Δούναι και λαβείν

Ομολογώ πως δεν συνηθίζω τον ελεύθερο χρόνο μου να ταμπουρώνομαι μπροστά από την τηλεόραση και να παρακολουθώ κάποια ταινία, αφού προτιμώ να συνομιλώ με φίλους και να συζητάμε γύρω από ένα τραπέζι, ανταλλάσσοντας απόψεις για όσα μας απασχολούν, αστειευόμενοι για όσα μας ενοχλούν και γενικώς μιλώντας για την επικαιρότητα...

Ωστόσο, ο γνωστός ενοχλητικός φίλος της παρέας, στην πρόσφατη συνάντησή μας, έκανε λόγο για μία νέα... ταινία, η οποία έχει σπάσει ταμία και μάλιστα σε νεανικά κοινά – σύμφωνα με όσα είπε - “πουλάει” περισσότερο χαρίζοντας άφθονο γέλιο...

“Τίτλος της;”, ρώτησα αμέσως μετά από το μακρόσυρτο δυνατό γέλιο του, το οποίο έτεινε να σπάσει το όριο της υπομονής μου!

“Τίτλος της; Μα είναι δυνατόν να μην φαντάζεσαι τον τίλο της;” με ρώτησε, φωνάζοντας ταυτόχρονα, “Δούναι και λαβείν...”.

“Δεν έχω ακούσει καμία ταινία με αυτόν τον τίτλο” του απάντησα, ζητώντας του να μου δώσει περισσότερες πληροφορίες και λεπτομέρειες γι αυτήν και το περιεχόμενό της, που όπως έλεγε φαίνεται να έχει ενοχλήσει τις πιο ευαίσθητες χορδές του νεανικού κοινού.

“Πρόκειται για μία νέα ταινία συριανής παραγωγής” σχολίασε με ύφος γεμάτο σπιρτάδα και διάθεση για ακατάπαυστο σχολιασμό της επικαιρότητας, προσθέτοντας πως, “πρωταγωνιστές της είμαστε όλοι εμείς”.

“Άφησε τις αινιγματικές αναφορές και γίνε σαφής επιτέλους” του είπα ανυπόμονα, εστιάζοντας σε εκείνον και περιμένοντας εναγωνίως το γνωστό αγαπημένο και χειμαρρώδη μονόλογό του...

“Στην υγεία σου μου είπε” τσουγκρίζοντας το ποτήρι του στο δικό μου, και συνέχισε λέγοντας, “Και πίνω εγώ στην υγειά σου γιατί κάποιοι άλλοι δεν επενδύουν σε αυτήν. Δε νομίζω να έχεις αυταπάτες; Κάποιοι φαίνεται πως μας θέλουν κομπάρσους στην ίδια τη ζωή μας, ακόμη κι αν ιδεολογικοπολιτικά – κάποιοι από εμάς - συμφωνούμε μαζί τους. Το θεατρικό έργο “Δούναι και λαβείν” εκτυλίσσεται εδώ και καιρό μπροστά στα μάτια μας, με τους περισσότερους από εμάς, να κατέχουν ρόλο κομπάρσου. Ρόλο απλού παρατηρητή, άκριτου χειροκροτητή σε όσα εκτυλίσσονται μπροστά μας. Λοιπόν, ο καλύτερος ιστορικός... είναι ο ψίθυρος. Ακούς μερικούς δίπλα σου; Καλό θα ήταν να μπορούσαμε όλοι να αφουγκραστούμε μερικούς έστω, από αυτούς τους περίεργους ψιθύρους. Αν και λιγοστοί, κάνουν λόγο για θεατρική παράσταση καλογυρισμένη με λιτά κοστούμια και θεατρικό σανίδι τον ίδιο τον τόπο. Ετούτο τον τόπο που συντελέστηκε μία άξια αναφοράς αλλαγή πριν μήνες και που όπως φαίνεται όμως, είχε πολλών χρωμάτων “ποδάρια” στήριξης. Τί κι αν έσπευσαν κάποιοι να αποποιηθούν έναν μπλε χιτώνα που αποδεικνύεται σήμερα, πως φορέθηκε αρκετά στο πρόσφατο παρελθόν, δίνοντας μάλιστα δημόσιες δηλώσεις και υπογραμμίζοντας τον αδέσμευτο κι ακηδεμόνευτο χαρακτήρα τους... Τί έρχονται να μας πουν σήμερα τα γεγονότα; Ότι σε φιέστες κι εκδηλώσεις, πάντοτε αφήνεται ελεύθερο το πεδίο σε εκείνους που έδωσαν πριν, να λάβουν μετά, ό,τι τους αναλογεί. Το έργο “Δούναι και λαβείν” απαιτεί μάλιστα για την επιτυχή πορεία του, τη συμμετοχή κι εκείνων που συνήθως διεκπεραιώνουν την άχαρη δουλειά. Εκείνων που με έντεχνο(;) τρόπο, θα βγουν μπροστά, και θα υπερθεματίσουν του αδέσμευτου χαρακτήρα της ομάδας τους, καλωσορίζοντας τους κυρίους “Δούναι... και ήρθε η ώρα να... λαβείν” αλλά λέγοντας ταυτόχρονα, ότι ήρθαν μόνοι τους, απρόσκλητοι, είδαν φως και μπήκαν”.

