Το μοιρολόγι της πάπιας

Θα στις κάψω τις βιντεοκασέτες με το “Baywatch”, γιατί παίρνουν τα μυαλά σου αέρα και περιμένεις μετά να δεις στη Βάρη τον Μιτς Μπιουκάναν. Αν θέλεις σώνει και ντε κάποιον που να ρουφάει την κοιλιά του, ενημέρωσέ με έγκαιρα για να 'χω άδειο στόμα. Αλλά μην κάνεις όνειρα τρελά, γιατί εδώ δεν είμαστε Καλιφόρνια με εκατό ναυαγοσώστες. Εμείς επικαλούμαστε κάθε χρόνο τα πνεύματα των επιβατών του Τιτανικού, μήπως και μας βρουν με το ζόρι έναν διμηνίτη.

Όπως καταλαβαίνεις, η σύμβαση του δικού μας ναυαγοσώστη θα λήξει πιο γρήγορα από το παριζάκι που έχεις στο ψυγείο σου. Αν έχεις σκοπό να επισκεφτείς τον πάτο της θάλασσας, φρόντισε να το κάνεις μέχρι τις 24 Σεπτεμβρίου, διαφορετικά θα το μάθουμε από το μοιρολόγι της πάπιας που θα σε βρει ξεβρασμένο στο Αχλάδι.

Προσπάθησε να επανέλθεις στον δικό μας πλανήτη και να μην έχεις ψευδαισθήσεις. Αυτά τα στρογγυλά που επιπλέουν λίγα μέτρα πιο μέσα, δεν είναι το μπούστο της Πάμελα Άντερσον, αλλά σημαδούρες για να μη βρεθείς τετ-α-τετ με την τράτα μας την κουρελού, την χιλιομπαλωμένη. Μην έχεις στο μυαλό σου τις θεαματικές διασώσεις με τη δραματική μουσική υπόκρουση και τον ναυαγοσώστη με τους γραμμωμένους κοιλιακούς και το σμιλεμένο σώμα. Εδώ, ακόμα και ο Μιτς θα έπινε αραχτός την φραπεδιά του επάνω στον πύργο, υπό τους ήχους του “θέλω να σε πιω, mojito baby, σαν γλυκό ποτό, mojito baby”.

Αυτό δε σημαίνει ότι δεν αντιλαμβανόμαστε τη σοβαρότητα της κατάστασης. Κάθε άλλο. Πνίγεται ένας άνθρωπος στην τάδε παραλία; Τοποθετούμε αμέσως ναυαγοσώστη... σε κάποια άλλη. Δεν είναι παιχνίδι, αλλά ένας πιο διασκεδαστικός τρόπος να ανταποκρίνεται κανείς στις υποχρεώσεις του, ακόμα και αν έπρεπε να το είχε κάνει πολύ νωρίτερα, δεδομένου ότι “των φρονίμων τα παιδιά πριν πνιγούν, βάζουν μπρατσάκια”.

Υπενθυμίζεται ότι η παρουσία ναυαγοσώστη στη Βάρη κρίνεται επιβεβλημένη για την πρόσβαση των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Χωρίς αυτή, δεν μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή το ειδικό σύστημα προσβασιμότητας. Τα τελευταία χρόνια είχαμε συνηθίσει την πρόσληψη ναυαγοσώστη για τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο. Ωστόσο, φέτος για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα και προβλήματα όρασης το καλοκαίρι μπήκε στον “πάγο”, με σκοπό να διατηρηθεί μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου. Πράγμα που σημαίνει, ότι μέχρι την Πέμπτη 24 Ιουλίου, οι άνθρωποι αυτοί έκαναν ωραιότατα μακροβούτια στη μπανιέρα του σπιτιού τους, μέχρι ο Θεός να στείλει ουρανοκατέβατο έναν άνθρωπο για την επίβλεψη της παραλίας.

