Στα τσακίδια

Θα σε έστελνα… αλλά έλα που είσαι τόσο άχρηστος, που θα πρέπει να σου κάνω και τα ναύλα.

Και άντε, απλά και μόνο για να σε ξεφορτωθώ να το επωμισθώ το έξοδο.

Όμως σκέφτομαι ότι άμα ξεκινήσω από σένα, τότε θα πρέπει να αρχίσω να στέλνω έναν-έναν και όλους τους άλλους σαν κι εσένα.

Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά είναι και πολλοί και θα μου βγει ο κούκος αηδόνι για να σας ξεφορτωθώ όλους.

Ακόμα και ομαδική αποστολή να σας κάνω πάλι δεν συμφέρει.

Από την άλλη κάθομαι και σκέφτομαι ότι ούτε ο διάολος δεν θα σας θέλει και θα σας κάνει επιστροφή.

Θα σας γυρίσει πίσω και πάλι εγώ θα σας φορτωθώ.

Βρε τι με βρήκε!

Όμως δεν αντέχω άλλο!

Επειδή κάποιοι άλλοι σας έβαλαν πάνω στο κεφάλι μου, εγώ θα πρέπει να σας ανέχομαι;

Χωρίς κανένα κριτήριο μπήκατε σε μία θέση, την οποία όμως δεν είστε ικανοί να υπηρετήσετε.

Χωρίς κανείς να σας ελέγχει, βολευτήκατε σε μία σιγουριά, που σταδιακά έγινε απάθεια.

Παρά του ότι βρίσκεστε εκεί για την εξυπηρέτηση μου, το μόνο που τελικά εξυπηρετείται είναι ο δικός σας μικρόκοσμος, χρησιμοποιώντας την ισχύ όσης εξουσίας έχετε.

Κι όσο εσείς αδιαφορείτε, βρίσκει πρόσφορο έδαφος ο κάθε επιτήδειος να μπορεί να παρανομεί.

Και δεν αρκεί αυτό, αλλά με όλη την άνεση της ατιμωρησίας, ενισχύεται η προκλητικότητα του.

Επιβάλλεται με θράσος και χλευάζει κάθε νομιμότητα, καθώς χαίρει της ασυλίας που του παρέχει η απραξία σας.

Κι είναι ακόμα χειρότερο, όταν νοιώσει ότι θίγεται από οτιδήποτε είναι ενάντια στα συμφέροντα του, βρίσκει από εσάς την απόλυτη συμπαράσταση.

Κωμικοτραγικό αλήθεια!

Πως μέσα στη νιρβάνα της μονότονης απραξία σας, ενεργοποιείστε μόνο για να δράσετε υπέρ του.

Μετά λοιπόν μην αντιδράτε και διαμαρτύρεστε όταν γίνεστε αποδέκτες μιας γενικευμένης κατακραυγής.

Γιατί βλέπεις δεν είμαι μόνο εγώ. Είναι πολλοί σαν κι εμένα που βαρέθηκαν να τους πνίγει το άδικο, που θέλουν επιτέλους κάτι να λειτουργήσει όπως πρέπει, που απαιτούν κάποιοι να είναι συνεπείς στον ρόλο τους.

Και επιτέλους να πάψει να βασιλεύει η ασυδοσία των «προνομιούχων», που χαίρουν της προστασίας σας.

Δυστυχώς, μαζί με εσάς παίρνει η μπάλα και αυτούς που δεν είναι όμοιοι σας.

Δεν γενικεύω, ούτε τσουβαλιάζω τους πάντες.

Ευτυχώς υπάρχουν ανάμεσα σας και αυτοί που ακόμα υπηρετούν τις θέσεις τους με αξιοπρέπεια και ήθος.

Όμως εγώ κουράστηκα πια να αγωνίζομαι να βρω το δίκιο μου χωρίς ανταπόκριση.

Δεν αρκούμαι πια σε διαμαρτυρίες χωρίς αντίκρισμα.

Βαρέθηκα να κάνω ότι δεν βλέπω την αδράνεια, που την καθιερώσατε ως τακτική.

Αρνούμαι να δώσω άλλα συγχωροχάρτια στην ανεπάρκεια σας.

Εξάντλησα κάθε περιθώριο υπομονής.

Έφτασα την ανεκτικότητα μου στα όρια της.

Οπότε το μόνο που μπορώ πλέον να κάνω, για να διαφυλάξω τουλάχιστον την ψυχική μου ηρεμία, είναι να σας διαολοστείλω δημοσίως και να σας πως ένα μεγαλόπρεπο «Αι στα τσακίδια».