Καράβι καραβάκι πού πας γιαλό-γιαλό;

Ευτυχώς που έχουμε κι ένα προφίσιασι και μπορούμε να συνεννοηθούμε.

Έτσι πάει, μάνα μου! Όταν τους άλλους τους έπιανε η βαρεμάρα να κάνουν τις ασκήσεις και τις εκθέσεις του φροντιστηρίου, εγώ τις έγραφα με τις ντουζίνες. Ίδιο θέμα, άλλα λόγια στην καθεμία και μετά τις μοίραζα σαν τα συσσίτια. Στη σειρά σας, παρακαλώ, όλοι θα πάρετε.

Έτσι το’ θελε η μοίρα. Να γίνω γλωσσού. Να το χασαπίζω το Εγγλέζικο και με την ανάλογη προφορά, παρακαλώ.

Μπορεί να μην έχω βρει τον Χιού Γκραντ μου, που θα με πάει για μπυρόνια στο Νότινγκ Χιλ ακόμα, αλλά το δίχως άλλο, μια συνεννόηση με μια εταιρία στην Αγγλία, παραδείγματος χάριν, μπορώ να την κάνω, αξιοπρεπέστατα.

Γιατί μου κάπνισε, έτσι στο αξάφνου, να παίρνω τηλέφωνα τα Εγγλεζάκια και να τους κάνω το κεφάλι καζάνι; Όχι, όνειρα περίεργα βλέπω, αλλά ποτέ δεν ξύπνησα πρωί-πρωί αποφασισμένη να συσφίξω τις σχέσεις μου με τη Γηραιά Αλβιώνα, έχω σοβαρότερα θέματα να ασχοληθώ, σας διαβεβαιώ.

Αιτία έμελλε να είναι ένα συγκεκριμένο γεγονός, μια – αν θέλετε – παρεξήγηση, που υπήρξε, καθώς ένα πλεούμενο αγγλικής εταιρίας, που το περιμέναμε εδώ πώς και τι, να το υποδεχτούμε και αυτό και τους 700 επιβάτες του, σαν τις χαβανέζες, με πανό «Γουελκάμ», χορούς και τραγούδια, αφού όλο και κανένα φράγκο θα άφηναν στις επιχειρήσεις του νησιού, αποφάσισε να μας αφήσει σύξυλους και να πάει να δει αν γυρνούν οι ανεμόμυλοι της Μυκόνου και εξήγηση δεν λάβαμε καμιά.

Ήταν, λέει, ρηχό το λιμάνι και θα έβρισκε η καρίνα στον πάτο. Κάτσε ρε μάγκα μου! Όλα να μας τα θίξεις, αλλά όχι το βάθος μας! Είμαστε νησί με πολύ μεγάλο βάθος εμείς! Και ψυχικό και λιμενικό και απ’όλα.

Συν Αθηνά και χείρα κίνει, λοιπόν, αφού κανείς δεν μας έδινε πληροφορίες για το ποιος Χριστιανός από την Ελλάδα είναι υπεύθυνος για το πλοίο, αποφάσισα να βάλω μπρος τη φυσική μου έφεση στις ξένες γλώσσες και να αναζητήσω τις απαντήσεις που ψάχναμε, στα εξωτερικά, με τη βοήθεια, πάντα, του καλού μου φίλου, Γκούγκλη, που ό,τι θέλω μου το βρίσκει, σε πείσμα πολλών.

- Ρε παιδιά γιατί φύγατε πριν έρθετε; Σας θίξαμε, σας είπαμε καμπούρηδες ή έχουμε κάποια δυσοσμία στα κάτω άκρα μας;

- Καλέ μη χειρότερα! Δεν το’χαμε σκοπό! Αλλά να. Ρωτήσαμε να δούμε πώς θα μπούμε στο λιμάνι και μας είπαν οι πλοηγοί από κει, ότι είχε κακό καιρό και ότι υπήρχαν και κάτι παλίρροιες, που δε θα μας άφηναν να δέσουμε.

Αχά. Μάλιστα. Και έρχομαι να αναρωτηθώ εγώ: Από πότε είχαμε θέμα παλιρροιών εδώ στο λιμάνι; Έχετε δει ποτέ εσείς τη στάθμη να κατεβαίνει ή να ανεβαίνει, ανάλογα με βαρυτική έλξη της Σελήνης στα νερά; Όχι, γιατί αυτός είναι ο ορισμός της παλίρροιας. Εγώ, προσωπικά, δεν έχω παρατηρήσει κάτι τέτοιο και αν έχω κάτσει με τις ώρες σε τραπεζάκια καφετεριών, μπροστά ακριβώς από τη θάλασσα στο λιμάνι. Αν υπήρχε τέτοιο φαινόμενο, θα το είχαμε παρατηρήσει όλοι, πιστέψτε με, αφού πλημμυρίδα και άμπωτη πραγματοποιούνται ως συνήθως ανά δωδεκάωρο.

Εξόν τούτων, ο καιρός το Σάββατο, 18 Απριλίου, την ημέρα που θα προσέγγιζε το πλοίο το λιμάνι, χώρια που ήταν ηλιόλουστος και ανοιξιάτικος, δεν παρουσίαζε ανέμους ισχυρότερους των 6-7 μποφόρ. Μια περίπτωση, κατά την οποία ακόμη και τα πλοία της γραμμής ταξιδεύουν χωρίς κανένα πρόβλημα. Άσε που το λιμάνι μας είναι το πιο προφυλαγμένο από τους ανέμους στο Αιγαίο, τόσο που να βρίσκουν καταφύγιο σε αυτό πλοία απ’όλες τις Κυκλάδες, όταν υπάρχει φουρτούνα.

Επίσης, μετά το «φονικό», (ξανα)έγινε βυθομέτρηση του λιμένα, προκειμένου να (ξανα)αποδειχτεί ότι το λιμάνι έχει το απαραίτητο βάθος και ότι δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα για κανένα κρουαζιερόπλοιο, η οποία ήταν απόλυτα επιτυχής.

Άρα πού καταλήγουμε; Ποιος έδωσε αυτές τις πληροφορίες στον καπετάνιο, οδηγώντας τον να πάρει μια τέτοια απόφαση;

Ερώτηση «μαξιλαράκι»:

Τι καταδεικνύει η παροχή των συγκεκριμένων ανυπόστατων πληροφοριών;

Α. Όποιος έδωσε τις πληροφορίες, πέρασε τα μαθήματα με σκονάκια και ασκεί τα καθήκοντά του, όντας σε κατάσταση πλήρους άγνοιας;

Β. Η εταιρία ψεύδεται ασύστολα;

Γ. Κάποιος κάπου πλούτισε, εν μέσω κρίσης;

Δ. Κάποιος δε διάβαζε για το λόουερ, είπε ό,τι θυμόταν από αγγλικά (ντου γιου λάικ μαμζέλ δι γκρις) και ο πλοίαρχος κατάλαβε άλλα‘ντ’άλλων;

Και η ερώτηση για το εκατομμύριο:

Θα αποδοθούν ευθύνες; Και αν ναι, πότε; Όταν θα συζητάμε το ίδιο θέμα, αλλά με άλλο όνομα πλοίου; Λέω εγώ τώρα κι ας πιαστεί και λάθος.

Υ.Γ.: Αν δεν δείχνατε τόσο πολύ θιασώτες του Τιτανικού, δεν θα χρειαζόταν να μπαίναμε εμείς οι φαν του Πλοίου της Αγάπης σε ξένα «χωράφια».