Της Καταλήψεως (μεγάλη η χάρη της)

Τους τελευταίες μήνες κατακλυζόμαστε καθημερινά από ειδήσεις σχετικές με την άνευ προηγουμένου εισροή ξένων μαχητών στο Ιράκ και τη Συρία. Οι Τζιχαντιστές κατέλαβαν τη Μοσούλη. Οι Τζιχαντιστές κατέλαβαν το Κομπάνι. Προέλαση Τζιχαντιστών στο Τικρίτ και τη Φαλούτζα. Στα χέρια της ισλαμιστικής οργάνωσης οι πόλεις Ζούμαρ και Τζαλάουλα.

Όταν με ενημέρωσαν για την κατάληψη του 1ου Γυμνασίου Σύρου πανικοβλήθηκα. “Χριστέ μου, τα παιδιά μας είναι όμηροι των εξτρεμιστών”, σκέφτηκα. Ναι, αλλά τη Δευτέρα κατέλαβαν το κοίτασμα φυσικού αερίου του Τζάχαρ. Πότε πρόλαβαν να έρθουν από τη Συρία; Και γιατί επέλεξαν τα Γυμνάσια; Θέλουν να δημιουργήσουν ισλαμικό κράτος στον Ξηρόκαμπο;

Πολύ γρήγορα μου εξήγησαν ότι η κατάληψη τελείται από τους ίδιους τους μαθητές, οι οποίοι εκφράζουν την αντίθεσή τους στο νέο λύκειο και την τράπεζα θεμάτων. Εγώ ηρέμησα, κάποιοι άλλοι όχι. Αφού δεν απειλούμαστε από τους τρομοκράτες, εσείς γιατί χολοσκάτε; “Μα να θέλουν τα νιάνιαρα να καταλάβουν το σχολείο;” άστραψαν και βρόντηξαν. “Ας καταλάβουν πρώτα το νόμο του Κουλόμπ, που πάνε και πατώνουν στις εξετάσεις και μετά σηκώνουν το λάβαρο της επανάστασης. Ο Τσε Γκεβάρα πρώτα έγινε γιατρός και έπειτα αρχηγός των ανταρτών στην Κούβα. Πώς θα ανατρέψεις την πολιτική κατάσταση, αν δεν μπορείς να συντάξεις μία πρόταση”;

Μα, μαντάμ, αν οι μαθητές έπαιζαν στα δάχτυλα το συντακτικό, δεν θα γινόταν λόγος για ελλείψεις και αδυναμίες του εκπαιδευτικού συστήματος. Το γεγονός ότι δε διακρίνετε στις αναφορές τους ξεκάθαρο διεκδικητικό χαρακτήρα, δε σημαίνει ότι έγραψαν στον υπουργό για να τον ρωτήσουν “τι χαμπάρια”. Επιστολή διαμαρτυρίας συνέταξαν, όχι λίστα για το σούπερ μάρκετ. Θέλω δυο κουτιά μαρμελάδα, μπόλικο ζαμπόν και έξι σοκολάτες, δυο για τον καθένα. Τι στόχους περιμένατε; Την πρωτιά στη Γιουροβίζιον; Όταν διακυβεύεται το μέλλον των παιδιών, δεν μπορούμε να τηρούμε τα πρωτόκολλα. Κι αν δεν τεθούν οι βάσεις στο παρόν, δεν μπορούμε να μιλάμε για μέλλον. Δεν ξεκινάς να χτίζεις τρίπατο στη Σουβάλα, όταν οι οικονομίες σου δεν φτάνουν ούτε για το σπιτάκι του σκύλου.

“Σιγά μην καταργηθεί ο νόμος, επειδή κάνουν κατάληψη στη Σύρο”.

