάνεις είναι να δείξεις έμπρακτα τουλάχιστον το σεβασμό σου! Τρόπος; Υπάρχει! Η διακριτικότητα!

Τώρα βγήκες από το αυγό;

Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις και με τις κινητοποιήσεις τους να είναι επαναλαμβανόμενες, σε έναν καλό παρατηρητή, ο εκνευρισμός δεν αργεί να κάνει την εμφάνισή του. Υποψήφιοι από όλους τους χώρους την τελευταία εβδομάδα “χτυπούν” και “ξαναχτυπούν” στο... πλευρό των εργαζομένων, κυρίως τις στιγμές που γνωρίζουν ότι θα είναι κάμερες και φωτογραφικές μηχανές προκειμένου να κερδίσουν μία θέση στον Τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό. Κι αυτό, όχι μόνο αυθαίρετο συμπέρασμα δεν είναι καθώς το ομολογούν εκείνοι που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα, αλλά το επιβεβαιώνει και η μνήμη, που ανατρέχοντας στο παρελθόν και συγκεκριμένα στο πρόσφατο παρελθόν της τελευταίας θητείας που διανύουμε, οι ίδιοι αυτοδιοικητικοί, σε αντίστοιχα καλέσματα εργαζομένων από όλους τους κλάδους, οι οποίοι διεκδικούσαν τα αιτήματά τους, όχι μόνο δεν παρέστησαν έστω στις ομιλίες των συγκεντρώσεών τους, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί και να αδιαφόρησαν τελείως.

Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Μία απόλυτη θέση θα είχε κίνδυνο να δεχθεί ανελέητα “χτυπήματα” καθώς δεν θα ήταν φρόνιμο να μην αναφερθεί πως από το σύνολο εκείνων που βροντοφωνάζουν πως υπερασπίζονται το δίκαιο των εργαζομένων κι εμφανίστηκαν δίπλα τους στο παρά πέντε ή πιο εύστοχα στο και πέντε των ραγδαίων εξελίξεων και μάλιστα προεκλογικά, υπάρχουν κι εκείνοι – μία μικρή μειοψηφία - που αθόρυβα στέκονται διαχρονικά κοντά τους λόγω ιδεολογικών πεποιθήσεων αλλά κι εκείνοι που νεοεισερχόμενοι στην Αυτοδιοίκηση και λαμβάνοντας υπόψιν τις πράξεις και την προσφορά τους όσον αφορά σε ευαίσθητα κοινωνικά θέματα, αποδεικνύουν πως – μπορεί να είναι λίγοι στον αριθμό – ωστόσο είναι έμπρακτα συμπαραστάτες της αγωνίας τους.

Αν πράγματι κάποιος θέλει να εκφράσει τα αισθήματα συμπάθειας προς μία κοινωνική ομάδα που βιώνει τις δυσκολότερες ίσως ώρες στον εργασιακό τομέα της και επιθυμεί να αποδείξει πως συμπάσχει, τότε υπάρχουν πολλοί τρόποι. Κι ένα ενδεικτικό γεγονός άξιο λόγου είναι πως κατά τη διάρκεια της προχθεσινής πορείας, γνωστός επιχειρηματίας στον πεζόδρομο της Πρωτοπαπαδάκη συνέβαλε με τον δικό του τρόπο, μοιράζοντας μπουκάλια με νερό στους διαμαρτυρόμενους που είχαν διανύσει ήδη ένα μεγάλο μέρος της πόλης πραγματοποιώντας την πορεία τους.

Είναι λοιπόν τοις πάσι γνωστό ότι ένα νόμισμα πάντοτε θα έχει δύο όψεις και θα υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να το χρησιμοποιήσεις, αξιοποιήσεις, επενδύσεις, σπαταλήσεις ή να το φυλάξεις. Σε κρίσιμες χρονικές στιγμές όμως, ιστορικά αποδεικνύεται πως με το πέρασμα του χρόνου ο χαμένος είναι εκείνος που χωρίς ντροπή “καπηλεύεται” τη θλίψη πολιτών για πρόσκαιρο - καθώς φαίνεται - ψηφοθηρικό όφελος.

Κι όσοι πράττουν με αυτόν τον τρόπο, θα πρέπει να είναι βέβαιοι πως οι πολίτες του νησιού υποψιασμένοι είναι και θα συνεχίσουν να είναι σχετικά με τέτοιου είδους συμπεριφορές, καθώς οι ίδιοι έσκασαν νωρίς από το αυγό... Το ερώτημα ωστόσο είναι ένα! Εσύ που ζητάς την ψήφο, τώρα βγήκες από το αυγό;