Αδιαφορία, "θυμός" και υποκριτική τέχνη

Κάποιες φορές γεννά θλίψη η διαπίστωση αλλά παράλληλα και το ερώτημα πώς γίνεται ένας άνθρωπος που έχει παντρευτεί με την εξουσία εδώ και πολλά χρόνια να έχει χάσει τουλάχιστον στην τελευταία θητεία τον έελεγχο της παράταξής του;

Το περιεχόμενο της στήλης, δε θα μπορούσε να αφορά σε κάτι διαφορετικό από τη ματαίωση των δύο προγραμματισμένων συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου με πλήθος σημαντικών θεμάτων να μένουν στον αέρα και μία τεράστια δόση απάθειας να πλανάται σαν το “φάντασμα” επάνω από το νησί... Απάθεια για το παρόν αλλά και το μέλλον του τόπου. Ενός τόπου που έχει περιέλθει σε κατάσταση πλήρους μαρασμού και οι ευθύνες βαραίνουν σε διαφορετικό βαθμό συγκεκριμένα πρόσωπα ανάλογα με τη θέση τους.

Προκαλεί τουλάχιστον δυσμενή σχόλια η μη προσέλευση των εκλεγμένων δημοτικών συμβούλων σε μία από τις τελευταίες συνεδριάσεις με αποκορύφωμα αυτών των σχολίων, να αποτελεί η διαπίστωση πως το τελευταίο χρονικό διάστημα, οι ίδιοι φαίνεται να “ανταποκρίνονται” και να ανταποδίδουν “έργο” στην ψήφο των δημοτών που τους εξέλεξαν, με την απροκάλυπτη επίδειξη έπαρσης και αδιαφορίας ως προς τα φλέγοντα και επείγοντα ζητήματα της Σύρου.

Ωστόσο, η ανωτέρω προσέγγιση που είναι απόρροια απλά μίας επιδερμικής αρχικά παρατήρησης, μπορεί να γεννά με μία πιο ουσιαστική προσέγγιση, θυμό, καθώς κάποιοι μάλλον προτιμούν την καλοκαιρινή βόλτα στη θάλασσα. Ταυτόχρονα, αυτή η κατάσταση έρχεται να αναδείξει την αδυναμία ελέγχου της ομάδας, αλλά πολύ περισσότερο συνεργασίας και επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους που υποτίθεται πως συμπορεύθηκαν για να γράψουν κάποιες ακόμη σελίδες στην ιστορία του νησιού.

Κι έτσι, προκαλεί ακόμη μεγαλύτερο θυμό το γεγονός πως η εμπιστοσύνη των πολιτών πετάχθηκε στον κάλαθο των αχρήστων, αφού εκ του αποτελέσματος απεδείχθη, ότι επί χρόνια τώρα παραμένουν άλυτα πολλά προβλήματα που μπορεί να δυσκολεύουν την καθημερινότητά τους, ωστόσο μεγαλύτερη σημασία έχει πως “πλέκουν” επιμελώς μία αρνητική εικόνα για την πρωτεύουσα των Κυκλάδων σε επίπεδο ανάπτυξης Τουρισμού.

Και το θερμόμετρο ανεβαίνει με την αγανάκτηση να πλησιάζει στα όρια της αντοχής καθώς... αυτός ο ειλικρινής(:) θυμός φαίνεται να “γεννάται” και σε πρόσωπα – κλειδιά που μάλλον άφησαν πρόωρα από τον έλεγχό τους την αδιάφορη συμπεριφορά των συμβούλων για την Αυτοδιοίκηση, μετρώντας πλέον ό,τι έμεινε όρθιο, τολμώντας μάλιστα να χαρακτηρίζουν εξευτελιστικό το γεγονός της άδειας αίθουσας του δημοτικού συμβουλίου, αποτέλεσμα που αγνοούν(;) πως οι ίδιοι καλλιέργησαν...

Εξοργιστικότερο όλων δε, είναι η έκφραση του υποκριτικού ταλέντου – που όπως έχει γραφεί ξανά – υπάρχει άφθονο σε πολλούς αιρετούς, προκειμένου να καλυφθούν όλα τα λάθη, οι παραλείψεις αλλά και οι άστοχες ενέργειες που οδήγησαν τους απόντες αιρετούς στο να επιλέγουν την αδράνεια και την αδιαφορία από τη συμμετοχή. Λίγο πριν τη δύση της θητείας αλλά και τον αποχαιρετισμό από τα κοινά, όποιος άφησε να διαλύσει η ουσία της διαλογικής συζήτησης ανάμεσα στα μέλη – μειοψηφίας αλλά και πλειοψηφίας – φέρει και το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης για τη μη παραγωγή έργου στο νησί. Φέρει την ευθύνη για μία χαμένη θητεία.

Και όψιμα, σε μία προσπάθεια αποποίησης ευθυνών, δεν μπορεί κάποιος που φταίει(!) για το αποτέλεσμα, να εξαπολύει πυρά προς όσους όφειλε να εμπνεύσει, να καθοδηγήσει και να συμπορευθεί μέχρι την τελευταία ημέρα της θητείας, στηλιτεύοντας την αδιάφορη, αγενή και ανεύθυνη στάση τους, ζητώντας μάλιστα μέσα από έναν σύντομο μονόλογο ακόμη και την παραίτησή τους και λέγοντας χαρακτηριστικά πως “υπάρχουν ακόμη περιθώρια”.

Και δεν αρκούν όλα αυτά, αλλά φουντώνει ακόμη περισσότερο αυτό το ήδη ηχηρό συναίσθημα του θυμού, την ίδια στιγμή που πραγματοποιείται αναφορά σε γειτονικό νησί, όπου ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου έφερε προ των ευθυνών τους όλους όσοι αγνοούνται κυριολεκτικά από τις συνεδριάσεις εδώ και αρκετούς μήνες. Στην περίπτωσή μας και αν δεχθούμε έστω και την ύπαρξη στοιχειώδους ενδιαφέροντος, γιατί δεν υπήρξε κάτι ανάλογο; Ή μήπως δεν υπάρχουν σύμβουλοι που δεν έχουν κυριολεκτικά συμπληρώσει τη θητεία τους, πριν καν αυτή φθάσει στα μισά της και έχουν να δώσουν το “παρών” σε αμέτρητες συνεδριάσεις...

Αν επιχειρούσε εν τέλει κάποιος να εξάγει ένα ασφαλές συμπέρασμα για τη διατήρηση ζωντανών των σοβαρών προβλημάτων στο νησί μέχρι σήμερα, τότε αυτό το συμπέρασμα θα χωρούσε σε τέσσερις λέξεις: αδιαφορία, “θυμός” και υποκριτική τέχνη!