Μα μαντάμ, δεν έχει σημασία αν η αντίδραση προέρχεται από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Κρήτη ή την οδό Γουρνοβαγγέλα. Δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια, επειδή φοβόμαστε ότι οι προσπάθειές μας θα πέσουν στο κενό. Η ζωή εκτός από ατίθασα νιάτα, θέλει τόλμη και γοητεία. Το περίεργο δεν είναι ότι τα παιδιά θέλουν να επαναστατήσουν, αλλά ότι κανείς δεν τους συνέστησε να το πράξουν νωρίτερα. Δεδομένης της σιγής ιχθύος που τηρείται από τους καλά γνωρίζοντες, είναι λογικό η πλειοψηφία των μαθητών να αγνοεί τους λόγους της κατάληψης ή της αποχής που αποφάσισε ένα δεκαπενταμελές συμβούλιο.

Όταν τα παιδιά μπαίνουν στη διαδικασία να ενημερώνονται αναμεταξύ τους για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν στο μέλλον, αυτό σημαίνει ότι μία ολόκληρη κοινότητα προτιμά να κρύβει τα “μυστικά” της κάτω από το χαλάκι της πόρτας, παρά να δώσει λαβές για εκτόνωση των όποιων αντιδράσεων.

Πώς λέει και ξαναλέει ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης “κοινωνικό σχολείο, ανοιχτό στη ζωή και στη δράση”; Καμία σχέση. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι σημερινοί μαθητές χρειάζεται να πάρουν εφόδια και να αποκτήσουν δεξιότητες ζωής, ώστε να μπορούν να λύνουν προβλήματα, να συνεργάζονται, να επικοινωνούν, να παίρνουν αποφάσεις και να υλοποιούν στόχους. Αλλά όταν αυτοί επιχειρούν να αντιδράσουν και να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους, τότε τους υπενθυμίζουμε ότι κάθε ημέρα κατάληψης θα συνεπάγεται και το αντίστοιχο κουτσούρεμα από την εκδρομή τους ή ακόμα καλύτερα την παράταση της σχολικής χρονιάς τις ημέρες του Πάσχα και του καλοκαιριού. “Κώστα, σήκω στον πίνακα να λύσεις την άσκηση”. “Μισό κυρία, να γυρίσω το κοκορέτσι”.

“Αν οι μαθητές δεν έκαναν αποχή, ο γιος μου δεν θα ράγιζε το πόδι του και δεν θα δίναμε 200 ευρώ στον ορθοπεδικό (true story). Δεν τον έσπρωξε κανείς, μόνος του έπεσε, αλλά και πάλι, τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί, αν είχαν γίνει κανονικά τα μαθήματα (true story επαναλαμβάνω)”. Δηλαδή, αγαπητέ πατέρα θέλετε να μας πείτε ότι επειδή το παιδί σας είναι επιρρεπές σε ατυχήματα και κατακρημνίζεται στα ίσια, δεν θα έπρεπε οι μαθητές να προασπίζουν τα δικαιώματά τους; Σοβαρότατο επιχείρημα. Θα πρότεινα να μπει κάτω ακριβώς από αυτό με την εκδρομή και τα μαθήματα κατά τη διάρκεια της θερινής σεζόν. “Γωγώ, πες ιστορία”. “Μισό λεπτό, στρώνω το αντηλιακό και αρχίζω”.

Και μπορεί η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη να ζητά την παρέμβαση των κατά τόπους εισαγγελέεων για τις καταλήψεις στα σχολεία, αλλά όπως λέει και το γνωστό εμβατήριο “η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβερά καμιά. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα στραβά”. Αν είσαι αποφασισμένος να κάνεις την προσπάθειά σου, ούτε εκβιασμοί, ούτε η Βίρνα Δράκου (μια αρχαία-μην ασχολείσαι) μπορούν να σε βγάλουν από το δρόμο σου.

Και στην τελική, να σου πω κάτι; Ούτε εγώ έχω καταλάβει το νόμο αυτού του “κουλού”. Ήμουν στη θεωρητική. Πειράζει;