Η Κοκκινοθωμαΐτσα και ο κακός λύκος

Ναι; Το “Χαμόγελο του παιδιού”; Εδώ και μία ώρα, ένα κοριτσάκι με μακριά ξανθά μαλλιά, κόκκινη κάπα και μία καλαθούνα περιπλανιέται μόνο του στην πλατεία Μιαούλη. Νομίζω, πως έχει χάσει τους γονείς του. “Ποιανού είσαι, χρυσό μου”; “Του Δημάρχου”. “Αν είσαι κι αν δεν είσαι του δήμαρχου παιδί, εγώ θα σε γυρίσω, να πάρω αμοιβή. Πάμε, θα σου αγοράσω και παγωτό”. “Είμαι αντιδήμαρχος”. “Μήπως μπερδεύεις το δημοτικό συμβούλιο με το δεκαπενταμελές”; “Είμαι υπεύθυνη για τον πολιτισμό”. “Κι εγώ ψήφισα στην πενταήμερη Πλούταρχο ή Σφακιανάκη, αλλά δε με ταχταρίζει ο Ξυδάκης στα πόδια του”.

Η σημερινή γενιά βιάζεται να αποκτήσει εξουσία. Δεν είναι σαν κάποιους άλλους, που ούτε να την ακούσουν δε θέλουν. Απλά εξάπτονται για ηθικούς λόγους. Γιατί, φερ' ειπείν, ανάμεσα στους τέσσερις ανθρώπους που μοιράστηκαν τις αρμοδιότητες του παραιτηθέντος αντιδημάρχου, η έμμισθη θέση να δοθεί στην ανιψιά του δημάρχου; Πρώτον, γιατί η βαφή και η αποτρίχωση κοστίζουν πολύ περισσότερο από έναν ελληνικό στο καφενείο και δεύτερον, γιατί η κοπέλα προτίθεται να παρέχει τις υπηρεσίες της και στο κομμάτι του τουρισμού. Θα ρίχνει τις κοτσίδες της στη θάλασσα και θα κρεμιούνται οι άνθρωποι απ' τα κρουαζιερόπλοια. Οι υπόλοιποι δεν μπορούν να το κάνουν. Είτε γιατί έχουν τριχοφάγο, είτε για δεν τους κάθονται τα εξτένσιον.

“Γιατί να σπάσει η αντιδημαρχία σε κομμάτια”; Καλέ εδώ έσπασε η νύχτα, αυτή θα τη γλίτωνε; Εξάλλου, έπρεπε να ελαφρύνει λίγο ο φάκελος. Αυτό δεν ήταν αντιδημαρχία, ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Θεσσαλονίκης ήταν. Όποιος κατάφερνε να πει “αντιδημαρχία Κοινωνικής Μέριμνας, Παιδείας, Τουρισμού, Πολιτισμού και Αθλητισμού”, χωρίς να ξεχάσει κάτι στη διαδρομή, κέρδιζε κι ένα τσουρέκι απ' τον Τενκερλή. Δεν υπάρχει λόγος για άλλα καψόνια. Τα 'φτυσε ο πρώτος, μην ξεκληρίσουμε ολόκληρο το συμβούλιο.

Βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι που θα ήταν πρόθυμοι να θυσιαστούν για το καλό του τόπου τους.. “Δεν πειράζει να τρέχω όλη μέρα σαν το σκυλί, αρκεί να πάει μπροστά αυτό το νησί. Εφόσον, οποιαδήποτε αλλαγή στην αντιδημαρχία είναι παράτυπη, χωρίς νέα απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, προτίθεμαι να επωμισθώ μόνος μου όλο το βάρος. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να μην εκτεθεί ο δήμος μας. Κρίμα θα ήταν. Γιατί να κουράζεται το κορίτσι με όπερες, συναυλίες και κακαβιές στον Φοίνικα”;

Η αυτοθυσία μάλιστα είναι τόσο μεγάλη που οποιαδήποτε αρνητική απάντηση, μεταφράζεται ως μαχαιριά στην καρδιά. “Δε θέλετε να με εκμεταλλευτείτε; Να μου βγάλετε το λάδι; Να μου βάλετε βραστά αυγά στις μασχάλες; Να μου ρίξετε ευθύνες ακόμα και για την αποχώρηση της Μαίρης Σκόρδου από το Big Brother; Δεν νομίζω ότι μπορώ να αντέξω τέτοια προσβολή. Δε μου μένει τίποτα άλλο, απ' το να παραιτηθώ”. Ένας ένας παρακαλώ, μη συνωστίζεστε στην έξοδο. Όλοι θα βγείτε.

“Κοριτσάκι, θέλεις ένα γλειφιτζούρι”; “Ο θείος Γιώργος μου έχει πει να μην παίρνω γλυκά από ξένους”. “Και πού είναι τώρα ο θείος”; “Στον Πρετεντέρη”. “Όταν τον δεις, πες του ότι τον ψάχνει και η Σπυροπούλου”. “Δεν μπορώ τώρα. Πρέπει να πάω το φαγητό στη γιαγιά. Και για να μη χάσω περισσότερο χρόνο, ο θείος μου πρότεινε να κόψω δρόμο από το δάσος”. “Μα στο δάσος παραμονεύει ο κακός ο λύκος. Δεν φοβάσαι”; “Γιατί να φοβηθώ; Δικό μας είναι το δάσος”. “Και οι λύκοι δικοί σας είναι, αλλά αν δεν τους ταΐσεις, γίνονται άγριοι. Από τον κεντρικό πήγαινε. Πάρε το mini-bus για Δόξα”. “Σας ευχαριστώ πολύ. Αν δεν ήσασταν εσείς, θα με κατασπάραζαν τα θηρία”. “Μην το συζητάς, πάλι νηστικά θα έμεναν”. “Μα δεν το σκέφτηκε ο θείος”; “Δεν πρόλαβε κούκλα μου, έκανε πρόβες για την “Ανατροπή”. Άσε τη γιαγιά και ξεκίνα να τρως. Θα χρειαστείς δυνάμεις, αλλιώς σε βλέπω σύντομα τροφή για τα όρνια σαν τον Sebastian του Τενεσί Ουίλιαμς”. “Συριανός είναι κι αυτός”; “Ναι, απ' το Λουσαρδάκι”.