“Δεν κουράζεσαι να ψάχνεις εναγωνίως τί κρύβεται πίσω από μία απλή γιορτή” τον ρώτησα διακόπτοντάς τον, για να εισπράξω τελικά, τη συνέχεια ενός ακόμη πιο έντονου μονολόγου:

“Όπως αντιλαμβάνεσαι, το πολιτικό αλισβερίσι – σε όποιο επίπεδο - δεν έχει τέλος και δεν πρόκειται άλλωστε...! Αυτός είναι και ο λόγος που δεν κουράζομαι. Αυτό προδίδουν και τα συνεχή, επίμονα κι άκρως υποκριτικά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από μέλη που διατηρούν συγκεκριμένες πολιτικές πεποιθήσεις, αλλά ταυτόχρονα προσπαθούν να προασπίσουν τον – ακηδεμόνευτο είπαμε – χαρακτήρα που τους ανέδειξε σε πρώτες δυνάμεις. Μη μου πεις ότι δεν τα έχεις διαβάσει; Μόνοι τους επιβεβαιώνουν όλα όσα δημόσια αποποιούνται! Αν κατανάλωναν όλες αυτές τις ώρες των δημόσιων αντιπαραθέσεων σε παραγωγική σκέψη, τότε να είσαι σίγουρη πως ο τόπος θα ήταν πολύ καλύτερος. Επιχειρούν να ρίξουν στάχτη για το αυτονόητο, προκειμένου να παραμείνουν πρωταγωνιστές στο περίφημο “Δούναι και λαβείν” που έχτισε ένα κράτος – τέρας με πελατειακές και ρουσφετολογικές σχέσεις σε κάθε επίπεδο. Στοχεύουν να μας παραπλανήσουν, εκφράζοντας πολλές φορές την πεποίθηση πως ο Α΄ ή ο Β΄ Βαθμός της Αυτοδιοίκησης ουδεμία σχέση έχει με τα κομματικά ή πολιτικά κριτήρια που υπάρχουν σε κεντρικό επίπεδο. Πλάνη! Μεγάλη πλάνη! Μία από τις πολλές πλάνες που επιθυμούν να διατηρούν, αλλά που προεκλογικά φαίνεται πως έχει αρχίσει να αποκαλύπτεται τουλάχιστον σε μία μερίδα νέων πολιτών.

Η κρίσιμη ώρα πλησιάζει” μου είπε ξαφνικά, κάνοντας μία προσωρινή παύση κι αλλάζοντας το ύφος του. “Σημασία δεν έχουν οι μονόλογοι, αλλά να αντιληφθούμε τί γίνεται! Σπουδαιότερη σημασία δε, έχει, ως πολίτες να κατανοήσουμε το ρόλο μας και να γίνουμε άνθρωποι που με τη στάση τους θα στηρίξουν μία ποιότητα σε επίπεδο δημόσιου διαλόγου. Είτε αυτός γίνεται ανάμεσα σε πολιτικούς, σε πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς, σε αυτοδιοικητικούς και δημότες. Μόνο έτσι θα σταματήσει να σπάει ταμεία το κακοπαιγμένο θεατρικό έργο της ζωής μας, το περίφημο “Δούναι και λαβείν” εκείνων που αφήνουν χώρο σε όσους αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς...!