Δείξε μου τον όχλο...

... Να σου πω ποιος είσαι! Η προαναφερθείσα φράση, προφανώς και θα σας θυμίζει τη γνωστή παροιμία “δείξε μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι” όμως, ελαφρώς διασκευασμένη και προσαρμοσμένη στα μέτρα μας..., στα μέτρα της εποχής! Σε νέα ήθη...

Αν και κατά γενική ομολογία έννοιες που είναι φορτισμένες με αρνητικό ή θετικό πρόσημο ιδεολογικά και πολιτικά, ομολογουμένως δεν κάνουν την εμφάνισή τους πλέον σε δημόσιες συνεδριάσεις (περισσεύει να ειπωθούν οι λόγοι), ωστόσο, πρόσφατα με αφορμή σοβαρά θέματα που σχετίζονται με την ευρύτερη έννοια της προόδου και της ανάπτυξης του τόπου – το τονίζω(!) με την ευρύτερη σημασία), έννοιες δύσκολες εκτοξεύθηκαν μετά του μανδύα της άγνοιας και της θρασυδειλίας προς συμπολίτες μας, οι οποίοι το μόνο που έκαναν είναι να εκφράσουν με συλλογικό τρόπο τη διαφωνία τους ως προς ένα ζήτημα.

Δεδομένου ότι ένας τόπος ανήκει στο σύνολο(!) εκείνων που τον κατοικούν, αλλά πολύ περισσότερο εκείνων που τον αγαπούν και τον νοιάζονται, καθίσταται σαφές πως τουλάχιστον σε μία κοινωνία με ώριμη συνείδηση και γνώση της έννοιας “πολίτης” σε πρώτο επίπεδο, θα έπρεπε να θεωρούσαν όλοι υποχρέωσή τους να ακουσθεί το σύνολο των διαφορετικών θέσεων που υπάρχουν, με διαδικασίες επί της ουσίας κι όχι προσχηματικού χαρακτήρα. Στη χειρότερη περίπτωση δε και συγκεκριμένα στο επίπεδο που η συνείδηση έχει να διανύσει ακόμη μακρύ δρόμο, θα έπρεπε τουλάχιστον να επικρατεί σιωπή από εκείνους που έχουν επιλεγεί κι έχουν τοποθετηθεί σε μία θέση, απλά και μόνο για να χρησιμοποιηθούν ως “χαλί” προπαρασκευασμένων απόψεων κι έτοιμων θέσεων προκειμένου να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες προθέσεις!

Είναι σοφοί οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας όταν λένε ότι η σιωπή είναι χρυσός! Στην περίπτωσή μας όμως, έχοντας αποβάλλει από την καθημερινότητά μας τις απλές και χρήσιμες νουθεσίες, μερικές τοποθετήσεις με “άγνωστες” για όσους τις εκτοξεύουν λέξεις, αποδεικνύονται καταστροφή! Έννοιες όπως “όχλος”, όχι μόνον δεν έχουν θέση σε πολιτισμένες κοινωνίες, αλλά πολύ περισσότερο περισσεύουν εντελώς από “όργανα” που έχουν δημιουργηθεί για να εφαρμόζεται στην ουσία της η έννοια της δημοκρατίας. Και η δημοκρατία προϋποθέτει ενεργούς και συνειδητοποιημένους πολίτες, που όλοι μαζί αποτελούν ένα κοινωνικό σύνολο ή μία κοινωνική ομάδα που εκφράζει συγκεκριμένες πεποιθήσεις, θέσεις ή απόψεις. Κι εκφράζομαι, θα πει σκέφτομαι, ενεργώ, υπερασπίζομαι, συζητώ...!

Η δημοκρατία, αξία υψηλή, που πολλοί προέβησαν σε αλόγιστη χρήση της προσφάτως, σε μία προσπάθειά τους να καλύψουν τη γύμνια των επιχειρημάτων τους ή την προκλητική στάση συναδέλφων τους έναντι άλλων συμπολιτών μας, εξ ορισμού δεν αφήνει περιθώριο για προσβολές ή για αναφορές που καταδεικνύουν πως μία μερίδα πολιτών είναι κατώτερη από κάποια άλλη. Η λέξη όχλος, συνηθίζεται - ακόμη και για τους πλέον αδιάφορους ετούτης της κοινωνίας -, να μεταφράζεται ως ένα ανοργάνωτο πλήθος, μία ενοχλητική μάζα, ένα κατώτερο στρώμα του κόσμου που προκαλεί ενόχληση, σύγχυση, ταραχές.

Αλήθεια, πόση ενόχληση μπορεί να προκαλέσει μία αντιπροσωπεία ανθρώπων που δίνουν το παρών σε ανοικτή συνεδρίαση οργάνου προκειμένου να καταθέσουν μία διαφορετική θέση από αυτήν που προτείνεται ή αυτήν που επικρατεί; Πόσο κατώτεροι μπορεί να θεωρούνται συμπολίτες μας, που “δέχονται” να προκαλούνται - χωρίς να αντιδρούν ακραία -, από τέτοιου είδους αναφορές από δημόσια πρόσωπα που τους απευθύνουν αυτούς τους χαρακτηρισμούς, κατά τη διάρκεια δημόσιας συζήτησης που διέπεται από κανόνες, οι οποίοι εκείνοι τη στιγμή που μιλούν προστατεύονται από το τυπικό της διαδικασίας; Πώς μπορεί να αποκαλείται όχλος, η πλευρά των ανθρώπων που υπερασπίζονται τη φύση, αλλά ταυτόχρονα και την ανάδειξη του φυσικού πλούτου του τόπου, με διαφορετικό από τον επιθυμητό – για κάποιους - τρόπο;

Ειλικρινά, με ποιο σκεπτικό βαφτίζονται συμπολίτες μας “όχλος” επειδή τυγχάνει να μένουν επί χρόνια στο νησί, αλλά να έλκουν την καταγωγή τους από άλλα μέρη της Ελλάδος ή και από άλλες χώρες;

Κι εν τέλει, πόσο δημοκράτες, πολιτισμένοι αλλά και προοδευτικοί πολίτες που επιθυμούν την ανάπτυξη, μπορούν να χαρακτηρισθούν άνθρωποι που φαίνεται πως στήνουν δήθεν ελεύθερες τοποθετήσεις από πολίτες που διατηρούν απόψεις υπέρ της δικής τους γνώμης; Μα το πιο ανησυχητικό της υπόθεσης, πόσο ανιστόρητοι σχετικά με το παρελθόν του τόπου, μπορεί να είναι όσοι επιδίδονται σε πλειοδοσία αγάπης και δημιουργικών συναισθημάτων για την πρόοδό του;

ΥΓ. Η ανάπτυξη προϋποθέτει πρωτίστως σεβασμό προς τον συνάνθρωπο, μα το σημαντικότερο, προϋποθέτει παιδεία κι όχι αυτήν που αποκτάται με πτυχία, αλλά αυτήν που αποκτάται από την αρμονική συνύπαρξη με τον διπλανό μας.