Σήμερα είναι πιο εύκολο να βρεις υποψήφιο για mister Ελλάς, παρά για ναυαγοσώστη. Αν η δουλειά αυτή απαιτούσε μόνο μύες και χαμόγελο της crest, τότε δεν θα ξέραμε σε ποιον θα πρωτοφορούσαμε το κόκκινο μαγιό. Όπου και να κοιτάξεις, βλέπεις μελλοντικούς γαμπρούς με έφεση στην τέχνη του κλαρίνου. Κοντεύω να πνιγώ, αλλά από τα γέλια.

Για εκείνους όμως, που χρειάζονται πραγματική βοήθεια απαιτείται κάποιος με εξειδικευμένη γνώση και εκπαίδευση που θα κάνει πολλά περισσότερα από ένα απλό φιλί της ζωής. Αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται εκεί όχι για εσένα, που ετοιμάζεσαι να του τραγουδήσεις “σφίξε με και ενωμένα τα χείλη ας μένουν”, αλλά για αυτούς που δεν μπέρδεψαν την παραλία με το “Χρυσό Κουφέτο”. Ο ναυαγοσωστικός πύργος δεν είναι ούτε εικαστικό δρώμενο, ούτε χώρος για γνωριμίες. Πολλοί δεν κατανοούν τη σημασία του, γιατί οι ανάγκες δεν είναι το ίδιο επιτακτικές με άλλες πολυπληθείς παραλίες.

Στους πύργους του “Baywatch” οι ναυαγοσώστες μπορούσαν να αράξουν, να αλλάξουν, να φτιάξουν ακόμα και τον καφέ τους. Στους δικούς μας, χωρούν ίσα ίσα να κάτσουν και να αγναντέψουν το πέλαγος από τις 10:30 έως τις 17:10, γιατί από τις πέντε και έντεκα η παραλία σταματά να δέχεται κόσμο. Οι λουόμενοι βγαίνουν από τη θάλασσα και περιορίζονται μόνο στην άμμο. Παίζουν ρακέτες, παίζουν βόλεϊ, κάνουν ηλιοθεραπεία, σκάβουν τρύπες και θάβουν τα κόκαλα τους, αλλά σε καμία περίπτωση, δεν πλησιάζουν το νερό. Από τη στιγμή που ο ναυαγοσώστης έχει σχολάσει, η θάλασσα είναι νεκρή ζώνη. Αν προσπαθήσεις να την ακουμπήσεις έστω με το μικρό σου δαχτυλάκι, τότε θα ενεργοποιηθούν αυτομάτως οι σειρήνες της αστυνομίας, της πυροσβεστικής, του λιμενικού και του φεστιβάλ Αιγαίου και σε κλάσματα δευτερολέπτου η παραλία θα γεμίσει με ένστολους, που θα έρθουν να σε μαζέψουν, πρώτον γιατί παρενοχλείς το ναυαγοσώστη εν ώρα εργασίας και δεύτερον γιατί είσαι ενοχλητικός γενικότερα.

Συνεπώς, δεν ξέρω τι να κάνω. Να χαρώ που έστω και μία παραλία του νησιού κατάφερε μετά κόπων και βασάνων να εξασφαλίσει ναυαγοσώστη για την ασφάλεια των λουόμενων και κυρίως των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες ή να αγχωθώ με το σύστημα “ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε”;

Δεν ξέρω αν η εύρεση ενός ναυαγοσώστη είναι πράγματι σαν να ψάχνεις ψύλλο στ' άχυρα, αλλά τολμώ να πω πως η νοοτροπία της τελευταίας στιγμής μαζί με την επιδερμική αντιμετώπιση των εκάστοτε προβλημάτων, προκαλούν ένα “πνίξιμο”, πολύ χειρότερο από μία αντίστοιχη τραγωδία στη θάλασσα. Γι' αυτό κι εγώ θα βάλω από τώρα την πάπια μου να κλαίει, για παν ενδεχόμενο.