Η “πατερίτσα” της συμφοράς

Συνήθης ορισμός για τη λέξη “δεκανίκι” αποτελεί η ερμηνεία “στήριγμα σε κάποιον ή κάτι που αδυνατεί να σταθεί με τις δικές του δυνάμεις”. Δεκανίκια υπάρχουν πολλά, σε διάφορα μεγέθη, προσαρμόζονται ανάλογα με το ύψος εκείνου που πρέπει να υποβαστάξουν και ανάλογα κάνουν την εμφάνισή τους... αλά – σχεδόν - κοινοβουλευτικά ή και αλά αυτοδιοικητικά!

Στη “νέα” εποχή που προβάλλει και ανοίγει “ολοκαίνουργιους” ορίζοντες, καλύτερους... από εκείνους που αντικρίζαμε μέχρι σήμερα, τα δεκανίκια φαίνεται να είναι ολοένα και περισσότερο της μόδας, αλλά ταυτόχρονα και απαραίτητα! Όσο περνά μάλιστα ο καιρός και η έντονη ανησυχία για διατήρηση των καταστάσεων ως έχουν, - με σκοπό να εξυπηρετούνται λίγοι και καλοί -, διαδέχεται τον απλό προβληματισμό που επικρατούσε μέχρι πρότινος, τόσο περισσότερα δεκανίκια εμφανίζονται ως σούπερ ήρωες της εποχής!

Τέτοιοι ήρωες μάλιστα κάνουν το ντεμπούτο τους με ποικίλους τρόπους, έτσι... για αλλαγή, διαφημίζοντας το καλοστημένο προφίλ τους, ως ένα από τα πιο ειλικρινή που έχει αντικρίσει κάποιος ως τώρα και που πραγματικά πρεσβεύει την αλλαγή, το καλό, τη θέληση για ανατροπή των πολιτικών που καταπιέζουν τους αδύνατους, την προσπάθεια για διατήρηση της αυθεντικής ταυτότητας της χώρας και τις ενέργειες για προάσπιση όλων των στοιχειωδών κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων των χαμηλότερων στρωμάτων.

Άνευ ουσίας γι αυτά τα δεκανίκια είναι η θέση στην οποία μπορεί να βρίσκονται. Δεξιά ή αριστερά; Ουδείς απασχολείται με αυτή τη σκέψη, καθώς εκείνο που προέχει είναι... όποια πλευρά και να στηρίζουν, αυτό να το πράττουν επαρκώς.

Όταν ο στόχος είναι ευθαρσώς προσδιορισμένος... τότε τα “δεκανίκια” με φόντο και την προσεχή εκλογική μάχη που μοιάζει να πλησιάζει, ξεκινούν οργανωμένα και με περίσσια αντοχή τις εκστρατείες τους πανελλαδικά. Είτε με κανό διασχίζουν το... ποτάμι και φθάνουν ως εδώ πρεσβεύοντας ένα πιο φιλολαϊκό κι εναλλακτικό προφίλ και κάνουν την πρώτη επίσημη εμφάνισή τους, έτσι εναλλακτικά στα μεσαιωνικά σοκάκια, είτε ως ήρωες εξ ουρανού, με βαλιτσάκι “φωτιά” που μηδενίζει το χρέος, διατυμπανίζουν πως θα σώσουν τη χώρα “επενδύοντας” να στηρίξουν τις όποιες απόψεις τους, στην ανασφάλεια, το φόβο και την αβεβαιότητα πολλών πολιτών.

Άλλα δεκανίκια φαίνονται πιο σταθερά και αξιόπιστα για να στηρίξουν κάποιον ψηλά αλλά και να παρουσιαστούν ως “μαξιλάρι” για ανθρώπους χαμηλά και κάποια εξ αυτών, μοιάζουν λιγότερο “ευγενικά”, καταγγέλλοντας με περίσσια υποκρισία και κινδυνολογία, την αδικία που επιβάλλεται στους πολίτες που οι ίδιοι θέλουν να γαλουχήσουν... με π πιο μικρό από ποτέ, στοχεύοντας ταυτόχρονα να επικρατήσουν προκαλώντας τα πιο ταπεινά ένστικτά τους!

Με ανάλογο βηματισμό, αυτά τα δεκανίκια πολλαπλασιάζονται και παρελαύνουν και σε χαμηλότερο επίπεδο διοίκησης. Μερικά μάλιστα, διακρίνοντας εύκολα την αδυναμία τους να προασπίσουν, όλα όσα έχουν κληθεί να διαφυλάξουν στο βαθμό που υπηρετούν, παρουσιάζονται σε άλλα όργανα είτε ως μέλη, είτε ως επισκέπτες και προβαίνουν σε τοποθετήσεις με τεράστιες δόσεις φαμφαρονισμού, καυχησιολογίας και κενολογίας, υποδεικνύοντας το δρόμο στους συναδέλφους άλλου βαθμού, τον οποίο αν δε βαδίσουν, τότε θα υποστούν ανυπολόγιστες συνέπειες. Γλείφουν την καραμέλα της νησιωτικότητας και επιχειρούν να προασπίσουν την ουσία της, στο μέτρο και στο βαθμό που τους επιτρέπει εκείνος που υπο-στηρίζουν.

Αδυνατούν να υπολογίσουν, αλλά πολύ περισσότερο να αποδεχθούν τον ρόλο που τους έχει επιβληθεί να διεκπεραιώσουν – συμφωνούν ή διαφωνούν - με επιτυχία, φορώντας το κοστουμάκι της εποχής!

Δεκανίκια υπάρχουν πολλά! Σε κάθε επίπεδο, κάθε τόπο, κάθε χώρα, κάθε σύστημα και δυστυχώς σε κάθε ύπαρξη που την διακρίνει η ματαιοδοξία και το χαμηλό επίπεδο.

Όταν ανάλογου είδους στηρίξεις που καταγράφονται σε κεντρικό επίπεδο, παρατηρούνται με έμμεσο τρόπο σε πρόσωπα, ομάδες, καταστάσεις, οργανισμούς σε τοπικό επίπεδο, τότε δεν κάνουμε λόγο απλά για πατερίτσες αλλά για πατερίτσες της συμφοράς!