Ναρκισσισμός της εποχής

Ας μην το αρνηθούμε! Άλλωστε δεν είμαστε οι μόνοι που το έχουμε κάνει! Ας το παραδεχθούμε! Όλοι έχουμε μείνει άφωνοι κάποια στιγμή! Η συντριπτική πλειοψηφία από εμάς έχουμε σιγοψιθυρίσει “φτου σου κούκλα – κούκλε μου”! Ας μη ντραπούμε για μία στιγμή στη ζωή μας να το αποκαλύψουμε και μιλώντας με περίσσευμα ειλικρίνειας να φωνάξουμε ότι, ναι! Μας έχουμε θαυμάσει κάποια στιγμή στον καθρέπτη!

Ας τολμήσουμε να είμαστε ο εαυτός μας και τη στιγμή που βιαστικοί περνάμε με γοργό βήμα από μπροστά του και μία φευγαλέα εικόνα μας εντυπώνεται στο μυαλό μέσω των οπτικών μας νεύρων που κατάφεραν και την “απαθανάτισαν”, ας έχουμε την “πυγμή” να υποστηρίξουμε ότι πράγματι, κάναμε δύο βήματα πίσω, σταθήκαμε μπροστά στον καθρέπτη και χαμογελάσαμε στο είδωλό μας!

Ως εδώ... ως αυτό το σημείο, θα έλεγε κανείς πως όλα βαίνουν καλώς. Η αρμονική συνύπαρξη με τον εαυτό μας, αναμφισβήτητα βοηθά τόσο εμάς, όσο και το κοινωνικό σύνολο. Να κοντοσταθεί κάποιος στον καθρέπτη για μία στιγμή και να πει έναν καλό λόγο στον εαυτό του - ακόμη κι αν αυτό το πράξει ως τονωτική ένεση στην ψυχολογία του – είναι απόλυτα θεμιτό. Αρκεί να προσφέρει(!) και να χαμογελά(!) στο συνάνθρωπό του, με τη στάση ζωής που διατηρεί!

Το πρόβλημα όμως αρχίζει να εντοπίζεται στην κοινωνία από την παραμονή κάποιων στον καθρέπτη καθημερινά και μάλιστα καθ΄ όλη τη διάρκεια του 24ωρου, ενώ αυτό εντείνεται όταν τα πρόσωπα αυτά έχουν – δικαιωματικά ή μη – θέση στο δημόσιο βίο. Τηλεπαράθυρα και παρεμβάσεις για το θεαθήναι, συνθέτουν μία κουραστική καθημερινότητα, η οποία έρχεται να προστεθεί στο ήδη βεβαρυμένο ωράριό μας, το οποίο μοιάζει να μην αλλάζει όσοι ανασχηματισμοί κι αν γίνουν, όσες εκλογές κι αν διεξαχθούν αφού μερικά πρόσωπα παραμένουν στο προσκήνιο ακόμη κι αν απλά αλλάξουν... πλευρό ενώ έρχονται και νέα, κάποια από τα οποία θυμίζουν όμως... εκείνα από τα παλιά!

Ότι ζούμε σε μία εποχή γενικότερης παρακμής του οικονομικού συστήματος και των κοινωνικών αξιών είναι κάτι γνωστό. Μπορεί αυτό μάλιστα να είναι εχθρός της ίδιας της ζωής μας, είναι όμως ορατός! Αντιληπτός! Τον γνωρίζουμε! Κατ΄ επέκταση, αν υπάρχει θέληση και δράση έχουμε τη δυνατότητα έστω να τον αντιμετωπίσουμε, αν δεν καταφέρουμε τελικά να τον νικήσουμε! Το πιο επικίνδυνο “σημείο” της εποχής μας όμως, δεν είναι τίποτε άλλο από τους ανθρώπους που ζουν μέσα από την προβολή αλλά και για την προβολή! Ζούμε άλλωστε στην εποχή της εικόνας! Σήμερα, ό,τι δείξεις, είσαι...

Οι αρχηγοί που καλούνται να σχηματίσουν τη νέα ομάδα διοίκησης κι εξουσίας, χωρίς δεύτερη σκέψη έχουν ένα δύσκολο έργο! Όταν στόχος σου είναι για παράδειγμα, να ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσίες ή να πουλήσεις δημόσιο πλούτο, τότε είναι λεπτές οι ισορροπίες που θα πρέπει να κρατήσεις σε επίπεδο... εικόνας! Αφενός θα πρέπει να υπηρετήσεις τον σκοπό σου και να τηρήσεις τις υποσχέσεις και τις συμφωνίες σου και αφετέρου γι αυτόν τον άχαρο και όχι μόνο... ρόλο, θα πρέπει να επιλέξεις ποιος θα είναι το καλύτερο πιόνι σου που θα διεκπεραιώσει άριστα το “έργο” σου(!) και προσοχή... χωρίς να το καταλαβαίνει! Ακόμη κι αν αυτό χρειαστεί να το “πληρώσεις” εσύ ο ίδιος αλλά και η ομάδα σου με ψευτοκραυγές στα τηλεπαράθυρα και μπροστά στον φακό μίας κάμερας και οι πολίτες με μία ακόμη χαμένη εποχή ψευτοαντιδράσεων και ψευτοαντιπαραθέσεων, θα το πράξεις για να είσαι συνεπής!

Και γνωρίζεις πως σίγουρα απαιτεί διπλωματική ικανότητα και ταλέντο να επιλέξεις τους “κατάλληλους” ανθρώπους, στις κατάλληλες θέσεις, αφού ακόμη κι αν αυτούς τους έχεις στο πλευρό σου για να αναδειχθείς και να διατηρηθείς στην εξουσία αντιλαμβανόμενος ότι επί της ουσίας δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε, γνωρίζεις ότι περί άλλων θα χρειαστεί να τυρβάζεις όταν θα κάνουν τη δουλειά σου, αρκεί ως αντάλλαγμα, να μπορούν να θαυμάζουν το πρόσωπό τους στο φακό, επιβεβαιώνοντας ότι ο ναρκισσισμός είναι χαρακτηριστικό στοιχείο της εποχής της παρακμής, την οποία μάλλον, μοιάζεις κι εσύ - ο σιωπών - να συντηρείς!